januari 2009 101 - VCCB - Volvo Classic Club Belgium

Transcription

januari 2009
101
CLASSIC CLUB BELGIUM
Een uitgave van Volvo Classic Club Belgium
jaargang 26
Driemaandelijkse uitgave - Edition trimestrielle
Une édition du Volvo Classic Club Belgium
année 26
Kantoor van afgifte - Bureau de dépôt: Leuven Mail
België • Belgique
P.B./P.P. 2/111
3000 Leuven mail
P408643 - BC2/2942
Inhoud
januari 2009
101
sommaire
Deze editie kwam tot stand dankzij de medewerking van:
Manu Cammaert, Filip Van Wezemael, Stef De Wachter en de
bijdragen door verschillende leden
vertalers: Manu, Michel Ducuroir, Lucas en Lena Vande Putte
Voorwoord maart 2009
Avant-propos mars 2009
Van de redactie
De la rédaction
Tidsresan
Activiteiten
Activités
Nieuwe leden
Nouveaux membres
De oude doos
La vieille boîte
Volvo veiligheidsgordel
Ceinture sécurité de Volvo
Divers
Advertentie
Annonce
ATM - Memorial Gilbert Stapelaere
Spa Six hours 2008
Tips voor het rijden met Volvo personenwagens
Conseils pour rouler avec voitures Volvo
In de kijker
A la une
Milleke Volvo
Opening VCCB-onderdelenmagazijn
Ouverture VCCB-magasin pièces de rechange
Technische dag
Journée technique
Uitlaatklep
La soupape d’échapement
Legend Boucles de Spa
4
5
6
8
11
13
14
20
21
20
28
29
30
34
35
36
38
39
T e v e rwac h t e n i n u i t l a at 1 0 2
A pa r a i t r e da n s u i t l a at 1 0 2
• Cabrio special
• Millelke Volvo: 50 jaar sleutelen
• Spécial cabrio
• Millelke Volvo: 50 années bricoler
2
Vo lvo C l a s s i c C lu b B e l g i u m
vzw/asbl kbo nr: 428.064.958 / id. 1968/85
Onze vereniging werd opgericht op 23 december 1983. Ze heeft als doel het in
stand houden van de automobielen van het merk Volvo. Toegelaten is elke Volvo
personenwagen ouder dan 25 jaar + de types 780 en 480, alsook Volvo vrachtwagens, ouder dan 30 jaar.
Het lidmaatschap staat open voor ieder, die de doelstellingen van de vereniging
onderschrijft. Het bezit van een oldtimer is geen voorwaarde.
Het jaarlijkse lidgeld bedraagt 40 euro en het toetredingsgeld bedraagt 15 euro.
Na 30/6 bedraagt het lidgeld 25 euro (+15 euro)
Na 30/9 bedraagt het lidgeld 40 euro (+15 euro) tot eind van het volgende jaar.
Dit dient gestort te worden op rekeningnummer van de club :
Notre association a été fondée le 23 décembre 1983. Elle a pour but le maintien en
ordre de marche des automobiles de la marque Volvo. Sont admis : les voitures de
plus de 25 ans, les modèles 780 et 480 ainsi que les camions de 30 ans et plus.
L’adhésion est ouverte à toute personne souscrivant aux buts de l’association. La
possession d’un ancêtre n’est pas une condition.
La cotisation annuelle est de 40 euro et le droit d’affiliation s’élève à 15 euro.
Du 01/07 au 31/12 : montant de la cotisation 25 euro (+15 euro).
A partir du 01/10 : cotisation de 40 euro (+15 euro) valable jusqu’au 31/12 de
l’année suivante.
Le montant doit être versé sur le compte bancaire du club :
001-3067285-27 Volvo Classic Club Belgium, Frans Beckersstraat 104, 2600 Berchem.
Buitenlandse betalingen - Payements à partir de l’étranger - Foreign Payments:
BIC : GEBABEBB
IBAN : BE 48 0013 0672 8527
www.volvoclassicclub.be
vzw/asbl kbo nr: 428.064.958 / id. 1968/85
Bestuur
2008-2009
Voorzitter - Président
Ledenadministratie - Administration des membres
Verzekeringen - Assurances
Manu Cammaert, Ploegstraat 41
2880 Bornem, 03-899 12 90
[email protected]
Secretaris - Secrétaire
Onderdelen - Pièces de rechange
Guido De Backer, Frans Beckersstraat 104
2600 Berchem, 03-281 58 66
[email protected]
Activiteiten - Activités
Rita Michiels, Leuvensebaan 112,
2580 Putte, 015-32 24 35
[email protected]
Comité
Penningmeester - Trésorier
Jean-Pierre Côme, Silvesterdennelaan 2
2390 Oostmalle, 0495-20 29 20
[email protected]
Redactie - Rédaction
Stef De Wachter, Meerstraat 158
1840 Londerzeel, 0477-94 73 85
[email protected]
Relations Francophones & activités
Fabrice Lambert, Melkwezerstraat 68
3350 Wommerson, 011-78 28 85
[email protected]
Clubartikelen
Tom Debont, Leiebos 31/183
2170 Merksem, 0476-74 88 55
[email protected]
Medewerkers
Medewerkers - Collaborateurs
Praatgroep moderator - coordinateur groupe de discussion Onderdelen/technische vragen - pièces/questions techniques
Peter Van Dyck
E-mail: http://autos.groups.yahoo.com/group/sccb/
Webmaster
Martin Seghers, Dieveketse 10
9500 Geraardsbergen, 054-58 97 12
E-mail: [email protected]
Collaborateurs
Clubartikelen - Articles du club
Rony Van Dierdonck, Vredegerechtstraat 30
9160 Lokeren, 09-348 11 69
Verantwoordelijke uitgever - Editeur responsable
Manu Cammaert, Ploegstraat 41, 2880 Bornem
Overname toegestaan mits vermelding: “Uitlaat”, een uitgave van Volvo Classic Club Belgium v.z.w.”
Reprise autorisée avec mention de la source « Uitlaat », une édition du Volvo Classic Club Belgium a.s.b.l.”
3
u i t l a at 1 0 1
voorwoord
avant-propos
Beste Vrienden met Volvo’s,
Op 16 januari laatstelden hebben we ons nieuw seizoen ingezet met
een nieuwe traditie: de Nieuwjaarsdrink. Nieuwe initiatieven ondernemen houdt altijd een risico in, maar dank zij een goed teamwerk
binnen het bestuur werd de organisatie in goede banen geleid en
mochten we in de brouwerij van Moortgat in Breendonk bijna 20%
van onze leden ontvangen. Bedankt aan alle deelnemers die er waren
met hun klassieker! Ook aan René Aerts die het moederhuis VCB vertegenwoordigde, dat was voor ons zeker een blijk van belangstelling.
16 januari was ook “geschenkentijd”! De nieuwe Wegwijzer werd
voorgesteld en uitgedeeld. Aan de reacties ter plaatse en alle berichtjes
die we achteraf mochten ontvangen lijkt dit de verwachtingen van de
leden te hebben overtroffen.
Zoals ik zij tijdens mijn toespraak, hopen wij dat dit technisch-historisch referentiewerk van 440 bladzijden enerzijds de leden samenbrengt en helpt, en anderzijds ook dat het een bron van positieve
discussies wordt! De bijdrage van de diverse auteurs onder leiding van
Stef is indrukwekkend, maar ik weet dat er nog leden zijn die er nuttige
aanvullingen op kunnen geven. Doe het vooral, ten voordele van de
hele VCCB-gemeenschap.
We werken nu aan de fransatalige versie, die we graag willen klaar hebben tegen de volgende nieuwjaarsreceptie. We zoeken hiervoor medewerkersdie kunnen instaan voor de vertalingen en het aanleveren van
de franstalige documentatie. Neem contact op met Stef !
In 2009 plant het bestuur de realisatie van een nieuwe clubstand voor
de beurzen. Wat we nog wel zoeken zijn leden die deze stand willen
bemannen tijdens deze beurzen: Gent, Antwerpen, Mechelen, Ciney,
La Louvière en Utrecht staan op de agenda. Het zou spijtig zijn als we
een stand opbouwen dat we niet bemand krijgen en dan te moeten
afhaken…
Leden die hun lidgeld laattijdig betaalden zullen gemerkt hebben dat
we ook een beetje strenger geworden zijn. Dat moet! Een beetje discipline is nodig om de bestuursleden te onlasten van de administratieve
rompslomp en zo beter te kunnen besturen, te plannen en nieuwe
initiatieven te organiseren. Ook is het onze betrachting om het functionneren van de club nog beter te organiseren, om zo deze werking
vloeiender en eenvoudiger te maken. We verwachten van alle leden
dat ze ons hierin steunen.
Eind maart beginnen we met onze rondritten. Kijk uw voertuig niet
op het laatste ogenblik na indien je het deze winter niet gebruikt hebt.
Ik hoop jullie talrijk te mogen ontmoeten op deze activiteiten.
Ik doe ook nog een laatste oproep alvorens te beslissen over het al dan
niet organiseren van de Zweden-reis naar de VROM 2009. De minimumlimiet van 20 autos werd nog niet bereikt. Het scenario wordt
ook al concreter: inschepen van de voertuigen in Gent terwijl we ons
langs het vasteland of lucht naar Göteborg begeven om daar onze
autos te recupereren. De krijtlijnen van de activiteiten liggen al vast,
de uitwerking ervan begint pas als we weten dat we met voldoende
deelnemers zijn. De deelnameprijs wordt dan zo snel mogelijk bekend
gemaakt. Dus, indien je wenst deel te nemen, meldt het mij zo snel
mogelijk.
Reserveer ook alvast het weekend van 5-6 september voor het Jaarlijks
Treffen, dat zal plaatsvinden in de streek tussen Leuven en Luik.
Chers amis en Volvo,
Ce 16 janvier dernier nous avons entamé la nouvelle saison avec une
nouvelle tradition: le Drink de Nouvel An. Entreprendre de nouvelles
initiatives veut aussi dire prendre des risques, mais grâce à une bonne
collaboration au sein du comité, l’organisation s’est bien passée et nous
avons pu accueillir dans la brasserie de Moortgat à Breendonk près de
20% de nos membres. Merci à tous les participants qui se sont déplacés
en ancêtre ! Egalement merci à René Aerts, qui représenta la maison
mère VCB, sa présence est un témoin de l’intérêt que la maison mère
VCB nous porte.
Le 16 janvier était aussi un « moment cadeau » ! Le nouveau Wegwijzer
(version néerlandophone) fut présenté et distribué. Aux réactions sur
place et aux messages reçus plus tard, il semble avoir dépassée les
attentes des membres.
Comme je l’ai dit lors de mon allocution, nous espérons que cet
ouvrage historique-technique de référence de 440 pages rassemblera
et aidera les membres, tout en étant une source de discussions positives ! La contribution des divers auteurs sous la direction de Stef est
impressionnante, mais je suis sure qu’il y a encore des membres qui
peuvent y faire des ajoutes. Faites le certainement, au profit de toute la
communauté VCCB.
Nous travaillons maintenant à la réalisation de la version francophone,
que nous voulons présenter à la réception de nouvel an 2010. pour
cela, nous cherchons des traducteurs et les versions francophones de
la documentation originale. Prenez contact avec Stef !
En 2009 le comité planifie le renouvellement du stand pour la participation aux bourses. Ce qu’il nous manque sont des membres qui
veulent se libérer pour en assurer l’équipage : Gand, Anvers, Malines,
Ciney, La Louvière et Utrecht sont déjà programmés. Il serait dommage de construire un stand et de ne pas trouver de personnel pour
l’équiper et de devoir se retirer…
Les membres qui n’ont pas transmis leur cotisation à temps ont pu
remarquer que nous sommes devenu un peu plus sévère. C’est obligatoire ! Un peu de discipline est nécessaire afin de délester les membres
du comité d’une surcharge administrative et d’avoir du temps pour
gérer, planifier et s’impliquer dans l’organisation de nouvelles initiatives et ainsi d’harmoniser et de simplifier le fonctionnement. Nous
espérons que tous les membres appuient cette ligne de conduite.
Fin mars nous reprenons les ballades. Ne vérifiez pas votre voiture au
dernier moment si vous ne l’avez pas utilisée pendant l’hiver. J’espère
vous rencontrer nombreux aux différentes activités.
Je fais un dernier appel avant de décider définitivement si nous organisons, oui ou non, un voyage en Suède à l’occasion du VROM 2009.
La limite minimale de 20 voitures n’est pas atteinte. Le scenario prend
forme : embarquent des voitures à Gand et nous rejoignons Göteborg
par la route ou par air pour y récupérer nos véhicules. Le planning
des activités est déterminé en très grandes lignes et les détails seront
concrétisés dès que nous aurons suffisamment de participants. Le
prix de participation sera alors communiqué le plus vite possible. Je
vous demande de me signaler votre intention de participer le plus vite
possible.
Réservez aussi le weekend du 5-6 septembre pour notre Rassemblement
Annuel, qui aura lieu dans la région entre Louvain et Liège.
Knuffel uw Volvo en
Let’s Roll !
Bichonnez votre Volvo et
Let’s Roll !
Manu
4
Manu
van de redactie
de la rédaction
Beste Volvo vrienden:
Chers amis amateurs de Volvo:
Precies 25 jaar geleden verscheen de allereerste Uitlaat. Een kwart
eeuw! In al die jaren werd een hele weg afgelegd. We proberen gewoon
door te gaan met jullie vier keer per jaar te vergasten met ons ‘bindmiddel’ tussen Volvo vrienden. Alhoewel we tegenwoordig wel alle
informatie op het internet vinden, blijkt dat een ‘clubblad’ nog steeds
erg gewaardeerd wordt door de leden en er reikhalzend naar wordt
uitgekeken.
Zonder jullie hulp lukt het niet, dus ik roep iedereen nogmaals op
om verhalen, restauratieverslagen, vakantiebelevenissen met de oude
Volvo....noem maar op naar de redactie te sturen.
Kan je beter sleutelen dan te schrijven, contacteer ons, samen komen
we er wel uit!
Il y a exactement 25 ans paraissait le tout premier «Uitlaat». Un quart
de siècle! Que de chemin parcouru pendant toutes ces années. Nous
essayons simplement de vous régaler quatre fois par ans, en servant
un liant entre amateurs de Volvo. Bien qu’aujourd’hui on trouve toute
sorte d’infos sur le net, il nous apparait qu’un bulletin de club est
encore apprécié par les membres du club.
In onze “Wegwijzer” is door een misverstand geen melding gemaakt
van de Volvo P 1900
In het juni nummer van Uitlaat gaan we dit rechtzetten door een
cabrio-special!
Door het verleden kijken we nu naar de toekomst. Ik herinner me een
fabrieksbezoek bij Volvo in Gent waar 25 jaar geleden de Volvo 240
volop van de band rolde. Heden zijn dit reeds klassiekers van formaat.
Zonder twijfel zullen de volgende jaren andere Volvo’s (denk maar aan
de legendarische 850), een schare van liefhebbers aantrekken.
Een beetje nostalgie mag en moet kunnen in deze jachtige tijd.
Met het nummer 101 leek het ons de ideale gelegenheid om de
Uitlaat in een nieuw kleedje te steken. We denken dat het resultaat
zeer geslaagd mag genoemd worden!
Laat weten wat u ervan vindt!
Volvo for life
Stef
Sans votre aide, ça ne marche pas, et je vous demande donc d’envoyer à
la rédaction les récits, rapports de restauration, expériences de vacances en Volvo ancienne etc...
Du passé, regardons l’avenir en face. Je me souviens encore d’une visite
à la fabrique Volvo de Gand, il y a 25 ans, quand les 240 sortaient
encore gaillardement des chaînes de montage. Aujourd’hui, on les
considère déjà comme des classiques. Je ne doute pas que d’ici quelques années d’autres Volvo (songeons à la légendaire 850) attireront
une foule d’amateurs.
Un peu de nostalgie ne déplaît pas en ces temps difficiles.
Stef
Antiek - Antique
TE KOOP - A VENDRE
Volvo Duett from 1965
Pris 75000:-sek
Jan Faltin
Grönagatan 35, 414 54 Gothenburg
Sweden
Tel :073-592 60 45
Volvo P 1800 S,
chassis nummer 1 (één!!!)
http://volvo1800pictures.com/
a_P_61_63/61_69_id_860.htm
5
u i t l a at 1 0 1
tidsresan
Tidsresan*
* de tijdreis - le voyage dans le temps
Splintervrij glas
D
e foto’s rechts tonen de voordelen om splintervrij glas te hebben als autoruiten. De wagen is een PV52 die een 70-tal meter meegesleurd werd op de
stootblokken van een locomotief. Als het gewoon glas was geweest, waren er
zeker zware snijwonden te betreuren geweest, daar zowel de voorruit als de zijruiten
van de rechtse kant gebroken zijn. Nu zijn de passagiers er met lichte verwondingen
van af gekomen.
