16 luxemburgensia

Transcription

16 luxemburgensia
Mittwoch,
den 12. März 2008
16
„Zockerpäckelchen“
Claude Schiltz: „Zockerpäckelchen“, Roman, Op der Lay 2007, 144 Säiten, ISBN
978-2-87967-149-9, 11,90 Euro.
Déi jonk Autorin
Claude Schiltz
huet viru kuerzem
hiren éischte Roman „Zockerpäckelchen“ a Lëtzebuerger Sprooch
erausginn. An et
ass wierklech op
seng Manéier e
ganz eenzegaartegt Buch, an
deem d'Léift am
Mëttelpunkt steet.
Sou banal dat Thema engem op den
éischten Abléck kéint virkommen, hei
ass et dat kengeswees de Fall, well
d'Autorin op eng ganz originell a sensibel Manéier domadder ëmgeet.
D'Mich(elle), de Pol, d'Irmchen an de
Pierre sinn déi véier Haaptpersounen.
Déi dräi éischt sinn déck Frënn, mee
wéi de Pierre an dem Irmche säi Liewen trëtt, verléiwen déi zwee sech Hals
iwwer Kapp. Well hat awer schonn eng
Vakanz gebucht hat a sech och kloer
iwwert de Pierre wëllt ginn, flitt d'Irmchen trotzdeem op Malaga. An do gëtt
hat sech ganz séier iwwer seng Gefiller
kloer a flitt esou séier wéi méiglech
heem. Knapps hunn déi zwee Verléifter
sech erëmgesinn, kéint ee mengen, datt
dëser grousser Léift näischt méi am
Wee stoe géif, do kënnt op eemol alles
ganz anescht … Op jidde Fall ass dem
Claude Schiltz mat hirem éischte Buch
e ganz flotten Début gelongen, en dynamesch geschriwwene Roman, an deem
sech sécherlech vill Jonker tëscht 20 an
30 Joer op déi eng oder aner Manéier
erëmfannen wäerten! (JB)
„Schwaarzt Brout“
Robert Pauly: „Schwaarzt Brout – Erënnerungen un de Krich an d’Nokrichszäit“,
saint-paul, 2008, ISBN 978-2-87996-697-7,
19,90 Euro.
A sengem neie
Buch hëlt den Auteur Robert Pauly
seng Lieser mat
zréck an déi Zäit
vun de Grenzen
tëscht den europäesche Länner.
Déi spannend erzielten Handlung
spillt kuerz nom
Zweete Weltkrich
an deem Deel vun
Europa, dee mer
haut d'Groussregioun nennen: am Lothrengeschen, an Däitschland an
haaptsächlech am Ländchen „an enger
Zäit, wou et nach Grenze gouf, där enger an där anerer“. Et ass d'Geschicht
vun engem Bouf, deem säi Papp als Resistenzler am Kazett war a säin Asaz fir
d'Land mam Liewe bezuelt huet. Seng
Kannerzäit verbréngt de Jong deelweis
bei senger Famill zu Suftgen, zu Diddenuewen, an der Stad an zu Beetebuerg,
mee haaptsächlech zu Gaasperech an
hien traut sech och eng Kéier kuerz op
déi däitsch Säit eriwwer. Dee jonke Kärel gëtt nieft de geografesche Grenzen
awer och ganz besonnesch konfrontéiert mat moralesche Barrièreën. Ier an
enger globaliséierter Welt all Grenze
komplett an de Vergiess kommen, léisst
de Robert Pauly nach eng Kéier dës
Zäit op eng ganz flott a mënschlech ergräifend Manéier opliewen. (JB)
LUXEMBURGENSIA
La partition de tous les dangers
Pierre Decock invente une «Toccata» au tempo bien soutenu
PAR MARIE-LAURE ROLLAND
Pierre Decock: Toccata, éditions Op der Lay,
203 pages, 13,90 euros.
Le polar a le vent en poupe au Luxembourg.
Aux côtés du bien établi Tullio Forgiarini
(voir page ci-contre), Pierre Decock vient de
publier, également aux éditions Op der Lay,
un premier roman intitulé «Toccata». Une
première qui mérite un coup de chapeau
car le résultat est plus qu'honorable.
Malgré nombre de rebondissements convenus, le lecteur reste bien accroché à cette
intrigue agrémentée d'une dimension fantastique, qui vient perturber la paisible
campagne luxembourgeoise. Des gentils
sympathiques et séduisants, des méchants
sans peur et sans scrupule: un cocktail qui a
fait ses preuves et que Pierre Decock utilise
efficacement.
Tout héritage n'est pas bon à prendre.
Mais peut-on refuser le seul souvenir d'un
être cher? Robert Emmerson aurait dû se
méfier lorsqu'il apprit que sa grand-mère
lui octroyait comme seul legs non pas la
maison familiale qui lui revenait de droit,
mais une vieille caisse remplie d'objets
disparates. Parmi ceux-ci, une partition
ancienne, qu'il décide de faire expertiser
auprès du département de musicologie de
la nouvelle université du Luxembourg, au
Kirchberg. Le très sérieux – et séduisant –
professeur Clara Pizzicato, après quelques recherches, l'informe de l'incroyable nouvelle: cette partition sur laquelle
figure l'inscription «So spricht Gott, der
Herr», est un inédit du grand Jean-Sébastien Bach.
Dès lors, la vie de Robert Emmerson
bascule. Lui qui vivait une paisible existence de fonctionnaire européen, ponctuée
de quelques sorties entre collègues et de
longueurs de piscine, le voici emporté dans
un tourbillon incontrôlable. Et pour commencer, une envie irrépressible d'acheter
un orgue qu'il installe chez lui, à son corps
défendant. Et voici que ce corps précisément commence à lui donner des soucis:
douleurs aux mains, cauchemars, insomnies. Emerson ne se reconnaît plus. D'autant que la propriétaire de son apparte-
ment, madame Welschbillig,
prétend l'avoir entendu la
nuit jouer de cet instrument
qu'il n'a jamais appris.