Het is al bij al heel verbluffend welk een effectieve bescherming een moderne carrosserie biedt. We krijgen soms wagens binnen die ten prooi zijn gevallen aan een blinde razernij, die door bermen zijn gerold, die vele keren over kop zijn gegaan, zonder
dat de passagiers een schram opliepen. Als men zich oppast om niet te botsen met
grote obstakels zoals grote bomen, huizen of bergwanden, is de kans om er heelhuids
uit te komen, veel groter dan wat men zou kunnen geloven. Wij hopen natuurlijk dat
dit onze lezersschare niet zou verleiden om hun geluk te beproeven. Onder andere
omdat het dure kronen kost om zijn wagen weer te laten uitdeuken.
Het splintervrij glas komt in 2 typen : drielaags glas en gehard glas.
Het eerste bestaat uit een tussenlaag op hetwelk 2 dunne glasplaten worden vastgelijmd.
Het geharde glas is homogeen, maar verkreeg door een bijzondere behandeling zijn
speciale eigenschappen. Bij breuk gedragen zij zich echter geheel verschillend. Door
de tussenlaag wordt bij het drielaags glas, de scherven vastgehouden, bij het geharde
glas valt het in één keer in ontelbare kleine stukjes uiteen. De treeplank op de foto
hiernaast, ligt helemaal vol met zulke kleine scherven. Deze vrij grove korrels zijn
circa 5 mm groot, vierkantig, en zo ongevaarlijk, dat men ze met de blote handen en
zonder zich op te passen, op een hoop kan vegen. Dit uiteenvallen in één keer biedt
vele voordelen : er blijven geen levensgevaarlijke resten zitten in de vensteropeningen, zoals bij gewoon glas wel het geval is. En in vergelijking met het drie-lagig glas
heeft men het voordeel dat er geen voorruit blijft zitten waar de passagiers tegen
kunnen slaan.
Het harden komt tot stand door het glas te verhitten, en vervolgens plots krachtig af
te koelen, waardoor het in een vaste vorm komt die niet langer plastisch is. Daar het
binnenste verstijft, trekt het samen, in tegenstelling met het oppervlak. Het resultaat
is een krachtige drukspanning buiten en een tegengestelde trekspanning in het binnenste
De initiële drukspanning compenseert voor de trekspanningen die ontstaan door
krachten van buiten. Daar glas altijd breekt door het overschrijden van de trekbelasting (de drukbelasting is drie a vier keer zo hoog) betekent deze vermindering van
de resulterende trekspanning dat het glas een een 4 a 5 maal hogere valhoogte dan
gewoon glas. Maar wanneer breuk ontstaat op één plaats, overeenkomstige hogere
belasting verdraagt. Met een proef met een vallende kogel weerstaat het bevrijdt die
alle interne spanningen en gaat de hele ruit in één keer stuk.
Een groot voordeel van gehard glas, waar we nog niet over gesproken hebben, is dat
het niet veroudert. Het is nog niet gelukt om driemaal gelaagd glas te maken, waarbij
de middenfilm helder en kleurloos blijft, zelfs al is het langere tijd blootgesteld aan
zon en warmte.
Een andere moeilijkheid is het voorkomen dat de 3 lagen loskomen. In het bijzonder
geldt dat de zijkanten, daar de middenfilm er blootgesteld is. De mooie "ijsbloemen"
die men soms ziet op oudere wagens, ontstaan hierdoor. Men lost dit op door de zijkanten te behandelen met een speciale lak, maar het geeft geen 100% zekerheid. Het
fenomeen kan zich ook voordoen als kleine luchtbellen, gelijk verdeeld over de hele
ruit, welke toenemen in aantal met de tijd en zo heel irritant blijven.
6
tidsresan
De 52-er van deze foto’s heeft een ontmoeting gehad met een trein - de afdrukken van de stootblokken en de koppeling van de locomotief zijn duidelijk te zien.
Cette PV52 a rencontré une locomotive - les butoirs sont très visibles sur la carrosserie.
Un pare-brise
en verre traité
L
es photos ci dessus montrent les avantages de la monte d’un
pare-brise en verre traité sur une voiture. En l’espèce, une
PV52 qui a été traînée sur 70 mètres par les butoirs d’une
locomotive. Un pare-brise classique aurait provoqué des blessures
et des coupures profondes, vu que le pare-brise et les vitres latérales
ont volé en éclat. Les passagers de cet accident s’en sont tirés avec de
légères blessures.
Il est aussi étonnant de constater à quel point une carrosserie moderne offre de protection aux passagers. Nous recevons parfois des
voitures victimes d’une fureur aveugle, qui sont passées par-dessus
la berme centrale, qui ont fait plusieurs tours, sans que les passagers
souffrent d’aucune égratignure. A moins d’une collision avec un
obstacle dur, comme un arbre, une maison ou une paroi rocheuse,
les chances de s’en sortir sans trop de mal sont grandes, plus grandes
qu’on ne puisse l’imaginer. En espérant bien sûr que nos chers lecteurs n’essayent pas de tenter le diable… Ne serait-ce que parce que
débosseler une voiture coûte bonbons.
Les pare-brises en verre traité se répartissent en deux catégories: les
verres feuilletés, et les verres trempés.
Le premier type se compose d’une feuille intermédiaire sur laquelle
sont collées deux fines feuilles de verre.
Le verre trempé est lui homogène, et reçoit par son traitement spécial
ses caractéristiques.
En cas de choc, les deux réagissent de façon différente. Grâce à la
feuille intermédiaire, les éclats restes collés ; dans le cas du verre
trempé, celui-ci vole en innombrables petits éclats. Le marchepied,
sur la photo, est recouvert par ce type d’éclats. D’une taille de plus ou
moins 5 mm, cubiques, et tellement inoffensifs qu’on peut les prendre en main sans précaution, et les balayer en tas. Cet émiettement
en une seule fois apporte des avantages, car il ne reste pas de parties
mortellement dangereuses dans les ouvertures des vitres, comme
c’est le cas avec un verre classique. En comparaison avec le verre
feuilleté, le pare-brise disparaît complètement, et ne constitue pas
d’obstacle pour les passagers.
Le trempage du verre s’obtient en le chauffant à haute température,
et en le refroidissant brutalement. Il prend ainsi une forma solide qui
n’est plus plastique. Ce procédé crée des tensions en profondeur et
de la compression à la surface du verre, lui conférant des propriétés
mécaniques supérieures, en termes de résistance aux chocs. Avec un
test d’une chute d’une bille, le verre trempé résiste à une chute d’une
hauteur 5 fois supérieure. Cependant, si un éclat se produit quelque
part sur la vitre, il libère les contraintes internes et la vitre se brise
en une fois.
Un avantage du verre trempé, dont nous n’avons pas encore parlé, est
que celui-ci ne vieillit pas. On n’est pas encore parvenu à produire du
verre feuilleté qui après un bout de temps ne reste pas transparent et
incolore, surtout s’il est exposé à la lumière ou à la chaleur.
Une autre difficulté est d’éviter que les feuilles ne se décollent.
Particulièrement sur les bords, là où le film intermédiaire est le plus
exposé. C’est ce qu’on peut observer sous la forme de « givre » sur
les vitres de voiture assez âgées. On peut palier cet inconvénient en
traitant les bords avec une laque spéciale, sans garantie de succès à
100%. Autre phénomène, l’apparition sur toute la surface de minuscules bulles d’air, dont le nombre augmente avec les années, ce qui
rend ce phénomène d’autant plus irritant.
Traduction : Jacques
7
u i t l a at 1 0 1
activiteiten
activités
20 maart 2009
Praatavond in Schoten
organisator Peter Vandijck ( mogelijke thema’s – Remmen –
mars 2009
Soirée discussion à
Schoten
29 maart 2009
Kempenrit
29 mars 2009
Balade Campinoise
Koppeling – Carrosserie ) om 20u in Taverne Vijverhof,
Vijverlei 13, 2900 Schoten
✶
20
organisateur Peter Vandijck ( Thèmes possibles: freins –
embrayage – carrosserie) à 20.00 hrs à la Taverne Vijverhof,
Vijverlei 13, 2900 Schoten.
✶
Ludo & Inge Van Loon en Joeri & Suzy Krols richten de 4e
Kempenrit in op zondag 29 maart 2009.
Ludo & Inge Van Loon et Joeri & Suzy Krols nous organisent
la 4ième Balade Campinoise le dimanche 29 mars 2009.
Samenkomst om 09.00 uur stipt in de Kapelhoeve te
Turnhout voor ontbijt-buffet van o.a. spiegeleitjes, roerei,
spek, weense worstjes, boontjes in tomatensaus, kaas, ham,
paté, jam, choco, broodjes, sandwiches, wit & grof brood en
chocoladebroodjes, koffie, thee, fruitsap en water.
Vertrek voor de rondrit vanaf 10.00 uur en aankomst ten
laatste om 17.30 uur aan aan de Kapelhoeve.
Rassemblement à 09.00 Hr à la Kapelhoeve à Turnhout pour
le petit déjeuner : buffet comprenant œufs, lard, saucisses,
poix sauce tomate, fromage, jambon, pâté, confiture, chocó,
petits pains, sandwichs, pain foncé et blanc, petits pains au
chocolat, café, thé, jus de fruits et eau.
Départ pour la ballade à partir de 10.00 Hr et
Arrivée à la Kapelhoeve au plus tard à 17.30 Hr.
Avondmenu:
tomatensoep met balletjes
in de wok:
-tagliatelle met visblokjes en kervelroomsaus
-penne met gevogeltereepjes en wokgroentjes
op de grill:
-gemarineerde varkensmedaillons,
-steakjes met saladbar, kroketjes, champignonsaus of stroganoff saus
dessert: rijstpap met bruine suiker
water op tafel, andere dranken af te rekenen.
Wees op tijd!
Souper :
Soupe tomate avec boulettes
Wok :
-Tagliatelles au poisson avec crème de cerfeuil
-Penne et volaille et petits légumes
Au grill :
-Médaillons de porc marinés
-Petits steaks avec salade bar, croquettes, sauce champignon
ou stroganoff
Dessert : riz au lait avec du sucre brun
L’eau est comprise, d’autres boissons sont à charge personnelle.
Soyez à temps!
25-26
april 2009
Dreamcar International
Mechelen
organisators Werner Aerts en Günter Maes openingsuren
van 9.30u tot 18.30u.
25-26 avril 2009
Dreamcar International
Mechelen
organisateurs Werner Aerts et Günter Maes; ouvert de 0930
à 1830 hrs.
1 mei 2009
Meiklokjesrit
mai 2009
Balade des Muguets
Activiteit: rondrit
Een organisatie van: Michel Ducuroir, Etienne en Olivier
Philippot en Fabrice Lambert
Vertrek
Afspraak vanaf 09:30 Hr aan AC Restaurant te Bierges langs de
E 411 (richting Brussel - Namen). Ontvangst met croissants en
een kopje koffie.
Rondrit
Vertrek om 10:00 Hr, richting Namen. Bezoek en proeverij in een
ambachtelijke fabriek van ganzenlever.
Picknick (zelf te verzorgen).
In de namiddag, richting Hoegaarden en bezoek van zijn
beroemde brouwerij.
Aankomst
AC Leuven E40 (richting Luik - Brussel) rond 17:30 Hr.
Mogelijkheid om er te eten.
Activité: balade
Organisation: Michel Ducuroir, Etienne en Olivier Philippot et
Fabrice Lambert
Départ:
Rendez-vous à partir de 09:30 Hr à l’AC Restaurant de Bierges,
E411 (direction Bruxelles-Namur), accueil avec tasse de café et
croissant.
Balade :
Départ à 10 :00 Hr en direction de Namur. Visite et dégustation
d’une fabrique de Foie gras.
Pique nique (à charge personnelle).
L’après-midi : continuation vers Hoegaarden et visite de sa célèbre brasserie.
Arrivée :
L’AC de Leuven E40 (direction Liège-Bruxelles) vers 17:30 Hr.
Possibilité de repas. Réservations chez Fabrice Lambert et à payer
sur place. Fin de l’activité prévue vers 18:30 Hr.
8
1
activiteiten
activités
Reservaties bij Fabrice Lambert, ter plaatse te betalen. Einde van
de activiteit voorzien rond 18:30 Hr.
Betaling:
Volwassen: 5,00€ pp en
Kinderen: 2,50 € pp
Inschrijving: voor 15 april aan Fabrice Lambert.
e-mail: [email protected]
8
mei 2009
Praatavond in
Herenthout
8
mai 2009
Soirée discussion à
Herenthout
organisator Alfons De Preter, Kastanjelaan 16,
2270 Herenthout
( in z’n garage ) om 20u
17
mei 2009
2e Corsendonkrit
organisateur Alfons De Preter, Kastanjelaan 16, 2270
Herenthout (dans son garage ) à 20u.
✶
afstand: +/- 80 km (Autostrade E34 - afrit 25 Oud-Turnhout
- na 4,5 km centrum)
Inschrijving en vertrek vanaf 10h tot 12h: Dorpsplein, 2360
Oud-Turnhout
Voor deelname graag contact opnemen met:
Willy Noeyens, Eigen 31, 2360 Oud-Turnhout
Tel. 014/45.13.22
mai 2009
2ième balade
Corsendonk
✶
organisateur Willy Noeyens, Eigen 31, 2360 Oud-Turnhout ;
distance +/- 80 km ( Autostrade E34 – sortie 25 OudTurnhout - après 4,5 km direction centrum ) inscription
et départ entre 1000 et 1200 hrs : Dorpsplein, 2360 OudTurhout ; avant participation, svp prendre contact aves
Willy Noeyens, tel: 014 / 45 13 22.
30
mai 2009
Bourse de pièces
30
mei 2009
Onderdelenbeurs
Onderdelenbeurs op het Glosso-circuit, Schotelven 141Z,
2370 Arendonk (Autostrade E 34 - afrit 25 richting OudTurnhout - na 1,5 km rechts richting Arendonk - na 2,5 km
rechts zandweg inslaan)
Voor standplaats in tent: graag contact opnemen met:
Willy Noeyens, Eigen 31, 2360 Oud-Turnhout
Tel. 014/45.13.22
organisateur Willy Noeyens, de 0900 à 1700 hrs sur le circuit Glosso, Schotelven 141Z, 2370 Arendonk ( Autostrade
E34 – sortie 25 direction Oud-Turnhout – après 1,5 km à
droite, direction Arendonk – après 2,5 km prendre à droite
le zandweg); pour une place sous tente, svp prendre contact
avec Willy Noeyens, tel: 014 / 45 13 22.
30-31
mai en 1 juin 2009
Bourse de Ciney
30-31
mei en 1 juni 2009
Beurs in Ciney
organisateur Fabrice Lambert.
organisator Fabrice Lambert.
juni 2009
Westhoek rondrit
17
22-23-24 mai 2009
Bourse à Liège
22-23-24 mei 2009
Beurs in Luik
14
Prix :
Adultes: 5,00€ par personne et
Enfants : 2,50 € pp.
Inscription : avant le 15 avril chez Fabrice Lambert
Courriel : [email protected]
✶
organisators Lionel, Jhonny, Jean en Rik
samenkomst om 9.30u aan het oldtimermuseum te Reninge,
Tempelaere 12, baan Ieper-Veurne (N8)
8647 Reninge.
14 juin 2009
Balade dans le
Westhoek
✶
organisateurs Lionel, Jhonny, Jean en Rik ; rendez-vous à
9.30 hrs au Musée oldtimers de Reninge, Tempelaere 12,
baan Ieper-Veurne (N8) 8647 Reninge.
Inschrijven doet u bij voorkeur via de website van VCCB of via de inschrijvingsformulieren met een
✶
in bijlage.
Pour s’inscrire, consultez de préférence le site VCCB ou remplisez les formulaires d’inscriptions pour les activités avec
✶
en annexe.
9
u i t l a at 1 0 1
activiteiten
28
juni 2009
Laatste Kristoffeltocht
in Bocholt
organisator Ivo Jennes.
Graag nodigen wij u uit om voor de laatste keer mee te rijden met de Kristoffeltocht in Bocholt. Inderdaad na 19 jaar
willen wij met deze rit in schoonheid eindigen en wij geven
er dan ook een lap op !!
Na het traditionele ontbijt vanaf 9.30 uur komen de deelnemers stilaan in de stemming voor de auto-wijding. Naast de
“aardse” verzekering die je al hebt geeft de Kristoffel zegening toch ook een extra veilig gevoel. De bedoeling is om
met onze volvo’s de lange stoet van allerhande voertuigen te
openen welke onder de zegenstal en het wijwater passeren.
Een begeleid ritje brengt ons dan bij de start van een eerste
korte rondrit welke eindigt in het Parochiehuis . Hier staat
een uitgebreide barbeque gereed waar je eens lekker van
kan smullen. Aansluitend wordt het tweede gedeelte van de
tourtocht gereden. Het eindpunt is in het bierbrouwerijmuseum van Bocholt, het grootste in zijn soort in Europa!
Hier krijgt u in kleine groepen een rondleiding onder de
bezielende leiding van gidsen die vroeger aan de brouwketel gestaan hebben. Na afloop kunt u in het proeflokaal de
lokale bieren proeven .
Hier volgt dan ook de afscheidsreceptie van 20 jaar
Kristoffeltocht in Bocholt. Voor elke equipe ligt daar een
unieke herinnering klaar. Gezien de grootse opzet van het
evenement hebben wij een limiet van 100 equipes gesteld
dus schrijf u tijdig in, want vol is vol.
De kosten voor deze dag:
Auto met chauffeur
: 15 Euro
Passagiers (12j en ouder) : 11 Euro pp
Kinderen tot 12 jaar
: 3 euro pp
Voor dit geld ontvangt u: een ontbijt, tourtocht in twee
etappes, de Kristoffelwijding, BBQ met drie soorten vlees,
vis of vegetarisch (drank voor eigen rekening), entree en
rondleiding in het brouwerijmuseum met receptie en zoals
gebruikelijk een rallyschildje voor op de auto. Aan het einde
van de receptie ontvangt u een uniek herinneringsgadget
aan deze onvergetelijke dag.
Wij willen op het kerkplein een statische show neerzetten van de Volvo historie aan de hand van diverse types
en bouwjaren, er is ons deelname toegezegd van zeer oude
voor-oorlogse types, het is dus zeker de moeite waard om
deel te nemen om zo deze wagen te kunnen bewonderen.
Wij doen hierbij een warme oproep tot de eigenaars van
zeer bijzondere wagens tot lichte vrachtwagen om dit tijdsoverzicht met uw aanwezigheid zo volledig mogelijk te
maken. Alle clubwagens zijn uiteraard welkom; de organisatie zal aan de hand van het deelnemingsformulier een selectie doorvoeren om uit te maken wie waar mag parkeren.
Inschrijven doet u bij voorkeur via de website van VCCB
waar een link zal staan, diegene die geen toegang heeft tot
het internet kan bijgevoegd inschrijfformulier gebruiken en
10
activités
28
juin 2009
dernière Cortège de la
St Christophe
organisateur Ivo Jennes
Voici notre 20ième et notre dernière sortie « St Christophe
à Bocholt ».
En effet après 19 années, nous voudrions terminer en beauté
et donner un coup d’éclat à notre dernière sortie.
Notre but est de former le plus long cortège de voitures
Volvo, de toutes les marques de voitures présentes à passer
sous le goupillon et l’eau bénite.
A partir de 9h30 et après le traditionnel petit déjeuner, les
participants se rassemblent pour la bénédiction des voitures.
En plus de l’assurance « matérielle » que vous avez déjà, la
bénédiction de St Christophe vous donne aussi un sentiment de sécurité complémentaire.
Un trajet guidé nous amène au départ de la première, courte, partie du tour qui se termine devant la maison paroissiale, où a lieu un immense BBQ dont vous vous régalerez.
Viens ensuite la deuxième partie du tour, avec comme point
final de ralliement : le Mussée de la Brasserie de Bocholt, la
plus grande dans son genre d’Europe ! En petit groupe, vous
visiterez la brasserie avec un guide qui y a travaillé. Eh bien
entendu une dégustation !
Nous profitons des lieux pour clôturer, par une réception,
ces 20 années de réunion de la St Christophe à Bocholt.
Chaque équipage recevra un souvenir unique. Vu la grande
organisation que requiert cet événement, nous avons décidé
de limiter à 100, le nombre d’équipages ; donc inscrivez
vous à temps, car les places sont comptées !
Frais de participation à cette journée :
Voiture + conducteur : 15€
Passager 12ans et + : 11€
Enfants < 12ans
: 3€
Ce qui vous donne droit : au petit déjeuner, le tour en 2
étapes, la bénédiction de St Christophe, le BBQ avec au
choix : viande, poisson ou végétarien ( boissons non comprises), entrée et visite de la brasserie avec dégustation, la
réception de clôture et comme d’habitude la plaque de rallye
pour votre voiture.
Et à la fin de la réception, nous vous remettrons un souvenir
commémoratif de cette journée inoubliable.
Sur la place de l’église, nous voudrions faire un show (statique) de l’histoire de Volvo, des différents modèles/type
suivant les années de construction.
Etes-vous propriétaires de véhicules exceptionnels ? Tels
que de très vieilles voitures d’avant guerre (et il y en aura
!), petits camions, etc… ce serait l’occasion pour vous de
pouvoir nous faire admirer ceux-ci et d’avoir ainsi par leur
présence une vue d’ensemble dans le temps plus complète de
l’histoire Volvo.
Tous les membres du Club Volvo sont les bienvenus ; les
organisateurs, sur base d’un formulaire de participation,
feront une sélection et vous signaleront où vous devrez vous
parquer.
activités
opsturen naar Ivo Jennes, Vinkstraat 15 te 3950 Bocholt ; Tel
089/471.504 ( na 20.00 uur aub). Betalen doe je op de rekening van de Kristoffelorganisatie, vermeld op het inschrijvingsformulier.
Inscriptions :
Date limite d’inscription : 14 juin 2099 !!! Limite : 100
équipages !!!
via website du VCCB où il y aura un lien
pour ceux qui n’ont pas internet : envoyer le formulaire
d’inscription complété à :
Ivo Jennes, Vinkstraat 15 à 3950 Bocholt
Tel : 089/471 504( après 20h00svp)
Paiement :
Date de paiement : voir si vous êtes dans les 100 premiers
inscrits !
sur le compte de « Kristffelorganisatie » n° voir formulaire
d’inscription..
Ensemble, nous essayerons que cette journée soit inoubliable ; d’autant plus qu’en cette année, le Club fête ses 25 ans !
Uiterlijk 14 juni dient ingeschreven, de betalingsdatum
bepaalt of u kan deelnemen want de limiet is 100 voertuigen
en VOL=VOL !!
Wij gaan samen met jullie proberen om van deze dag iets
speciaals te maken, zeker in het jaar waarin onze geliefde
club 25 jaar is geworden. Tot dan !!
nieuwe leden - nouveaux membres
jaar
functie naam
voornaam
straat
zip
gemeente
Land
2009 G./O. Marc Rue G de Lombaerde 58 1140 EVERE BE
Lhost 2009 G./O. De Gieter David Vooruitgangstraat 89 2830 Willebroek BE
2009 G./O. Esselens André Lepelstraat 15A 1701 Mazenzele BE
2009 G./O. Bax Robert Neerstraat 47 2370 Arendonk BE
2009 G./O. Coppens Wim Hippodroomstraat 117 8790 Waregem BE
2009 G./O. de Vos Saskia August Van Geertstraat 27 9040 St Amandsberg BE
2009
????? Acke Tom Snoekstraat 15 9940 Kluizen BE
2009
????? Lenders VanLoon Jan Steenweg op Sevendonk 102 2360 Oud Turnhout BE
2009 G./O. De Smet Georges Route du Lion 271 1420 Braine l’ Alleud BE
2009 G./O. Van de Poel Filip St Lambertusstraat 19 2260 Westerlo BE
2009 G./O. Pelgrims Barry St Emelinusstraat 24 2040 Berendrecht-Antwerpen
BE
2009 G./O. De Graef Lucien Koning Albertstraat 67 1785 Merchtem BE
2009 prospect Claesen Monique Bruyère 7 7880 Flobecq BE 11
u i t l a at 1 0 1
activiteiten
Uitnodiging
voor
de speciale zomereditie:
Volvo Owners Meeting
op de Pool cirkel!
activités
Invitation
à l’édition
spéciale été:
Volvo Owners Meeting
sur le cercle pôle!
VOMAC midzomer 18 – 21 juni 2 0 0 9
VOMAC voyage d’été 18 – 21 juin 2009
Dag 1: donderdag , 18 juni 2009
Aankomst te Arvidsjaur in Hotel Laponia. Welkom in SamiLand.
08:00 P.M: samen dineren aan het meer.
Jour 1 : jeudi, 18 juin 2009
Arrivée à Arvidsjaur – hôtel Laponia – Bienvenue en SamiLand !
20h00 : Souper au bord du lac tous ensembles
Dag 2: vrijdag, 19 juni 2009
Ontbijt aan het meer (als het weer dit toelaat), gevolgd door
een wandeling door Arvidsjaur, een toer op de fiets of een
verkenning op een –spoorweg- inspectie trolley. Lunch in
het hotel.
01:00 P.M: vertrek naar Jörn waar je ‘s werelds langste kabelbaan zal: www.linbanan.com
02:30 P.M: start van de kabelbaan, de afgelegde weg is ongeveer 13, 6 Km. De rit duurt 1h en 45 minuten. De cabine
is voorzien van een bankjes en een tafel. Onderweg krijg je
iets te eten en te drinken.
04:30 P.M: terugkeer naar het hotel Laponia
06:00 P.M: samen onderweg naar Vittjåkk (restaurant dat
zich op de hoogste heuvel van de omgeving bevindt). Hier
heb je een fantastisch uitzicht op de omgeving!)
Jour 2 : vendredi, 19 juin 2009
Matinée : déjeuner au bord du lac si le temps le permet, suivi
soit d’une promenade dans Arvidsjaur, soit d’un tour à vélo ou
d’une balade en trolley sur rail.
12h00 : Lunch à l’hotel. Laponia
13h00 : Départ pour Jörn où vous verrez le plus long téléphérique du monde. www.linbanan.com
14h30 : Départ du téléphérique pour une balade de 13,6km
(durée de 1h45) . La cabine est équipée de sièges et d’une table.
En cours de route, vous recevrez de quoi manger et boire.
16h30 : Retour à l’hôtel Laponia
18h00 : En route pour Vittj°akk où se trouve le restaurant situé
sur la plus haute colline de l’endroit, ce qui vous donne une très
belle vue des environs.
Dag 3: zaterdag, 20 juni 2009, Midzomer
09:00 A.M: we vertrekken in Arvidsjaur naar älvsbyn om
het benzinestation museum te bezoeken.
01:00 P.M: Lunch in Hotel Storforsen. Na de lunch kan je
een wandeling maken naar de watervallen.
04:30 P.M: vertrek naar de poolcirkel.
06:00 P.M: aankomst aan de poolcirkel. Gevolgd door een
BBQ en een middernacht drink
02:00 A.M: aankomst aan het Hotel Laponia
Dag 4: zondag 21 juni 2009
De VOMAC meeting kent zijn einde en we verlaten
Arvidsjaur.
Stoffel Mulier
12
Jour 3 : samedi, 20 juin 2009 « Eté ou La Saint Jean »
09h00 : Départ pour Älvdsbyn : visite du musée du pétrole.
12h00 : Lunch à l’hôtel Stirforsen. Après le lunch, vous aurez le
temps de vous promener jusqu’aux chutes d’eau.
16h30 : Départ pour le cercle polaire.
18h00 : Arrivée au cercle polaire ; BBQ et du drink de minuit.
02h00 : Arrivée à l’hôtel Laponia
Jour 4 : dimanche, 21 juin 2009
Fin du meeting VOMAC et Départ d’Arvidsjaur. Bon retour !
Stoffel Mulier
De oude doos - la vieille boîte
In 1979 werd deze 66 ‘special’ aangekocht door Ann Meeus,
en in ’81 werd deze wagen gebruikt voor de huwelijksreis. Nog
steeds hebben ze aan deze opvallende auto vele leuke herinneringen maar jammer genoeg werd de Volvo achteraf vervangen
door diverse ‘vreemde’ merken…
Ann Meeus a acheté cette 66 “special’ en 1979, et l’a utilisée
pour son voyage de noces en ‘81. Le couple conserve encore
aujourd’hui d’excellents souvenirs de cette voiture, mais hélas,
cette voiture fut revendue et remplacée par des véhicules
d’autres marques “étrangères”.
13
u i t l a at 1 0 1
V o lv o v e i l i g h e i d s g o r d e l
1959 - 2009, de veiligheidsgordel van Volvo
redt al 50 jaar mensenlevens
Er zijn maar weinig mensen die zoveel levens hebben gered als Nils Bohlin de Volvo-ingenieur die in 1959 de driepuntsveiligheidsgordel van het V-type
uitvond. Een vondst die tegelijk logisch en knap was, perfect afgestemd op
het lichaam van de inzittende. Tot op de dag van vandaag vormt die veiligheidsgordel de effectiefste bescherming in het geval van een ongeluk.
S
inds de jaren zestig heeft de veiligheidsgordel van Bohlin vele honderdduizenden levens gered en miljoenen
mensen behoed voor letsel of de ernst
van de letselschade beperkt. Dat maakt de
driepuntsgordel tot de belangrijkste veiligheidsvoorziening in de 120-jarige geschiedenis van de auto. Een claim die overigens
niet alleen door Volvo wordt gesteund.
Als bevestiging van zijn effectiviteit werd
Bohlins uitvinding door een Duits patentbureau gekozen als een van de acht patenten met de grootste waarde voor de mens
in de eeuw tussen 1885 en 1985. Bohlin
deelt deze eer met patenthouders als Benz,
Edison en Diesel.
Van schietzetels tot Volvo-auto’s
Nils Bohlin kwam in 1920 ter wereld in
het Zweedse Härnösand. Hij begon zijn
loopbaan in 1942 als luchtvaarttechnicus
bij Svenska Aeroplan Aktiebolaget (SAAB).
In 1955 kreeg hij de leiding over de ontwikkelingsafdeling voor schietzetels en andere
veiligheidsvoorzieningen voor piloten.
Paradoxaal genoeg was Bohlin ook geïnteresseerd in een onderwerp dat precies
het tegenovergestelde inhield: optimale
bescherming van het lichaam bij extreme
vertraging.
Bohlin kreeg al snel de kans om zijn eigen
ideeën uit te werken. In 1958 werd hij bij
Volvo als veiligheidsingenieur aangesteld
door toenmalig president van de firma,
Gunnar Engellau.
Tweepuntsveiligheidsgordel
niet veilig genoeg
Tijdens de tweede helft van de jaren vijftig
ontwikkelde Volvo een reeks oplossingen
die tot doel hadden (a) te voorkomen dat
inzittenden in het geval van een aanrijding
onzacht in aanraking kwamen met delen
van het interieur, of (b) de ernst van hun
verwondingen zoveel mogelijk te beperken:
de samendrukbare stuurkolom, het met
zacht materiaal bekleedde dashboard en
bevestigingspunten voor diagonale tweepuntsgordels op de voorzetels.
14
c e i n t u r e s é c u r i t é d e v o lv o
1959 - 2009, LA CEINTURE DE SECURITE
TROIS POINTS DE VOLVO CONSTITUE DEPUIS
UN DEMI-SIECLE L’ELEMENT LE PLUS EFFICACE
EN MATIERE DE SECURITE ROUTIERE
Peu de personnes ont sauvé autant de vies que Nils Bohlin, un ingénieur
de Volvo qui, en 1959, inventa la ceinture de sécurité trois points en V. Une
invention géniale parfaitement adaptée à la morphologie des occupants du
véhicule. À ce jour, la ceinture de sécurité fournit la protection la plus efficace en cas d’accident.
D
epuis les années 1960, la ceinture
mise au point par Nils Bohlin a
sauvé plusieurs centaines de milliers de vies et a permis de réduire de
plusieurs millions le nombre de blessés
ainsi que la gravité des lésions dues aux
accidents. À elle seule, la ceinture de sécurité trois points constitue le dispositif de
sécurité le plus important inventé depuis les
débuts de l’automobile, il y a 120 ans. Et ce
n’est pas uniquement Volvo qui le dit !
Preuve de son efficacité, l’invention de Nils
Bohlin a été classée par l’institut allemand
de la propriété industrielle comme l’un des
huit brevets (déposés entre 1885 et 1985)
considérés comme les plus importants pour
l’humanité. Nils Bohlin partage cet honneur avec des détenteurs de brevet comme
Benz, Edison et Diesel.
Des sièges éjectables
aux voitures Volvo
Né en 1920 à Härnösand (Suède), Nils
Bohlin, a débuté sa carrière en 1942 chez
Svenska Aeroplan Aktiebolaget (SAAB)
comme ingénieur aéronautique. En 1955, il a
été chargé du développement de sièges éjectables ainsi que d’autres dispositifs de sécurité destinés aux pilotes. Paradoxalement,
Nils Bohlin s’intéressait également au phénomène radicalement inverse, à savoir la
préservation de l’intégrité physique lors des
phases de décélération extrême.
Il eut bientôt l’occasion de développer ses
théories. En 1958, Nils Bohlin fut en effet
recruté par celui qui était alors président de
Volvo, Gunnar Engellau, au poste d’ingénieur chargé de la sécurité.
La ceinture deux points
n’est pas assez sûre
Au cours de la deuxième moitié des années
1950, Volvo développa un certain nombre de solutions en la matière. Toutes ces
solutions avaient pour objectif d’empêcher
l’occupant du véhicule d’entrer en contact
avec les éléments intérieurs de l’habitacle
ou de réduire la gravité des séquelles dues
à l’impact en cas de collision : colonne de
direction rétractable, planche de bord rembourrée et points d’ancrage prévus pour
l’installation de ceintures de sécurité deux
points en diagonale aux sièges avant.