Tout cela ne serait rien si sa
vie soudain n'était menacée.
En rentrant du travail, notre
homme tombe sur des cambrioleurs en train de fouiller
son appartement. Il parvient à
les mettre en fuite, non sans
mal. Quelques jours plus tard,
son immeuble est victime d'un
attentat à la voiture piégée. Du
jamais vu au Luxembourg! Emmerson et la charmante Clara
Pizzicato doivent bien admettre
qu'il existe un lien entre la partition et les événements qui viennent de se produire. Ils décident
d'enquêter sur cette Toccata
pour comprendre ce qui leur arrive. Direction: Heimlingen, petit
village allemand où a vécu un
aïeul d'Emmerson, titulaire des
orgues et contemporain de Bach.
Surfant sur une vague en vogue
– en particulier dans la littérature
anglo-saxonne – qui mêle fantastique et réalisme, Pierre Decock ne
se sort pas trop mal de l'exercice,
quand bien même l'aspect surréaliste fait sourire davantage qu'il
n'accroît le suspens.
Le livre retient surtout l'attention
par sa peinture en filigrane de la société
luxembourgeoise, petit îlot de prospérité
où cohabitent diverses populations dont
l'auteur souligne avec bienveillance les
travers. Ajoutons que le style, vif et plaisant, porte sans temps mort le suspens
jusqu'à l'épilogue – heureux naturellement
– de l'histoire.
Luxemburger Parallelwelten
Mit „Top Secret 2“ wollen junge Bestsellerautoren an Erfolg von Band 1 anknüpfen
VON ROGER NILLES
Luc Marteling, Marc Thill, Claude Feyereisen,
Marc Wilwert: Top Secret 2, Auch das ist
Luxemburg!, éditions saint-paul 2008, ISBN 9782-87963-706-8, 19 Euro.
Das Rezept ist denkbar einfach: davon
schreiben, wo man in der Regel nicht hinkommen kann, darüber berichten, was der
Öffentlichkeit unbekannt ist, all das dokumentieren, was kein Außenstehender gesehen hat. Mit „Top Secret 2“ wollen Autoren
und Verlag an den beeindruckenden Erfolg
von Band 1 anknüpfen. Nehmen wir es
vorneweg: Nichts lässt darauf schließen,
dass ihnen dies nicht gelingen kann. Im
Gegenteil. Das Autorenquartett bestehend
aus den Wort-Journalisten Luc Marteling,
Marc Thill und Claude Feyereisen sowie
Wort-Fotograf Marc Wilwert hat weitere
Orte ausfindig gemacht, von deren Existenz
die meisten Bürger kaum etwas wissen
oder über die sie immer schon mehr erfahren wollten. „Auch das ist Luxemburg!“,
heißt es vielversprechend im Untertitel.
Die Top-Secret-Reise reicht vom Burgfried des Finanzplatzes, dem Turm der
Sparkasse, über das Innere der Côte d'Eich
mit Che Guevara-Reliquien bis zu dem Ort,
der jeder – auf legale Weise – möglichst
schnell wieder in Richtung Freiheit verlassen möchte, die Zelle für Untersuchungshäftlinge in Schrassig. Willkommen in den
Parallelwelten, von der Justizminister Luc
Frieden im Vorwort schreibt.
Dazwischen
führt der Weg zum
Schießstand der Polizei im Reckenthal,
auf den Düdelinger
Fernsehturm,
um
sinnigerweise
anschließend
noch
„höher hinaus“ zu geleiten: in das Benediktinerkloster Clerf
und in die Türme der
Echternacher Basilika. Entsprechend unsanft im Anschluss die
Landung in der Fourrière judiciaire in Sassenheim, wo die Lagerbestände so manche
traurige Geschichte erzählen können. Es folgen u. a.: das riesige
Cactus-Depot in Windhof, die nicht ganz so
geheimen Schiefergalerien in Obermartelingen, das Depot der Goldenen Bücher der
Stadt Luxemburg im Gaspericher Fotoarchiv und die bizarren Kuriositäten der naturhistorischen Sammlungen in Howald.
Dazwischen gewähren zwei prominente
Luxemburger Gesichter den neugierigen
Autoren Einblick in ihr „Reich“: Georges
Christen lädt in seine beeindruckende, rustikale Muckibude (jenseits der Grenze im
„Département Meurthe et Moselle“) und
Nachwuchsmodell
Mandy Graff zeigt –
überflüssigerweise –
ihr inhaltsleeres DeepRed-Mansardenzimmer. Auch das ist wohl
Luxemburg.
Erneut ist es den
Autoren
gelungen,
den Leser mit auf
eine spannende Reise
zu nehmen, die quer
durch
Luxemburg
führt. Detailfreudig
und mit detektivischem Spürsinn erzählen sie von dem,
was keiner sieht,
was im Verborgenen
schlummert
oder wo kein Unbefugter Zugang hat. Die einzelnen
Texte sind gut recherchiert und je nach
„Location“ (Orte werden nicht selten wie
„Tatorte“ beschrieben) und Autor ernst
oder im Plauderton formuliert. Die Lektüre
ist so oder so interessant, unterhaltsam,
durchaus lehrreich. Verstärkt wird dieser
Eindruck durch das exzellente Bildmaterial
von Marc Wilwert. Einem erneuten TopSecret-Erfolg steht nichts im Wege, auch
wenn das Cover abschreckend erscheinen
mag ... aber der Blick ins geheime Innere
lohnt sich allemal.