Dès 1957, Volvo avait déjà équipé ses voitures de points d’ancrage de série destinés
à des ceintures de sécurité deux points aux
places avant, mais la ceinture dite « en dia-
15
u i t l a at 1 0 1
Volvo was al in 1957 begonnen zijn auto’s
standaard uit te rusten met bevestigingspunten voor tweepuntsgordels voorin, maar
de zogenoemde ‘diagonale veiligheidsriem’
bood onvoldoende perspectief voor een
veilige oplossing zoals Volvo voor ogen
stond. De reden hiervoor was het feit dat
de gordelgesp zich ter hoogte van de borst
van de inzittende bevond. Deze positie had
tot gevolg dat de gesp in plaats van bescherming te bieden vaker orgaanletsel bij de
inzittende tot gevolg had.
Voor Volvo-president Engellau viel in eigen
familiekring een dodelijk verkeersslachtoffer te betreuren. Een familielid kwam bij
een verkeersongeluk om het leven, mede
doordat de tweepuntsgordel tekortschoot.
Daarop gaf Engellau aan Bohlin de opdracht
een beter alternatief te ontwikkelen.
Bohlins oplossing:
simpel maar doeltreffend
Bohlin ontdekte al snel dat zowel het bovenlichaam als het onderlichaam vast op zijn
plaats gehouden moest worden, met een
gordel over de borst en een tweede gordel
over de heupen. De grootste uitdaging was
een oplossing te bedenken die eenvoudig
in het gebruik en tegelijkertijd effectief
was, aangezien de veiligheidsgordel in een
handomdraai vastgemaakt moest kunnen
worden.
In 1958 resulteerde Bohlins werk in een
patentaanvraag voor zijn driepuntsveilig-
16
heidsgordel. In zijn design volgde hij vier
gouden stelregels, zaken die Bohlin van
doorslaggevend belang vond voor de veiligheidsgordel: de gordel bestond uit een
heupband en een diagonale band over het
bovenlichaam die vanuit fysiologisch perspectief gezien op de juiste plek zaten. Dat
wil zeggen: over het bekken en over de
ribbenkast, met lage bevestigingspunten
naast de zetel. De gordelgeometrie vormde
een V, met de punt naar de vloer gericht.
Bovendien bleef de gordel op zijn plaats,
óók wanneer hij werd belast.
Dit is het cruciale verschil tussen de
V-vormige gordel van Bohlin en de voorgaande Y-vormige driepuntsgordel van
Griswold. Bohlins gordel was eerder een
gonale » ne possédait pas le potentiel requis
lui permettant d’évoluer vers la solution de
sécurité voulue par Volvo, dans la mesure
où la boucle de cette ceinture se trouvait
au niveau de la cage thoracique, c’est-à-dire
qu’elle portait atteinte aux organes situés à
cet endroit au lieu d’assurer leur protection.
Gunnar Engellau, président de Volvo, avait
également vécu un drame familial. Un de
ses proches avait été tué dans un accident de la route imputable notamment
aux défauts de la ceinture de sécurité deux
points. Il avait donc chargé Nils Bohlin de
perfectionner ce système.
La solution de Nils Bohlin :
la perfection pure et simple
Nils Bohlin se rendit rapidement compte
que la partie supérieure comme la partie
inférieure du corps devaient être correctement maintenues en place à l’aide d’une
sangle passant en diagonale au niveau de
la poitrine et d’une autre sangle passant
au niveau des hanches. La principale difficulté consistait à imaginer une solution à la
fois simple d’utilisation et efficace, dans la
mesure où la ceinture devait pouvoir s’utiliser d’une seule main.
En 1958, les recherches de Nils Bohlin
débouchaient sur un dépôt de brevet pour
une ceinture de sécurité trois points. Nils
Bohlin intégrait dans son invention quatre
règles d’or qu’il considérait comme des
composantes essentielles d’une ceinture de
sécurité pour véhicule. La première de ces
règles est que la ceinture se compose d’une
sangle abdominale et d’une sangle diagonale au niveau de la partie supérieure du
corps, placée correctement sur le plan physiologique, à savoir en diagonale au niveau
du bassin et de la cage thoracique et fixée
au niveau d’un point d’ancrage bas situé à
côté du siège. La géométrie de la ceinture
formait un V dont la pointe était dirigée
vers le sol. De surcroît, la ceinture restait
en place sans bouger lorsqu’elle se trouvait
en tension.
C’est la différence fondamentale entre la
ceinture en V selon la conception de Nils
Bohlin et la ceinture trois points en Y
inventée précédemment par Griswold. La
ceinture de Nils Bohlin était en fait un
modèle de perfection géométrique plu-
tôt qu’une innovation révolutionnaire. La
solution retenue et les avantages liés à
sa conception en trois points s’étendirent
rapidement dans le monde entier, Volvo
ayant mis immédiatement le brevet de Nils
Bohlin à la disposition de l’ensemble des
constructeurs.
Volvo, première marque à équiper
en série ses voitures avec
des ceintures trois points
En 1959, la ceinture de sécurité trois points
brevetée a été introduite sur la Volvo
Amazon (120) et la PV 544 commercialisées sur les marchés scandinaves. Volvo
est ainsi devenue la première marque au
monde à équiper ses voitures de ceintures
de sécurité en série.
Compte tenu de la médiocre protection
offerte par la ceinture deux points et du
fait qu’elle était considérée comme peu
maniable, les clients boudèrent dans un
premier temps la ceinture trois points de
Volvo. Bien que simple d’utilisation et à la
fois confortable et efficace sur le plan de la
protection, elle fut accueillie avec un certain scepticisme.
Préalablement au lancement mondial de la
ceinture trois points sur les véhicules Volvo,
une série de tests sur chariot et de tests de
17
u i t l a at 1 0 1
Vanwege de matige bescherming die de
tweepuntsveiligheidsgordel bood en het
feit dat deze als onhandig in het gebruik
werd beschouwd, kon aanvankelijk ook de
driepuntsgordel van Volvo op weinig sympathie rekenen. Hoewel deze makkelijk in
het gebruik was en bovendien comfortabel
en effectief, werd ook deze gordel met de
nodige scepsis begroet.
Voordat de driepuntsveiligheidsgordel
wereldwijd in alle Volvo-modellen werd
geïntroduceerd, vond eerst een serie tests
plaats met alle typen veiligheidsgordel die
op dat moment beschikbaar waren. Het
resultaat liet aan duidelijkheid niets te
wensen over: de driepuntsveiligheidsgordel van Volvo leverde verreweg de beste
bescherming voor de inzittenden van een
auto. Geruggensteund door deze resultaten
introduceerde Volvo in 1963 de driepuntsgordel in de Verenigde Staten en andere exportmarkten waar deze gordel nog
niet tot de standaarduitrusting behoorde.
Dit betekende dat vanaf dat moment alle
Volvo-modellen af fabriek standaard met
driepuntsveiligheidsgordel voorin waren
uitgerust.
Gordel achterin al even belangrijk
Advertentie uit 1959 toen de heupgordel nog
volop werd aangeprezen als accesoire.
effectief voorbeeld van geometrische perfectie dan een grensverleggende vondst. De
voordelen van het driepuntsontwerp waren
binnen korte tijd wijd en zijd bekend, aangezien Volvo Bohlins patent onmiddellijk
ter beschikking stelde van autofabrikanten
overal ter wereld.
Volvo de eerste met standaard
driepuntsgordel
In 1959 werd de gepatenteerde driepuntsgordel in de Scandinavische markten geïntroduceerd in de Volvo Amazon (120) en
PV 544. Volvo was daarmee de eerste autofabrikant ter wereld die zijn auto’s standaard van veiligheidsgordels voorzag.
Volvo zag al snel in dat het belangrijk was
dat álle inzittenden van de auto veilig op
hun plaats werden gehouden. Daarom werd
er behalve aan andere veiligheidsvoorzieningen ook aan veiligheidsgordels voor de
achterzittingen gewerkt. Al in 1958 kregen
de Volvo-modellen achterin bevestigingspunten voor veiligheidsgordels, maar het
zou nog tot 1967 duren voordat Volvo het
autokopend publiek wist te overtuigen van
de noodzaak om ook achterin de veiligheidsgordels te gebruiken.
Voorheen verkeerden autogebruikers
vreemd genoeg veelal in de veronderstelling
dat de zitplaatsen achterin juist bescherming boden in het geval van een aanrijding.
Het waren volgens hen de voorste inzittenden die gevaar liepen. Dat de achterbankpassagiers met een kracht van 3.000-5.000
kg naar voren worden geslingerd en daardoor het risico lopen zichzelf en de voorste
inzittenden te verwonden, werd misschien
wel naar de achtergrond verdrongen, hoewel het ook heel goed mogelijk is dat men
18
zich gewoonweg niet bewust was van enig
gevaar. Tegenwoordig is het dragen van de
veiligheidsgordels achterin wettelijk verplicht en in veel landen zo vanzelfsprekend
als maar zijn kan.
Een leven lang veiligheidsexpert
Gedurende zijn jaren bij Volvo nam Bohlin
gaandeweg het voortouw in de niet-aflatende
zoektocht van de fabrikant naar nog betere
bescherming van de inzittenden. Hij zag al
snel de noodzaak in van flankbescherming
en startte in de jaren zeventig met de ontwikkeling van diverse technische voorzieningen
die uiteindelijk zouden resulteren in SIPS Side Impact Protection System - dat Volvo als
een van de eerste autofabrikanten ter wereld
introduceerde.
Na zijn pensionering in 1985 werd Nils Bohlin
door Volvo nog regelmatig om advies gevraagd
als het ging om bijzonder gecompliceerde veiligheidskwesties. In 2002 overleed Bohlin op
82-jarige leeftijd als gevolg van een beroerte.
Een van de belangrijkste uitvinders
in de automobielwereld
Nils Bohlin heeft vele internationale onderscheidingen ontvangen voor zijn werk en
zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de
driepuntsveiligheidsgordel. Veel mensen
die een auto-ongeluk hadden overleefd,
zochten persoonlijk contact om hem te
bedanken nadat hen duidelijk was geworden dat ze hun leven te danken hadden aan
Bohlins uitvinding.
René Aerts
collision ont été réalisés sur l’ensemble des
modèles de ceinture alors disponibles. Les
résultats ont été extrêmement parlants : la
ceinture trois points de Volvo fournissait
de loin le meilleur niveau de protection aux
occupants du véhicule. Fort de ces résultats,
Volvo lança en 1963 la ceinture trois points
aux États-Unis ainsi que sur les autres
marchés non encore équipés. Désormais,
toutes les voitures Volvo quittaient l’usine
équipées en série de la ceinture de sécurité
3 points aux places avant.
La ceinture tout aussi essentielle
aux places arrière
Volvo se rendit compte très rapidement
qu’il était essentiel de garantir le bon maintien des occupants sur leur siège et, parallèlement aux autres progrès réalisés en
matière de sécurité, travailla à équiper la
banquette arrière de ceintures. Les voitures
Volvo furent dotées de points d’ancrage
aux sièges arrière dès 1958, mais il fallut
attendre 1967 pour que Volvo réussisse à
convaincre les acheteurs du bien-fondé du
port de la ceinture de sécurité à l’arrière.
Le public estimait jusque là que le seul fait
d’être assis à l’arrière suffisait à être protégé
en cas de collision. Après tout, pensait-on
alors, ce sont les personnes assises à l’avant
qui sont en danger... Personne n’osait imaginer que, lors d’une collision, les passagers
assis à l’arrière étaient projetés vers l’avant
avec une force de 3 à 5 tonnes et risquaient
ainsi de se blesser grièvement et de blesser
les autres occupants assis à l’avant. Peutêtre était-ce simplement une absence de
prise de conscience... Aujourd’hui, le port
de la ceinture de sécurité à l’arrière a été
rendu obligatoire par la législation et c’est
un geste qui est devenu évident dans de
nombreux pays.
Un expert de la sécurité pendant
toute sa vie
Chez Volvo, Nils Bohlin finit par faire du
renforcement de la sécurité des occupants
une constante de la marque. Il se rendit
compte très tôt qu’il fallait offrir une protection contre les impacts latéraux. Dès
les années 1970, il se mit à travailler sur
diverses solutions techniques qui finirent
par déboucher sur la mise au point du
désormais célèbre système breveté SIPS
(pour Side Impact Protection System) que
Volvo a été l’un des premiers constructeurs
à intégrer sur ses véhicules.
Parti à la retraite en 1985, Nils Bohlin fut
consulté par Volvo à plusieurs reprises,
notamment sur des questions de sécurité
particulièrement complexes. En 2002, Nils
Bohlin décédait à l’âge de 82 ans des suites
d’une attaque cérébrale.
OPEN:
donderdag, vrijdag, zaterdag
en ook op afspraak
Verdeler van 1-2-3
onstekingsystemen voor Volvo
Zie ook www.123ignition.nl
[email protected]
19
u i t l a at 1 0 1
divers
divers
Nieuwjaarsreceptie
Wim Mennes
E
en verslag in ‘Dag Allemaal’ gaf me de inspiratie voor dit
artikel, namelijk het interview van Hugo Broos over de
eisen van de jonge voetballers, nl. dat de tweede doelman
van Racing Genk (Simon Bolat) de club wil verlaten omdat hij
geen grote Jeep krijgt.
Dit is gelukkig niet te veralgemenen. Zo kreeg ik vorige week een
telefoontje van een neef of ik geen zijruitje had voor de auto van
zijn zoon. Zijn auto stond op een parking en de zijruit was stukgeslagen en er werd wat klein spul uit gestolen.
Mijn achterneef speelt ook in 1e klasse, nl. Westerlo maar bij hem
(Wim Mennes) is het niet naar zijn hoofd gestegen.
Profiel:
Wim Mennes
10 jaar profvoetballer 1e klasse, vanaf 12 jaar bij Lommel
tot 2001
Nu reeds 7 jaar bij Westerlo, dit seizoen bij Sint Truiden
Auto: Volvo 240 – benzine + gas
Bouwjaar 1989
Km stand : 270.000
Ingezonden door Raf Mennes
20
U
n article dans “Dag Allemaal” m’a inspiré celui-ci, à savoir
une interview d’Hugo Broos à propos des exigences des
jeunes footballeurs. En l’espèce le deuxième gardien de
but du Racing Genk (Simon Bolat) qui veut quitter le club parce
qu’il ne reçoit pas une grosse jeep.
Il ne s’agit heureusement pas de généralités. J’ai reçu la semaine
passée un coup de téléphone d’un cousin, qui me demandait si je
n’avais pas un déflecteur pour la voiture de son fils. Celui-ci avait
été défoncé alors que la voiture se trouvait sur un parking, avec
comme motif le vol de quelques objets insignifiants.
Mon Petit neveu (Wim Mennes) joue également en première division (à Westerlo), et cela ne lui est pas monté à la tête.
Profile:
Wim Mennes
10 ans comme joueur professionnel en première division,
inscrit depuis l’âge de 12 ans à Lommel
Depuis 7 ans à Westerlo
Voiture: Volvo 240 – Essence + gaz.
Année de construction 1989
Kilomètres parcourus : 270.000
advertentie - annonce
Deze advertentie werd vrij recent nog aangetroffen in een café.
De taks zegel (van 3 Bfr!) op de achterzijde vermeldt: 15-1-69.
De Volvo zie je nog regelmatig. De cola waar reclame voor wordt
gemaakt al lang niet meer…
Cette annonce est trouvée assez récent dans un café. La taxe sceau
(3 de FB) !)au verso, mentionne : 15-1-69. On voit encore régulière une Volvo 140. Le cola de la publicité est déjà longtemps
disparu.
21
u i t l a at 1 0 1
AT M - M e m o r i a l G i l b e r t S t a p e l a e r e
Verslag betreffende de 20ste tijdsrit
“ATM – MEMORIAL GILBERT STAPELAERE”
op zaterdag 22 november 2008
Ingericht door
“Autoclub ALTENA”
Inleiding:
Dit zal voor ons ongeveer de 15de ATM zijn waar we aan deelnemen, we: dat wil zeggen mijn echtgenote Ingrid meestal als copiloot/navigator en ikzelf, Willy hoofdzakelijk als piloot. De wagen
is een P1800S met een licht opgevoerde B20E-motor met Webercarburators, een sperdifferentieel en een digitale tripmaster.
De discipline noemt rittensport en wij rijden daar in de recreatieklasse (laagste klasse).
Dit jaar waren er 4 VCCB-leden die inschreven:
- 25: Manu Cammaert / Hemerijck (Recreatie-Klasse)
(Amazon 122S)
- 26: Pascal Buelens / Nick Aerts (Toerisme-Klasse)
(Amazon 122S)
- 105: Paul Eygenraam / Tim Eygenraam
(Recreatie-Klasse) (PV544 Sport)
- 110: Willy Beer / Ingrid De Schepper
(Recreatie-Klasse) (P1800S)
Ter info: Recreatie-Klasse is de klasse met de laagste moeilijkheidsgraad, iets moeilijker is de Toerisme-Klasse en het moeilijkst is de
Sport-Klasse.
Op 15 november hebben we de 4 rallyplaten afgehaald, dit vooral
om de organisatie wat te verlichten op de dag van de rit. Ook voor
ons geeft dit het voordeel dat we dan de “fastlane” kunnen gebruiken op 22 november en niet moeten aanschuiven. Men mag niet
vergeten dat er 206(!) inschrijvingen waren die allemaal moesten
bediend worden in minder dan 2 uur!
Deze ritten worden ingericht voor zowel oldtimers als voor de
meest moderne wagens, wel is er een aparte uitslag voorzien voor
de “Classic-cars”.
Voorbereiding
De eigenlijke voorbereiding op vrijdagmiddag houdt niet zoveel
in: banden op druk zetten (2,2bar), alle vloeistoffen checken, de 2
extra mistlampen nog even richten, gereedschap en wat reserveonderdelen (die we nog nooit hebben nodig gehad in die 15 jaar)
inladen, nog de nodige frisdrank en enkele documenten meenemen.
Dan nog de rally-platen aanbrengen vooraan, achteraan, op de
linkse en de rechtse deur. Ook de verplichte reclame-stickers niet
vergeten!
22
22 november: “ATM – day”
We komen om 6 uur ’s morgens uit ons bed, zo vroeg omdat we
nog eerst onze honden naar de hondenwei brengen om ze daar een
halfuurtje te laten lopen. Om 7 uur nog even langs de bakker voor
onze kinderen en dan vertrekken we om 7u30 naar de JPR-karting
in St Niklaas. Onderweg kwamen we nog een Alfa en een MG
tegen en waar we gingen tanken werden we onmiddellijk omringd
door een vijftal collega-deelnemers. Reeds vanaf ’s morgens was
het regenachtig weer met soms lichte hagel, dit weertje zou de hele
dag zo blijven.
In het “JPR – karting” - gebouw ontvingen we via de “fast-lane” de
nodige dranken eetbonnen voor de ganse dag. Dan ons ontbijt
genuttigd en ons “roadbook” afgehaald en op naar de keuring die
enkele kilometers verder plaatsvond in een Ford-garage. Terwijl we
aan het aanschuiven waren bekeken we het “roadbook” in detail om
o.a. de vallen er uit te halen. Op de keuring zelf werden vooral de
autopapieren, de lichten, de uitlaat en de banden gecontroleerd.
Compte rendu de la 20ième édition
du critère de régularité ATM-mémorial
Gilbert Stapelaere
le 22 novembre 2008
une organisation de
l’asbl altena
Pour information: la classe récréation est une classe avec un degré
de difficulté facile, la classe tourisme à un niveau plus difficile et la
classe sport avec un niveau le plus difficile.
Le 15 novembre nous avons pris les plaques de rallye en possession, ceci afin de soulager un peu les organisateurs le jour de
l’évènement. Cela nous donnait également comme avantage que
nous pouvions passer par la « Fast Lane » le 22 novembre et nous
évitait la file pour nous inscrire. Il ne faut pas oublier que 206 équipages s’étaient donné rendez-vous et qu’ils devaient tous être servi
endéans les deux heures !
Cet évènement est ouvert à aussi bien les ancêtres qu’a des véhicules plus modernes, tout en sachant que le classement est scindé.
Préparation
La vraie préparation technique le vendredi pares midi est assez
simple : contrôler la pression des pneus (2.2 bar), contrôle des
tous les liquides, aligner les deux longues portés, quelques outils
et pièces de rechange (bien que nous n’en avons jamais eu besoin
en 15 participations), les boissons rafraichissants et les documents
nécessaires.
Puis fixer les plaques de rallye à l’avant et à l’arrière et les deux
autocollants sur les portes, ainsi que les réclames obligatoires !
22 novembre : ATM-day !
Introduction
Ce sera environ notre 15ième participation à l’ATM. Nous, cela
veut dire mon épouse Ingrid, come pilote et navigatrice et moi,
Willy, principalement come pilote. La voiture est une P1800S avec
un B20E légèrement poussé, des carburateurs Weber, un pont
arrière autobloquant et un trip master digital.
La discipline s’appelle « critère de régularité » et nous nous sommes
inscrits dans la classe récréation.
Cette année nous étions quatre membres du VCCB à s’être inscrits :
- 25: Manu Cammaert / Hemeryck (Classe Recreation)
(Amazon 122S)
- 26: Pascal Buelens / Nick Aerts (Classe Toerisme)
(Amazon 122S)
- 105: Paul Eygenraam / Tim Eygenraam
(Classe Recreation) (PV544 Sport)
- 110: Willy Beer / Ingrid De Schepper
(Classe Recréation) (P1800S)
Nous nous levons à 6 heures, très tôt car il faut encore sortir nos
chiens pour leur promenade matinale. A 7 heures nous passons
par le boulanger pour les enfants et à 07 :30 Hr nous nous mettons
en route vers le JPR-Karting à Saint-Nicolas (Waas). En route nous
avons rencontré une Alfa et une MG et à la station où nous avons
rempli le réservoir d’essence nous étions très vite entouré par cinq
collègues-participants. Le temps était pluvieux et une averse de
fine grêle était déjà passé, un temps qui ne changera pas de toute
la journée.
Dans le bâtiment de JPR-Karting, on passa par la « Fast Lane » pour
confirmer notre inscription et prendre possession des bons de boissons et repas pour toute la journée. Ensuite nous avons pris notre
petit déjeuner et récupéré le « roadbook » à l’heure indiquée, pour
ensuite passer par le contrôle technique à quelques kilomètres de la,
au garage Ford. En attendant notre tour on étudia le « roadbook »
pour en découvrir tous les pièges. Le contrôle technique se limite
à une vérification des documents de bord, assurance, inscription
et permis de conduire, et un contrôle de sécurité : lumières, pot
d’échappement et pneus.
Comme d’habitude, Ingrid se chargea de la navigation avec le système boules-flèches et moi je me chargeai de la lecture de carte, les
23
u i t l a at 1 0 1
Zoals gewoonlijk las Ingrid de bol-pijl situaties en deed ik de ingetekende kaarten, de pijlenrit en de berekening van de ideale tijd.
Om 9u10 kregen we het startsignaal en vertrokken we voor het
eerste van 3 delen.
later zou blijken. Nog wat verder een stempelcontrole. Na wat
parallel aan de E17 te hebben gereden kwam de volgende moeilijkheid, de normale weg draaide rechts weg maar er was rechtdoor
nog een verouderde verharde weg die de juiste was, dit volgens het
algemeen principe van de meest-rechtdoorlopende weg. Bijna op
het einde van de ingetekende lijn werd een stukje weg op de kaart
uitgeveegd waardoor je rond een kapel moest rijden. Nog 23 bolpijl tekeningen (Ingrid leest) voor het einde van deel 2. Hierbij ging
het redelijk vlot: een keer wel rond een pleintje, een keer niet rond
een pleintje nog een kleine valstrik en we waren aan “Bell’s Café”.
Daar konden we ons vieruurtje nuttigen samen met een drankje.
Aan de toog vernemen we dat er een Daf defect is geraakt door
het verloren gaan van een veer die het gas laat terugkomen aan de
carburator. Ik vraag hier en daar of er iemand een soortgelijke veer
bij heeft maar slechts na de zesde persoon krijg ik van een totaal
vreemde een veer. De Daf werd opgeladen door de depannagewagen en naar “Bell’s Café” gebracht. Wij moesten vertrekken, dus gaf
ik de veer aan de vader van de bestuurder van de Daf en weg waren
we. Vertrek om 15u06.
Deel 1
Deel 3
Voor dit deel moeten we 85km afleggen in 2u40min tegen een
opgelegde gemiddelde snelheid van 30km/uur. Eerst krijgen we
78 situaties bolleke-pijl (Ingrid leest), dewelke groot en zeer duidelijk werden getekend en voorkwamen met en zonder afstanden.
Nadien een korte redelijk eenvoudige ingetekende lijn op een kaart
met schaal 1/25000 (Willy leest). Dit alles op zowel verharde als
onverharde maar goed-berijdbare wegen. Op het einde hadden we
23 controleborden genoteerd, ook waren we onderweg 5 bemande
baancontroles tegengekomen waarvan twee tijdscontroles, bij de
eerste moesten we de ideale doorgangstijd zelf uitrekenen, we
waren er te vroeg maar geen nood, we moesten niet wachten, we
meldden de tijd aan de baancontroleurs en konden weer verder.
Bij de FTC (finish – tijdscontrole) moesten we enkel onze starttijd
optellen bij de opgegeven ideale tijd.
Het was nu middag en we konden onze broodjes verorberen in
taverne “Den Duiventoren”. Vertrek voor het tweede deel om
12u35 stipt.
Deel 2
Voor dit deel werd als gemiddelde snelheid terug 30 km/u opgelegd
en werd de ideale passeertijd 2 uur rond.
Na 59 bol-pijl situaties (Ingrid leest) met al wat meer valstrikken
begonnen we aan een ingetekende lijn van ongeveer 14km terug
op een kaart met schaal 1/25000 (Willy leest) met ook wat meer
moeilijkheden zoals rond een pleintje rijden i.p.v. rechtdoor. Een
beetje verder moest je een bocht heel scherp nemen rond een
kapel, met een vergrootglas kon je dit duidelijk zien. Enkele km
verder een tijdscontrole waarvoor we nogmaals onze ideale doorgangstijd berekenden, nadien misten we een controlebord zoals
24
Voor dit deel was 85km voorzien en was de ideale passeertijd
2u50min. Ook was ’s morgens medegedeeld dat er een geheime
tijdscontrole zou staan tussen 20km en 25km die de tijd opneemt
op de seconde nauwkeurig, dit om eventuele ex-aequo’s te scheiden.
We begonnen weer met een zeventig bol-pijl situaties (Ingrid leest),
deze waren niet te moeilijk maar ge kon natuurlijk altijd gemakkelijk verkeerd rijden en als ge dan te ver verkeerd rijdt wordt het zeer
moeilijk om terug op de juiste weg te geraken. We verzamelden 9
baancontroles en 1 tijdscontrole. Na ongeveer 35km van dit deel
te hebben reden werd het stilaan donker toen we aan de pijlenrit
begonnen (Willy leest). Dus alle lichten aan maar na enige tijd
begaf de kaartleeslamp het, ok dan maar zonder.
Deze pijlenrit was het “Koninginnestuk” van de rit, het komt er
hier op aan om de verschillende aangeduide pijlen (19!) via de
kortste route te verbinden van aan de pijlpunt tot aan de voet van
de volgende pijl. Men moet ook de pijlen in opgaande volgorde
volledig berijden. Soms wordt aan de voet van een pijl een klein
(vergrootglas!) haakje om de hoek bij getekend zodat ge van een
heel andere richting moet komen. Ook wordt de voet van de pijl al
eens getekend aan een piepklein (vergrootglas) pleintje waarlangs
dan de kortste weg loopt. Er waren ook nog wel enige andere valstrikken, dit alles nadat we al de hele dag geconcentreerd hadden
gereden en de vermoeidheid zich begon te laten voelen. Bijna op
het einde van de pijlenrit zie ik niet, vooral dan door het gebrek
aan voldoende licht, dat er zich een piepklein pleintje bevindt aan
de voet van pijl 12 en hierdoor lopen we 30 strafpunten op. Voor
dit deel noteerden we nog 29 controleborden, 3 stempelcontroles
en 2 tijdscontroles. Na een tiental bol-pijl-situaties in de uitloop-
flèches et les calculs de temps. A 09 :10 Hr on prit le départ de la
première partie de trois.
Première étape
Le but de cette partie était de parcourir 85 Km en 2 Hr 40 Min à
une vitesse moyenne de 30 Km/Hr. Nous commençons avec 78
situations boules –flèches (Ingrid), qui étaient bien clairs avec ou
sans indications de distance, suivi d’une carte à 1/25.000ième avec
un tracé fixe indiqué par une ligne (Willy). Tout cela par des routes et chemins assez bien praticables. A la fin nous avions noté 23
panneaux de contrôle, rencontré 5 postes de contrôle dont 2 pour
vérifier le temps. Au premier poste nous devions calculer le temps
correcte (nombre de mètres x 30 Km/Hr). Nous avions roulé un
peu trop vite, mais le règlement prévoit qu’on peut notifier son
temps idéal (donc calculé) au contrôler et puis poursuivre sa route.
Au FTC (contrôle de temps à l’arrivé) nous étions à temps, donc
un petit calcul facile pour déterminer notre temps d’arrivé correcte
avant de remettre notre feuille de contrôle.
Il était midi et donc temps de déguster notre sandwich à la Taverne
« Den Duiventoren » à Bazel. Le départ de la deuxième étape nous
était notifié à 12 :35 Hr.
Deuxième partie
Pour ce trajet la vitesse moyenne était fixé à 30 Km/Hr avec un
temps de passage idéal de 2 Hr.
Après avoir survécu 59 situations boules-flèches (Ingrid) avec déjà
plus de pièges, on entama une carte 1/25.000ième avec un tracé
de 14 Km (Willy), avec également plus d’astuces, comme un rond
point à la place d’un tout droit. Un peu plus loin il fallait prendre
un tournant serré autour d’une chapèle, situation qu’on n’aurait su
voir qu’avec l’aide d’une loupe. Quelques kilomètres plus loin, un
poste de contrôle, où il faillait calculer le temps idéal. Plus tard on
s’est rendu compte d’avoir raté un contrôle. Un peu plus loin encore
un contrôle, puis, après avoir longé l’E17, la difficulté suivante : la
route tournait vers la droite, mais vu que l’ancien tracé de la route
continuait tout droit, il fallait appliquer le principe de « la route la
plus droite ». En plus, les organisateurs avaient effacé une partie
de la carte, ce qui nous obligea à contourner une chapelle. Après
23 autres situations boules-flèches (Ingrid) nous atteignions la fin
de la 2ième partie. C’était assez facile : un contour d’un square, un
square qu’il ne fallait pas contourner, un petit piège et arrivée au
« Bell’s Café » à Saint-Nicolas, ou une collation nous était offert.
Au bar nous apprenons l’abandon d’une Daf qui avait perdu le
ressort du carburateur. Après avoir demandé à plus de six participants si quelqu’un avait un ressort de remplacement, une
personne inconnue m’en remettait un. La Daf fut ramené au
« Bell’s Café » et vu que nous devions repartir, je remis le ressort
au père du participant pour réparation. Départ pour la troisième
partie à 15:06 Hr.
Troisième partie
Pour cette partie, il fallait parcourir 85 Km en un temps idéal de
2 Hr 50 Min. Le matin, les organisateurs avaient communiqué
qu’un contrôle de temps secret se trouverait sur le 3ième tracé entre
les kilomètres 20 et 25, qui notifiait le temps avec une précision
d’une seconde. Ceci afin de départager un éventuel ex-æquo entre
les participants.
Nous commençons avec 70 situations boule-flèche (Ingrid), pas
trop difficile mais se tromper pouvait vite arriver et alors retrouver
le bon chemin et récupérer le tems perdu devenait difficile. Nous
collectionons 9 controles de route et 1 contrôle temps. Après 35
Km la nuit commençait à tomber et il fallait commencer la lecture
de carte (Willy).
On alluma les phares et la lampe de lecture qui rendait l’âme rapidement ! Dons lecture de carte sans lampe de lecture…
Le parcours fléché était la pièce de maitre ! Il fallait raccorder 19
flèches dans le bon ordre en empruntant le chemin le plus court
en faisant attention de bien relier la tête de la flèche précédente
au pied de la flèche suivante, sans emprunter la route dans le sens
interdit (indiqué par la flèche). Parfois le pied de la flèche fait
un petit crochet à un square ou un carrefour (loupe !) qui nous
oblige à bien planifier le trajet sans oublier une partie de la flèche…
D’autres pièges étaient aussi cachés, difficile à exécuter le trajet
correcte après une journée qui demanda concentration. La fatigue
commença à se faire sentir. A la fin je ne vois presque plus à cause
du manque de lumière et je me trompe à la flèche 12, ce qui nous
coûte 30 points.
Nous notons en tout 29 panneaux de contrôle, 3 contrôles
« humains » et 2 contrôles de temps. Apres une dizaines de « boules-flèches » sur le trajet de raccordement, nous arrivons à la fin à
Hulst ou nous calculons notre temps idéal. Vu que nous avons un
peu d’avance, nous ne rencontrons pas de problèmes à ce niveau.
C’est en passant un excellent moment ensemble à « Mores-Wonen »
qui nous avons appris que la Daf avait pu rejoindre et participer à
25
u i t l a at 1 0 1
route bereikten we de finishlocatie in Hulst
waar we onze ideale tijd uitrekenden en,
aangezien we te vroeg waren die dan ook
verkregen.
We zaten hier bij “Morres-Wonen” gezellig
bijeen en daar vernemen we dat de Daf is
kunnen beginnen aan het derde deel dankzij de veer! De hulp die kan geboden worden tussen de deelnemers onderling geeft
ons en de meeste deelnemers een geweldig
gevoel!
De eerste uitslagen worden uitgehangen,
wel wat teleurstelling: na deel 1 een negentiende plaats met alle controles juist, ergens
2 minuten te vroeg en daardoor 4 strafpunten.
We wachten niet op de uitslag aangezien
thuis de kinderen en de honden wachten.
Na nog voortreffelijk gegeten te hebben nemen we afscheid van
onze vrienden en rijden met onze P1800 vrolijk (zoals steeds) naar
huis. Zelfs deze terugrit was plezant met een keivuile wagen.
Uitslag
’s Maandags naar de uitslag gekeken op de Altena-website: we
eindigden 5de in de Recreatieklasse op 73 deelnemers met 64
strafpunten waarvan 4 (2 minuten te vroeg) in het eerste deel, 30
(tijd=ok, 1 controlebord gemist)in het tweede deel en nog eens 30
(3 valse controles = 1 fout) in het derde deel. In het klassement
Recreatie Classic (oldtimers) staan we op de derde plaats.
Voor wat betreft de VCCB-leden:
Willy Beer - Ingrid De Schepper: 64strafpntn 5de in Recreatie 3de
in Recreatie Classic
Manu Cammaert – Hemerijck: 210 strafpntn 24ste in Recreatie
15de in Recreatie Classic
Paul Eygenraam - Tim Eygenraam: 264 strafpntn 37ste in Recreatie
24ste in Recreatie Classic
Pascal Buelens – Nick Aerts: 180,59 strafpntn 14de in Toerisme 9de
in Toerisme Classic
Nog een dikke pluim voor de inrichters en veel dank aan de talrijke
medewerkers, waarvan er velen de hele dag in de regen en het gure
winterweer buiten op post stonden!
Algemene info
Op de site van Altena, http://www.altena-vzw.be/index.html, welke
de inrichter is van deze geweldige rit vindt men alle mogelijke
inlichtingen betreffende deze ATM maar ook bv de uitleg van de
verschillende systemen zoals bol-pijl, ingetekende lijn, visgraat,
26
punten- en pijlenrit. Eveneens terug te vinden zijn de reglementen,
de uitslagen en de kalender van toekomstige ritten.
Wie doet er mee?
Wat heb je nodig om te kunnen deelnemen aan soortgelijke ritten?
- Een wagen (om het even welke) met een goed werkende dagteller
met gekend foutpercentage en een kaartleeslampje.
- Een meetlatje.
- Een vergrootglas.
- (Een eenvoudige chronometer.)
- Een goede verstandhouding tussen piloot een navigator.
- Enkele Euro’s. (voor deze ATM vanaf 50 Euro met 2 broodlunches inbegrepen)
Voor bijkomende inlichtingen: [email protected]
Eerstvolgende ritten:
- 7/2/2009 Ronde door Vlaanderen AC Hemicuda
- 7/3/2009 Leeuwenrit TAC/VRS
- 14/3/2009 Clubrit Bol/pijl Altena
- 21/3/2009 Antwerp Classic PAK Antwerpen
Nog hartelijk dank aan Altena voor het gebruik van hun documentatie en fotos.
WB
Wil je meer weten over zulke sportieve evenementen?
Laat het ons weten en het bestuur zal de organisatie
van een cursus met een leerparcours op zich nemen
om je voor te bereiden voor de deelname aan zulke
navigatie- of regulariteitsritten.
?
Informations générales
Le site d’ l’organisateur Altena (http://www.
altena-vzw.be/index.html), l’organisateur de
cet fantastique évènement, vous offre toutes les informations nécessaires sur l’ATM,
mais également des explications sur les
techniques utilisés : boule-flèche, points,
flèches, ligne aveugle, arrête de poisson . On
y retrouve aussi les règlements, les résultats,
le calendrier et des photos.
Qui participe ?
la troisième épreuve grâce à la réparation avec le ressort de fortune.
Cet esprit d’entre aide fait toute cette bonne entente entre concurrents !
Les premiers résultats sortent, avec un peu de déception : 19ième
après la première étape, avec tous les contrôles corrects mais 4
points de pénalité pour, quelque part, 2 minutes trop tôt.
Nous n’attendons pas les résultats finaux car les enfants et les
chiens nous attendent à la maison. Après un repas excellent nous
prenons congé de nos amis et rentrons joyeux (comme toujours)
en P1800 à la maison. Même ce retour était amusant avec cette
voiture dégelasse !
Résultats
Lundi matin les résultats étaient affichés sur le site web d’Altena.
Nous avions terminé 5ième sur 73 participants dans la classe
récréation, avec 64 points, dont 4 pour 2 minutes trop tôt dans
la première partie, 30 (un panneau de contrôle manqué) dans la
deuxième et encore 30 points (3 contrôles bidon = une faute) dans
la dernière partie. Dans le classement Récréation Classic nous
étions 3ième.
En ce qui concerne les membres du VCCB :
Willy Beer - Ingrid De Schepper: 64 points, 5ième Recreation,
3ième Recreation Classic.
Manu Cammaert – Hemerijck: 210 points, 24ième Recreation,
Paul Eygenraam - Tim Eygenraam: 264 points, 37ième Recreation,
Pascal Buelens – Nick Aerts: 180,59 points, 14ième Tourisme,
9ième Tourisme Classic.
Que vous faut-il pour participer?
- Une voiture (n’importe laquelle) avec un
bon kilométrique dont la faute relative est
connu.
- Une lampe de lecture
- Une latte (cm)
- Une loupe
- Un chronomètre simple
- Une bonne ambiance entre pilote et navigateur
- Quelques Euros (ATM = 50 €, assurance, sandwich, roadbook et
plaques de rally compris)
Pour d’amples informations : [email protected]
Le calandrier:
- 7/2/2009 Ronde à travers la Flandre (www.hemicuda.be)
- 7/3/2009 Leeuwenrit TAC/VRS
- 14/3/2009 Clubrit Bol/pijl Altena
- 21/3/2009 Antwerp Classic PAK
Merci à Altena pour l’utilisation de la documentation et des photos.
WB
Traduction : Manu
Êtes-vous intéressé par ce genre d’évènements sportifs ?
Faites le savoir et le comité s’efforcera d’organiser une
leçon suivi d’un parcours d’apprentissage afin de vous
préparer à participer à de tels critères de régularité ou
critères de navigation.
?
27
u i t l a at 1 0 1
S pa s i x h o u r s 2 0 0 8
D
Spa six hours
P
e Spa Six Hours heeft dit jaar op 26, 27 et 28 september
2008 doorgegaan. Ook deze uitgave heeft weer tot ver
over de landsgrenzen heen van zich doen spreken. De
ploeg van Roadbook Organisation verzorgt zijn meeting traditiegetrouw tot in de puntjes, maar zoekt eveneens een meerwaarde
voor deze meeting voor historische racewagens.
rogrammé une semaine plus tôt que l’an dernier, soit les 26,
27 et 28 septembre 2008, le week-end des Spa Six Hours
n’en finit pas de gagner en prestige au fil des éditions,
l’équipe de Roadbook Organisation mettant un point d’honneur à
soigner la qualité du spectacle, mais également l’ambiance unique
en son genre des courses pour voitures anciennes.
Voor deze editie 2008 staan er niet minder dan 11 series op de
affiche, met natuurlijk vooraan de Spa Six Hours zelf, die op
zaterdagavond plaatsvindt. Eens te meer zal dit indrukwekkend
peloton GT’s en toerismewagens, gebouwd tussen 1955 en 1965,
het publiek tot in de late uurtjes verwarmen. De magie van een
prachtige periode van de autosport keert voor even terug!
Pour ce millésime 2008, ce ne sont pas moins de 11 séries, avec, en
guise de tête d’affiche, cette épreuve des Spa Six Hours, disputée
samedi soir, qui vaut à l’événement son appellation. Une fois de
plus, c’est un très imposant peloton de voitures de Tourisme et de
Grand Tourisme, construites entre 1955 et 1965, qui est attendu.
Toute la magie du sport auto de la belle époque...
Al even mooi is de Grand Prix Masters, voor F1-bolides met een
drielitermotor daterend uit de periode 1968 - 1978.
Le reste du programme est tout aussi exceptionnel, avec notamment les Grand Prix Masters, qui regroupent des F1 à moteurs 3
litres d’entre 1968 et 1978.
De fans van Le Mans en de 1000 Km van Spa komen tijdens de
Masters Sports Cars aan hun trekken. Hier zien we niets minder
dan Porsche 917, Lola T70, Ferrari 312 en andere Alfa Romeo 33,
ofwel de sterren van La Sarthe en de Ardennen van de periode
1965 tot 1974.
De GT & Sports Endurance Masters zijn GT’s van voor ‘66 en
sportwagens van voor ‘63, terwijl de Top Hat Masters All Series
een cocktail van GT’s en toerismewagens uit verschillende periodes vormen.
De Historic Sports Car Club plaatst de eenzitters centraal, de
Historic Motor Racing News U2TC de toerismewagens met minder dan 2 liter cilinderinhoud van voor 1966, de RAC Woodcote
Trophy biedt een rijk gestoffeerd veld van wagens daterend van
1945 tot 1955, de Motor Racing Legends Pre-War Sports Cars
is een wedstrijd van sportwagens uit de jaren ‘20 en ‘30, terwijl
de BRDC Historic Sportscars en de British Sports, GT & Saloon
Challenge u evenzeer zullen doen watertanden.
Veel Volvo’s waren er dit jaar niet. Wel op de voorbehouden
parking voor de Classic Cars, maar niet in de paddocks. De
enige Volvo was een bus die omgebouwd was tot Motorhome en
aterlier.
Wat wel te zien was waren twee MARCOS met een B18-motor.
Opgeboord tot 1900 cc, klassieke ontsteking en twee dubbele
Webers DOHC 45 en “some other changes”, vertelde me de eigenaar, leverde de krachtbron 145 pk, aan de achterwielen gemeten. Niet slecht om een wagen van ongeveer 880 kg vooruit te
duwen…
28
Les inconditionnels du Mans et des 1000 Km de Spa seront comblés grâce aux Masters Sports Cars, qui feront monter en piste
Porsche 917, Lola T70, Ferrari 312, Alfa Romeo 33, soit les stars
de la Sarthe et des Ardennes entre 1965 et 1974.
Les GT & Sports Endurance Masters feront la part belle aux GT
d’avant 1966 et aux voitures de Sport d’avant 1963, tandis que les
Top Hat Masters All Series proposent un cocktail détonnant de
voitures de Tourisme et de GT de différentes époques.
L’Historic Sports Car Club mettra en exergue des monoplaces,
l’Historic Motor Racing News U2TC les voitures de Tourisme de
moins de 2 litres datant d’avant 1966, le RAC Woodcote Trophy
une grande variété de bolides entre 1945 et 1955, les Motor
Racing Legends Pre-War Sports Cars les prestigieuses voitures de
Sport des années 20 et 30, tandis que le BRDC Historic Sportscars
et le British Sports, GT & Saloon Challenge brilleront par leur
éclectisme.
Cette année la présence de Volvo était rarissime, si le parking
pour les Classic Cars n’est pas pris en compte. La seule Volvo dans
les paddocks était un bus réaménagé en motorhome et atelier.
Interessant était la présence de deux MARCOS avec moteur B18.
D’une capacité de 1900 cc, avec un allumage classique, deux
carbu’s Weber DOHC 45 et « some other changes », me dit le propriétaire, ce moteur livrait 145 ch, mesuré aux roues arrières. Pas
mal pour propulser un véhicule d’environ 880 kg…
V o l v o
1 6 4
Tips voor het rijden met Volvo personenwagens
Conseils pour rouler avec voitures Volvo
l e g e n d b o u c l e s d e s pa
Remmen
Freiner
Als het buiten erg nat en koud is, beseft U dan wel, dat de remvoering
ook erg nat is. Zorg er dan voor, dat de remvoering af en toe eventjes
warm wordt door licht op het rempedaal te trappen – dan worden de
remmen meer “ad rem”.
Hetzelfde geldt natuurlijk ook als U wegrijdt en de wagen is net
gewassen.
Par temps froid et pluvieux il ne faut pas oublier que la garniture de
frein risque d’être mouillé également. Il vous suffit d’enfoncer légèrement le pédale de frein pour que la garniture de frein se chauffe un
peu et devienne plus « ad rem ».
Ceci est aussi valable lorsque vous partez après avoir lavé votre
voiture.
Laadvermogen
Capacité de charge
Overbelast Uw wagen nooit !
Ne jamais surcharger la voiture !
tip
9
Max. dakbelasting: 100 kg (alle typen behalve 1800 E)
Charge max. admise sur le toit: 100 kg (tous types sauf
la 1000 E)
U bent toch wel op de hoogte van de volgende toegestane belastingen:
Respectez les charges admises suivantes:
tip
10
Max. toegestaan gewicht aanhanger:
Poids remorque:
120
1000 kg
140 et 164 1200 kg
1800 E
750 kg
Max. toegestane belasting zonder bestuurder:
Charge max. admise sans chauffeur:
120
440 kg
140 380-440 kg
164 315-350 kg
1800 E 220 kg
Wordt vervolgd / Continu
29
u i t l a at 1 0 1
In de kijker
30
In de kijker
In de kijker
Luc & Jetteke
E
nkele keren had ik hem in de buurt al
opgemerkt. Een vroege donkerblauwe Volvo 144, nog zonder hoofdsteunen. Met zo’n nummerplaat met vijf tekens,
waarschijnlijk oudere mensen, misschien
zelfs de eerste eigenaar?
Op een zonnige nazomerdag bemerkte ik
de Volvo opnieuw. Hij stond in al zijn glorie
op de oprit van een keurig oud huis. Nu
moest het er maar eens van komen. Ik belde
aan en merkte meteen dat deze mensen al
één en ander gewoon waren als het over ‘de
Volvo’ gaat!
Ik vroeg of ze misschien interesse hadden
om wat te vertellen over hun 144 voor het
clubblad.
Dat zat direct goed. Meteen begon de sympathieke mevrouw Henriette, ‘Jetteke’ voor
de vrienden zich te excuseren omdat de
auto er zo stoffig en ongewassen bij stond.
Ik merkt echter nauwelijks een vuiltje. Dan
neemt Jetteke me mee naar de achterkant
van de auto. Ze wijst naar de nummerplaatverlichting. “Kijk”, zegt ze, “Dat vind ik nu
spijtig, dat dit niet blinkt zoals de rest van
‘het nikkel’. Dat vind ook Lucien, zeg maar
‘Luc’ een fout van Volvo. Ik vertel hem dat
dit onderdeel al enige tijd niet meer nieuw
verkrijgbaar is. Misschien duikt er hier of
daar nog wel eens een goed exemplaar op,
deze auto verdiend dit!
De Volvo rijdt nog steeds dagelijks. Geen
grote reizen, nee, de kilometers zijn gereden
in België. Ik vroeg om in het weekend eens
terug te komen voor het maken van enkele
foto’s en een beetje bij te praten, maar zaterdag…nee dat ging niet, dan was er een
uitstap naar de Ardennen gepland…Niet
bang om de meer dan 40 jaar oude Volvo in
te zetten voor een behoorlijke trip.
Ik was benieuwd naar de kilometerstand.
Zou wel eens historisch laag kunnen zijn..
Groot was dan ook mijn verbazing dat de
teller de 300 000 was gepasseerd! Dan kan
het niet anders of deze auto is perfect en
liefdevol onderhouden.
De motor is nog nooit ‘open’ geweest verteld Luc. De B18 heeft steeds trouw zijn
diensten bewezen maar toch vindt hij het
een beetje spijtig dat hij toen geen ‘S’ model
heeft genomen, deze had net iets meer
punch!
Op het autosalon van 1967 was de nieuwe
144 dé nieuwigheid op de Volvo stand. Het
was een erg moderne, strak gelijnde wagen
toen. Luc en Jetteke wilden hun eerste auto
kopen. Ze twijfelden een tijd tussen een
Ford Taunus, die meteen leverbaar was, of
de nieuwe maar ook merkelijk duurdere
Volvo. Dat het uiteindelijk een Volvo werd,
kwam door de legendarische stevigheid,
waarmee Volvo geassocieerd werd.
In die tijd werden de nieuwe Volvo’s echt
mondjesmaat geleverd. Ze hebben erg lang
moeten wachten op de 144. Toen de auto uiteindelijk ‘binnen’ was en hij opgehaald mocht
worden konden Luc en Jetteke hun ogen niet
geloven. Daar stond geen schitterende, blinkende nieuwe slee maar hij was vuil, vettig en
ongepoetst! De patron van de garage onderwierp wél elke nieuwe auto aan een grondige
proefrit alvorens hij geleverd werd.
De Volvo bleek een uitstekende keuze te
zijn geweest. De motor loopt nog steeds
als een horloge. En als men van uurwerken
spreekt, dit is vele jaren een grote hobby
van Luc geweest. Talloze klokken, klein
of groot, recent of antiek, zijn door zijn
handen gegaan en in hun glorie hersteld,
voorwaar een fijn vakman!
Beroepshalve was Luc tot zijn 56e stafsecretaris in het leger en geniet nu al meer
dan 26 jaar van zijn pensioen.
Als iemand in 1967 het ‘nieuwe Volvo
model’ koopt, hou oud of jong zou die
man dan in 2009 zijn? Jetteke is nog een
kokette maar vooral een slimme vrouw van
77. (Luc zegt stiekem dat ze een erg mooi
meisje was en toont trots de trouwfoto. )
Hij mag binnenkort 82 kaarsjes uitblazen.
Ze hebben nog ‘den oorlog’ meegemaakt en
het zijn bijzonder vriendelijke, aangename
en vlotte mensen, nog gezegend met een
uitstekende gezondheid en nog erg jong van
hart en geest!
Ik vraag of ze noemenswaardige problemen hebben gekend met de Volvo. “De
moeite niet om over te klappen” zegt Luc.
“Prutsen!” In 1980 bleek dat de dynamo
31
u i t l a at 1 0 1
A la une
a la une
Luc & Jetteke
ans. Avec curiosité je m’informais du compteur kilométrique. A ma grande surpise
le compteur dépassais 300 000 km ce qui
prouve que la voiture a été très bien entretenue avec amour. Le moteur n’a jamais posé
problème, la B18 est un dévoué serviteur
mais Luc regrette de ne pas avoir acheté le
modèle « S » qui avait tout de même un peu
plus de punch !
Au salon de l’automobile de 1967 la nouvelle 144 est la vedette du stand Volvo.
Il s’agissait d’une voiture lignée, très moderne. Luc et Jetteke voulaient acheter leur première voiture. Ils hésitaient entre une Ford
Taunus ou la nouvelle Volvo qui coûtait
nettement plus chère. Finalement ils chosirent la Volvo déjà connue pour sa fiabilité
légendaire.
1968: fier poseren bij de nieu
we auto!
Volvo 144 ’67. De puristen onder ons kennen de bijzonderheden. Deurgrepen geheel in chroom, een paar
typische zaken onder de motorkap, asbakje met de ronde trekknop, de achterruit zonder verwarming
maar wel met een vernuftig systeem van buizen, slangen en leidingen, welke ook nog uitstekend blijkt te
werken. Wellicht is men hiervan later afgestapt door het tamelijk complexe en dure systeem.
Je l’avais déjà apercue plusieurs fois près de
chez moi. Une Volvo 144 bleue foncée, sans
appuie -tête. Avec une plaque d’immatriculation de 5 chiffres, appartenant probablement à des personnes d’un certain âge, et
qui sait les premiers propriétaires?
Un beau jour d’été je remarquais de nouveau la Volvo ; Elle se trouvait en pleine
gloire devant une vieille maison élégante.
Maintenant c’était l’occasion ou jamais. Je
sonnais à la porte , je constatais que ces
gens là avaient l’habitude de parler de leur
belle voiture Volvo 144. Aussitôt je leur
demandais s’ils étaient intéressés par un
article dans le magazine du club Volvo.
Avec plaisir !
Toute de suite la sympathique Madame
Henriette, « Jetteke » pour les amis, s’excusait de l’état poussièreuse de la voiture, ce
qui pour ma part était fortement exagéré …
Puis Jetteke me montre l’arrière de la voiture. Elle regrette qu’elle ne parvient pas à
faire briller l’éclairage de la plaque arrière
comme le restant « du nickel » ; Lucien,
dit Nic, approuve cette erreur de Volvo. Je
lui fais remarquer que cet accesoire n’est
plus disponible. Qui sait, avec un peu de
chance,on trouvera encore un exemplaire
en bon état. Cette voiture le mérite en tout
cas.
La Volvo roule tous les jours. Pas de grands
voyages, les kilomètres se font en Belgique.
Je demandais si je pouvais revenir le weekend pour prendre quelques photo’s et continuer notre agréable entretien. Mais samedi,
non ce n’est pas possible puisqu’ils partent
en Ardennes. Ils n’ont pas peur de faire une
telle excursion avec une Volvo de plus de 40
32
A l’époque les Volvo étaient livrées avec
parcimonie. Finalement, après une longue
période d’attente, la voiture était livrée.
Luc et Jetteke n’en croyaient pas leurs yeux.
Ils s’attendaient à voire une voiture splendide et brillante, mais rien de tout cela.
Devant eux se trouvait une Volvo poussièreuse, graisseuse non lavée. Mais le patron
du garage soumettait chaque voiture à un
check-up approfondie avant la livraison.
Le choix de cette Volvo était excellent. Le
moteur fonctionne à merveille comme une
montre. Et les montres sont une grande
passion de Luc. Nombreuses sont les cloches, grandes ou petites, réparées et remises
à neuf par Luc, aussi bien qu’un homme de
métier. Jusqu’à l’age de 56 ans il était secrétaire à l’armée, depuis 26 ans il profite de sa
pension bien méritée.
Quel âge aura quelqu’un en 2009, acheteur
de cette voiture en 1967. Jetteke est encore
une femme très intelligente et fière malgré
ses 77 ans, Lucien aura bientôt 82 ans. Ils
ont connu la guère, ce sont des gens extrêmement gentils et agréables, en parfaite
santé et jeunes d’esprit.
Je leur demande s’ils ont eu beaucoup de
problèmes avec cette voiture. Luc me dit
que ce n’est pas la peine d’en parler, à part
quelques petits soucis. En 1980 le dynamo
ne fonctionnait pas bien, d’après le garage
c’était irréparable. A l’époque un nouveau
A la une
A la une
Luc & Jetteke
niet goed meer werkte. Het kon volgens
de garage niet gerepareerd worden. Een
nieuwe dynamo kostte toen 13 000Bfr
(ca 325euro) Dat vond Luc erover en hij
heeft dan eigenhandig de kapotte dynamo
gedemonteerd en naar een gespecialiseerd
bedrijf gebracht. Daar bleek dat slechts de
lagers versleten waren, iets wat toen werd
opgelost voor…28Bfr!.
Een andere reparatie die een tijd geleden
voorviel was dat één van de draagarmen
van de achteras een scheur bleek te hebben. Men had dit ontdekt op de jaarlijkse
keuring en het lassen van deze dingen is
verboden.
De garage die het onderhoud verzorgde had
enkele ‘slopers’ staan en daar mocht Luc een
andere draagarm afhalen. Toen deze op zijn
eigen auto zat bleek dat deze enkele centimeters langer was dan de oorspronkelijke.
Hij was afkomstig van een ’72 model dat
blijkbaar anders was. Toen werd ook maar
de andere kant vervangen door het ’72 type
en kon er weer gereden worden.
Luc en Jetteke hebben uiteraard al verschillende kandidaat kopers over de vloer gehad
en veel mensen steken spontaan hun duim
op als ze de donkerblauwe Volvo zien passeren. Maar ze zijn erg verknocht aan hun
oude Volvo hetgeen zeker te begrijpen is
als je al meer dan 43 jaar samen bent, dat
is het een deel van ‘t leven. Luc apprecieert
de korte draaicirkel maar vind het sturen
bij parkeermanoeuvres een beetje zwaar.
Ik vertel hem over de elektrische stuurbekrachtiging die tegenwoordig mogelijk is
en Luc denk er ernstig over om dit in zijn
wagen te laten inbouwen!
Hartelijke dank aan Luc en Jetteke voor de
fijne vriendschap die is ontstaan door een
oude Volvo!
Stef
dynamo coûtait 13.000 FB (+/- 325 euro) ,
montant que Luc trouva exagéré. Il démontait le dynamo et le remettait à une entreprise spécialisée. Il s’avérait que seulement
les coussinets étaient usés et pouvaient être
réparés pour …28 FB.
Dernièrement une autre réparation a été
faite. Lors du contrôle technique on avait
constaté que les bras-supports de l’essieuarrière avaient craqués et il était strictement
défendu de les souder. Le garage qui faisait
l’entretien de la voiture de Luc possèdait
encore quelques modèles non-utilisés ce
qui lui permettait de remplacer cette pièce
usée. Elle provenait d’un modèle de 1972
qui était légèrement différente et pas tout
à fait de la même longueur. De ce fait le
garagiste fixait également l’autre côté afin
de permettre à Luc de rouler à nouveau avec
cette belle voiture.
Nombre sont les candidats-acheteurs venus
sonner à leur porte et beaucoup d’admirateurs lèvent le pouce en voyant passer cette
Volvo bleue. Mais pas question de vendre
ce vieux modèle qui fait partie de leur vie
commune depuis plus de 43 ans. Luc apprécie surtout le rayon de braquage court, par
contre l’action de parquer est plus difficile
pour lui. Je lui fais remarquer que de nos
jours la direction assistée électrique est un
atout que Luc va probablement placer dans
sa Volvo.
Mijnheer Rolain van Chapelle lez
herlaimont bezit 2 tractoren Volvo
Bollinder. Hij is in de club lid 1534.
Ik ken een verzamelaar in Frankrijk
die er 2 van in bezit heeft en als ik
de volgende keer bij een hem ben in
Frankrijk zal ik een artikel schrijven
voor Uitlaat.
Hierbij nog een foto van Volvo BM
tractoren die in Frankrijk zijn genomen, je moet weten dat er veel zijn in
Frankrijk, trouwens was het Bollinder
Frankrijk die de eerste Volvo tractor
daar exporteerde.
Stef / Traduction : Lena
Monsieur Rolain de Chapelle lez herlaimont possède 2 tracteurs volvo
bollinder. Il est dans le club membre
1534.
Je connais un collectionneur en france
qui en a 2 égaleement et je dois prochaine aller chez un ami en france qui
en possède également je vais prochainement faire un article dans Uitlaat.
Ci-joint encore un photo des tracteurs
Volvo pris en France, ilfaut savoir qu’il
y en a eu beaucoup en France d’ailleurs
c’est bolinder france quio exportait les
premières Volvo en France.
33
u i t l a at 1 0 1
Milleke
v o lv o ’ s v o lv o ’ s v o lv o ’ s
N
e bolhoed, das ook dan weer een goede benaming voor mijn
peeveke. Ons Julleke, dat was voor mij zijn koosjesnaam.
Allee, van de regen in den drop, de ruitenvegers gemoderniseerd. Elektrisch in plaats van aangedreven door onderdruk.
Dat oude systeem via onderdruk werkte nooit als je veel gas moest
geven Traag werken, traag rijden als het regent dan worden de
paadjes nat.
Het slimme van die bedoening was, als het regent, is er gevaar, rij
dan traag!
Voor de veiligheid ook gordels in geplaatst met klipspaan, de ankerpunten waren toen al voorzien, en wat dacht u, al chrome klikspanen
en spanoog.
Voor we het binnenste van de auto, mijn peeveke, verlaten, nog wat
uitleg over de stoelekens.
De gekleurde in kunstleder skaimateriaal. De kleur van natuurlijk
eikenhout, zo wat donker champagnekleur. De simililederen zetels
zijn de beste kwaliteit voor een garagisteke, maakt al eens iets vuil,
en zijn gemakkelijk te onderhouden.
De buitenkant van onze bolhoed moet toch ook worden aangekleed.
Beginnen we met de voorbumper. Niet meer de originele meer de
chrome van het model 544, het moest blinken al wat de klok slaagt.
Links en rechts twee gaten erin voor de mistlichten, Marchallekes
met ronde glazen en toppekes, model béhaa Marie. Over Marie
(mijn vrouw) vertellen we later wel eens verder en laten de spanning
er liefst nog wat in.
Midden weer twee gaatjes maar dan wel voor verstralers op te zetten.
(‘t’ was niet wat ge dacht) alee, weeral twee Marchallekes met ronde
bolle glazen en twee toppekes.
Vier rubberkes geplaatst tussen de bumperstoters, om de chrome van
de bumper niet te beschadigen.
Op de bumperstoters (= rozetten) vooraan, twee stootrubbers
geplaatst, dan was de Volvo wat langer, een lange slee was beter dan
een korte.
De grille eruit, en wat dacht u, weer wat chrome van het 544 model.
Links en rechts in de grille twee gaten in gemaakt om die koehoorns
door te plaatsen. Dit waren dan wel twee chrome luchtklaxons/
horens.
Met dat getoeter ging mijne bolhoed met z’n achterste omhoog van
het verschieten.
Met al dat moois vooraan moest mijne bolhoed ook nog op de
meisjes kunnen pinken. Dit vergde weer enige aanpassing van de
elektriciteit en vindingrijkheid
Toch gevonden voor links en rechts, een klein bol glaasje met chromen rand, om glas vast te houden en
voortaan kon mijn bolleke dan naar
de meisjes pinken.
De grote lichten ook maar wat verbeterd, spiegels waar dat ge al een
betere lamp kon in draaien, maar dan
wel gele lampen, dan kon ik ook al
eens bij de Fransen komen over ons
grensken heen.
De Miel
34
C
hat ron-ron, un chouette nom pour ma PV; c’est Julleke.
pour les intimes.
Allez, bon, je l’ai pas un peu modernisée: des essuie-glaces
électriques au lieu du vieux système à dépression qui ne fonctionnaient jamais si tu donnais trop de gaz.
La devise de cette invention est : « Pluie = Danger donc rouler lentement » Mais pour la réalité c’est : « Rouler lentement = essuyer
lentement donc tu as les pieds mouillés »
Pour la sécurité, j’ai placé des ceintures de sécurité, les points d’ancrage existaient déjà. Qu’est ce que tu penses des crochets d’attache
chromés et des tenseurs?
Encore un mot de l’intérieur de ma PVke : les sièges en simili cuir,
couleur chêne naturel donc un peu plus foncé que le champagne,
sont de la meilleure qualité pour un petit garagiste et c’est facile à
entretenir, si tu les salis.
L’extérieur devait aussi être habillé ! Commence par les pare-chocs
avant qui ne sont plus les originaux mais plutôt les chromés de la
544, et qui brillent comme un sou neuf.
A gauche et à droite, deux trous pour les phares antibrouillard, des
Marchall avec leurs optiques rondes coiffées d’un bonnet F, juste
comme ceux de Marie, ma femme.
De Marie, ma femme, je peux encore t’en raconter d’autres, patience ce
sera pour plus tard!
Au milieu encore deux trous pour les longues portées (avoue que
tu pensais de nouveau de travers !), hé oui aussi deux boules avec
leurs bonnets Marchall. J’ai quand même mis quatre caoutchoucs
pour pas abîmer le chrome des pare-chocs. Et sur les butoirs du
pare-choc (les rosettes) j’ai mis des butées en caoutchouc, ainsi ma
Volvo est un peu plus longue.
Mieux avoir un long traîneau qu’un court !
J’ai remplacé la grille par un modèle chromé de la 544, ça te va ?
Deux trous à gauche et à droite de la grille pour placer les deux
cornes de vache, bien évidemment deux klaxons chromés.
Ainsi attifé mon chat ron-ron piaffe d’impatience. Avec tout ce
bel avant, mon chat ron-ron devrait encore pouvoir reluquer les
filles ! Ceci demande encore quelques adaptations électriques et
innovations.
J’ai quand même trouvé pour mettre à gauche et droite, deux petites boules de verre cerclées de chrome pour tenir les rétroviseurs
droits et dorénavant mon chat ronron peut faire de l’œil aux filles.
Les grands phares furent aussi quelque peu améliorés, une optique dans
laquelle tu peux mettre une meilleure ampoule mais une ampoule jaune,
afin de pouvoir passer la frontière
française.
Le Miel
opening vccb-magazijn
-
ouverture vccb magasin
OPENING VCCB - ONDERDELENMAGAZIJN
OUVERTURE VCCB - MAGASIN PIECES DE RECHANGE
Adres(se) :
Floralaan 29, 2640 Mortsel
Alle briefwisseling naar / Tout courier à : Guido De Backer,
Frans Beckerstraat 104, 2600 Berchem 03/281 58 66 [email protected]
Ons magazijn is open / Notre magasin est ouvert : (11:00 - 18 :00)
Zaterdag /samedi 21 maart/mars
Zaterdag /samedi 23 mei/mai
Zaterdag /samedi 25 april/avril
Zaterdag /samedi 27 juni/juin
Onder voorbehoud van wijziging / Sous réserve de changement
Voor bevestiging bel / pour confirmation sonnez 03-281 58 66
Vergeet uw lidkaart niet / N'oubliez pas votre carte membre
Oproep - Appel:
* Gelieve de bestelde onderdelen af te halen in het magazijn.
* Betalingen gebeuren enkel en alleen contant ter plaatse.
* Gelieve de uitgeleende gereedschappen terug te brengen.
Wegwijzer:
e40
* Prière d’enlever les pièces commandées.
* Les paiements se font uniquement comptant.
* Prière de remettre les outillages prêtés au magasin.
Wegwijzer
25
jaar
Volvo club
in België
Wegwijzer
Volvo
240 - 260
De ‘VESC’ als voorbeeld
De nieuwe generatie
A l’occasion du 25ième anniversaire du VCCB est sorti un livre unique, “Wegwijzer”. (version français: vient plus tard). Le prix: 40 €.
Chaque membre a reçu gratuitement un exemplaire. Eventuellement, des ouvrages supplémentaires pourront être obtenus au magasin
du club ou lors de meetings. On peut envoyer le livre par la poste moyennant un supplément d’affranchissement.
Contacter Rony Van Dierdonck
Ter gelegenheid van de 25e verjaardag van VCCB werd een uniek boek, de “Wegwijzer”, uitgebracht. Prijs: 40 euro.
Elk lid heeft zo’n exemplaar gratis ontvangen. Eventueel bijkomende boeken kunnen worden gekocht in het magazijn of op clubbijeenkomsten. Opsturen kan mits toeslag.
Contacteer Rony Van Dierdonck
Meeus autocenter bvba
Autowisselstukken
Stationsstraat 65 – 1840 Londerzeel – Tel.: 052/30 05 91 – Fax: 052/30 38 72
E-mail: [email protected] – www.meeusautocenter.be
35
u i t l a at 1 0 1
technische dag
journée technique
O
p 13 december organiseerde onze
voorzitter, in samenwerking met
Paul Booij, Piet Vanhee, de VAB
en Jan Van Buggenhout de technische dag
in Eke.
De activiteit begon in de installaties van
Piet aan de Begoniastraat 42b met een
ontbijt. De 36 ingeschrevenen verobberden
de verse koffiekoeken die werden geleverd
door bakker Bossu van Nazareth.
Sabine, de echtgenote van Piet had ons de
uitstekende tip gegeven daar onze bestelling bij Sabina te plaatsen. Een adres dat we
zeker moeten onthouden als we in de buurt
een rondrit organiseren ! Rond 09:30 Hr
werden de demonstraties gestart.
Paul gaf uitleg over de werking van de ontsteking en stelde een nieuw product voor:
123-ignition.De elektronische ontsteking
werd op de Amazon van de voorzitter
gemonteerd.
De 123-ignition\B18-B20-R-V bestemd
voor de Volvo PV544, Duett, P1800,
Amazon, 140, 200, C202, is ontwikkeld
voor de Volvo B18 en B20 motoren. Niet
alleen voor klassieke auto's maar ook voor
vrachtauto's en boten met een Volvo Penta
motor.
De ontsteking bevat ontstekingskrommen
voor de B18-A (VALP), B18-B, B20-A,
B20-B, B20-D, B20-E, B20-F, B18-Penta &
B20-Penta motoren. Er zijn ontstekingskrommen toegevoegd voor het rijden op
LPG en ET85 voor de B20-A en de B20-E
motoren. De juiste ontstekingskromme
wordt ingesteld door een schakelaar in de
bodem van de behuizing in de juiste stand
te zetten.
De 123 ontsteking is zo ontworpen dat deze
met een ingebouwde LED eenvoudig op tijd
kan stellen.
De ontsteking is uitgerust met:
- vacuümvervroeging;
bij/chez Piet van hee
- automatisch bijstellen van de contacthoek;
- gelijkloop (spark balancing);
- stroomonderbreking na 1 Sec;
- vervroeging van de ontsteking tijdens het
schakelen (gear shift retard).
Voor elektronisch aangestuurde injectie
motoren (waarbij de motor een trigger puls
van de ontsteking nodig heeft) bestaat een
speciale versie.
Ook moet met de gebruikte bobine rekening gehouden worden. Deze verkeert vaak
niet meer in goede staat, zonder dat men
het beseft. Bij de aanschaf van een 123
ontsteking is aangeraden tegelijkertijd een
nieuwe bobine aan te schaffen (Min 1 Ω
basis).
Ondertussen verzorgde Jan Van Buggenhout
de uitleg van zijn producten.
Fluidfilm wordt al decennialang in de
scheepvaartindustrie toegepast om de binnenkant van ballastwatertanks van zeegaande schepen tegen roestvorming te
beschermen en heeft zich inmiddels ook in
andere industrieën bewezen als dé perfecte
en langdurige bescherming tegen roest:
- kruipt in alle holle ruimten, zelfs naar
boven;
- reactiveert oude beschermlagen zoals
tectyllagen en kruipt ook daar in scheuren en scheurtjes waardoor eventueel
aanwezige roest gestopt wordt ;
- kruipt onder de roest en verdringt er het
vocht en sluit het af voor water en zuurstof ;
- is een uistekend smeermiddel voor bewegende delen ;
- droog niet op en blijft altijd actief ;
- kan op vochtige roest worden aangebracht en stopt verder roesten ;
- is bijzonder makkelijk in gebruik ;
- bevat geen oplosmiddelen en is milieuvriendelijk.
36
Permafilm is ideaal voor de behandeling van
bodemplaten en wielkasten. Permafilm:
- droogt op maar droogt niet uit ;
- krimpt niet ;
- is gemakkelijk in gebruik ;
- vormt een vuil- en steenslagvaste beschermingslaag die binnen licht flexibel is.
Ondertussen demonstreerde de ploeg van
Piet Vanhee diverse herstellingstechnieken. Spot-repair van de voorruit, uitdeuken
zonder schilderen en polieren. Ook hadden
de leden de mogelijkheid hun auto te laten
nakijken op CO2 en HC-uitstoot. De nodige afstelling van de carburatie werd door
een vakkundig mecanicien uitgevoerd.
Ook was de mogelijkheid om zijn auto te
laten keuren door het VTB/VAB-Mobiel
Diagnosecentrum. Een 15-tal leden maakten daar dankbaar gebruik van.
Piet Vanhee heeft al meer dan 20 jaar ervaring op het gebied van:
- Schilderwerken ;
- Richtwerk ;
- Is een erkend hersteller ;
- Uitdeuken zonder schilderen;
- Monteren en demonteren ;
- Bandenservice ;
- Bosch Car Service partner.
Hij heeft ook diverse vervangwagens ter
beschikking gedurende de volledige herstelling. Een weetje is dat hij al meer dan 40
Amazons volledig gerestaureerd heeft, tip
voor de leden die een vakman zoeken...
Tussen de demonstraties door werden de
leden getrakteerd op een heerlijke sandwich van bakker Bossu en konden ze zich
vrij bedienen van warme en koude dranken. De activiteit werd afgesloten met een
Abslolut-toast, waarna iedereen tevreden
weer huiswaarts keerde. Aan de reacties
achteraf blijkt dit een zeer gesmaakte activiteit geweest te zijn, zeker voor herhaling
vatbaar.
L
e 13 décembre2008, notre président
organisa en collaboration avec Paul
Booij, Piet Vanhee, le VAB et Jan Van
Buggenhout la journée technique à Eke.
L’activité débuta dans les installations de
Piet à la Rue Bégonia 42b avec un petit
déjeuner. Les 36 inscrits dégustèrent des
couques au beurre fourni par le boulanger
Bossu de Nazareth (09 385 42 57). Sabine,
la femme de Piet, nous avait donné ce renseignement de passer notre commande à
Sabina. Une adresse à retenir si nous organisons un jour une ballade dans les alentours ! Vers 09 :30 Hr les démonstrations
commencèrent.
Paul expliqua le fonctionnement de l’allumage et présenta un nouveau produit :
123-ignition. Cet allumage électrique fut
placé sur l’Amazon de notre président.
Le 123-ignition\B18-B20-R-V est destiné
pour les moteurs B18 et B20 montés dans
les Volvo PV544, Duett, P1800, Amazon,
140, 200, C202. Cet allumage n’est pas seulement pour les véhicules classiques mais
également pour camions et bateaux équipés
d’un moteur Volvo Penta.
L’allumage est prévu de courbes d’allumage pour les B18-A (VALP), B18-B, B20-A,
B20-B, B20-D, B20-E, B20-F, B18-Penta et
B20-Penta. Il y a des courbes d’allumage
spécifiques pour le B20-A et B20-E fonctionnant au GLP et à l’ET85. La courbe exacte est
choisie en positionnant le sélecteur au bas du
corps dans la bonne position.
L’allumage 123 est doté d’une lampe LED
permettant un réglage de façon très simple.
L’allumage est équipé de :
- une avance à l’allumage vacuum ;
- un réglage automatique de l’angle ;
- un équilibrage de l’allumage ;
- interruption après 1 Sec ;
- avance de l’allumage lors du changement
de vitesses.
Une version spéciale pour des moteurs à
injection électronique est disponible sur le
marché.
Il faut également tenir compte de la santé de
la bobine. Sans le savoir, sa condition laisse
à désirer. Lors de l’achat d’un allumage 123
il est recommandé d’également remplacer
une nouvelle bobine (Min 1 Ω de base).
Entre temps, Jan Van Buggenhout expliqua
sa gamme de produits.
Depuis des décennies, Fluidfilm s’applique dans l’industrie maritime entre autre
comme protection des bateaux contre
la rouille et les influences agressives des
eaux de mer. Aujourd’hui, le produit s’a
prouvé comme produit préféré contre
la rouille dans une multitude d’autres
industries.
Fluidfilm :
- pénètre dans tous les creux, même en
hauteur ;
- réactive des vieilles couches de protection séchées (comme des couches Tectyl)
et pénètre dans tous les creux et fissures
en y arrêtant la rouille présente ;
- un lubrifiant supérieur pour toutes les
pièces mobiles ;
- pénètre la rouille et repousse l’humidité
et y forme une barrière durable contre
l’humidité et l’oxygène ;
- ne se sèche pas et reste toujours actif ;
- peut être utilisé sur de la rouille et arrête
la détérioration ;
- facile à utiliser;
- ne contient pas de solvants et respecte
l’environnement.
Permafilm est le produit idéal de protection
des bas des caisses, châssis, intérieur des
ailes et suspensions. Permafilm :
- sèche sans se dessécher ;
- pas de retrait ;
- facile à utiliser ;
- forme une couche protectrice légèrement
flexible contre les saletés et cailloutis.
Entretemps l’équipe de Piet Vanhee fit une
démonstration de techniques de réparation.
Spot-repair d’un pare brise, débosselage
sans devoir peindre, polissage. Les membres avaient l’occasion de faire vérifier le
CO2 et le HC de leur véhicule. Les réglages
nécessaires furent fait par un mécanicien
expert. La possibilité de faire examiner sa
voiture par le Centre de diagnose mobile
du VTB/VAB fut utilisée par une quinzaine
de membres.
Piet Vanhee a plus de 20 ans d’expérience
en :
- travaux de peinture ;
- alignement ;
- réparateur reconnu ;
- débosseler sans peindre ;
- service pneus ;
- partenaire Bosch Car Service.
Piet dispose également divers véhicules
de remplacement, qui peuvent être mis à
disposition pendant toute la réparation.
Petite information : Piet a déjà restauré plus
de 40 Amazon, bonne info pour ceux qui
cherchent un professionnel…
Entre les diverses démonstrations, les
membres pouvaient choisir entre diverses
boissons chaudes et froides et d’un excellent
sandwich du boulanger Bossu. L’activité
fut clôturée par un toast à l’Absolut, après
lequel tout le monde rentra calmement et
apaisé à domicile. Vu les réactions qui suivirent, cet activité a été très appréciée et est
certainement apte à être rééditée.
Piet Vanhee bvba
Begoniastraat 42b
9810 Eke-Nazareth
Tel 09/385.64.10
Fax 09/385.68.32
[email protected]
www.pietvanhee.be
Fluid Film België
Kasteelstraat 5
B-3360 BIERBEEK
Fax 016/46 09 21
Tel. 0495/59 25 47
[email protected]
www.fluidfilm.be
Booij Trading Car Parts
Dikkelsebaan 7
9630 Dikkele
Tel/Fax 055/49 6015
[email protected]
VTB/VABkeurinscentrum
Begoniastraat 44
9810 Eke-Nazareth
Patisserie Bossu
Drapstraat 14
9810 Nazareth
Telefoon: 09/385 42 57
37
u i t l a at 1 0 1
uitlaatklep
la soupape
d’échapement
Krijgen alle leden zo’n boek ?
Ook de nieuwe leden die dit jaar toetreden ?
Gisteren
stak de uit
laat in de
Heb het n
bu
og niet h
elemaal g s.
de moois
elezen, m
te ooit.
aar lijkt (é
Bravo Ste
én van)
f!
Mooi dat
Paul Malf
ro
schrijven
, hij heeft ot terug iets heeft
willen
een vlotte
pen.
Guido
Wat gisteravond betreft: goed geregeld en een zeer
mooie opkomst; chapeau.
Proficiat m
et het boek
!
Guy Verm
ant
r.
ze
ij
w
eg
w
p de
de bijeenag fier zijn o
gekregen op
en
Onze club m
rd
o
o
w
e
lovend
ing NL.
Alleen maar
700 verenig
o
lv
o
V
e
d
komst van
t.
eken verkoch aar Jean Pierre.
Heb er 6 bo
n
en
ak
ik overm
Het geld zal
Félicitations po
ur l’a soirée de
.
en
et
bon voeux
ro
et
g
25 ans du club
Hartelijke
, c’était très bien
.
Hedwig
à bientôt, salu
tation Olivier
en,
Beste vriend
ik heb gisteravond het boek Wegwijzer in ontvangst
genomen en vind het een prachtig naslagwerk, goed
leesbaar maar spijtig dat het geen hardback / gebonden
exemplaar is geworden.
In dat geval zou het er nog een ander prijskaartje aan
hebben gehangen waarschijnlijk.
PS:
Als ik had geweten dat het zo een professioneel product
zou worden was een advertentie een zeer goede investering geweest, maar achteraf is het altijd gemakkelijk....
Jos Willemsen
Président,
rzitter, Cher
Geachte Voo
s
os publié dan
l’avant-prop
et
ge
sa
es
ton m
Merci pour
ir
embre 2008.
t de mainten
éc
d
e
ste avant tou
Uitlaat d
re
n
es
io
if
at
an
ci
m
so
des
tre as
d’organiser
Le but de no
et
es
at
tr
ét
u
’a
it
d
fa
is
en par
CB et les am
nos Volvos
dèles de VC
fi
s
le
s
u
to
ù
tations o
le
r.
t se retrouve
fectivement
pays peuven
us devons ef
o
n
,
it
rg
su
me
le cap.
Si un problè
aet maintenir
le
b
m
ub et que ch
se
en
utenons le cl
résoudre
so
e
s
di
u
’s
o
to
n
fo
e
to
u
de
q
fo
n
van
ré
rier.
Bij het nalopen
gemerkt dat er ee
t.
Sois bien assu inscrite sur mon calend
e,
gekregen heb ik
de 480 ontbreek
b
n
he
ra
va
g
l fut superb
4
se
A
ru
ve
t
n
te
u
aa
io
en
D
n
rm
er
u
fo
ez
)
ré
kt
e
r
ik gist
ch
er
u
ke
q
m
n
ar
ge
A
m
ne la
ente
ouvelia archief ” (zo
nnée prochai
rlaat met perman
ption du N
ve
l’a
ce
on
à
ré
re
s
uit het “Volvo D
ci
a
de
’i
-it
L
an
st
D
of
po
ijzer.
d van
pourra
tdekt dat een
ur le Wegw
iets wat in de tij
t enrichie,
o
is
p
en
it
D
m
ci
.
le
st
Verder heb ik on
er
el
ee
m
w
tu
ge
en
sheets is bezig
cophone, év
op de plastic dia
rste
version fran
ee
de
in
.
f
is
ie
l
ut
be
fo
ra
d
le
wer
.
toch niet meer to
à la publier.
van Robbert Jan
er
être préparée
pour t’aider
(nvdr: de naam
t toch wel een ze
s
di
en
u
er
is
o
st
n
s)
gi
r
se
r
cu
te
su
ex
fla
r
te
Na de
Comp
waarvoo
egwijzer vermeld,
d moeten zijn.
ha
en
ur
200 ex. Van de W
be
ge
k
lij
wat een feeste
d recht te zetten?
spijtig einde aan
Amitiés
en de kortste tij
nn
bi
t
di
en
ag
vr
k
UROIR
oo
n
da
je
ik
Mag
Michel DUC
Groeten
a
Robbert Jan Vera
Eerst en vooral ge
feliciteerd met he
t Duvel-evenem
Zelden heb ik zo
ent.
veel leden zien op
draven.
Misschien moe
ten we meer br
ouwerij-evenem
organiseren !? ;-)
enten
Ook bravo voor
Manu voor de ge
slaagde speech.
Wegwijzer : bij
een project van
die omvang is he
illusie te denken
t een
dat het eindresu
ltaat perfect is.
steeds iets voor
Er
zal
verbetering vatb
aar zijn. En er w
fouten gemaakt,
orden
ja, maar dat is
nu eenmaal eige
mensen. En dat
n aan
gebeurt onopzette
lijk. Staar je dus
blind op wat er ni
niet
et in orde is, maa
r kijk naar wat er
goed is, en dat is
wel
in dit geval, heel
wat!
Wat niet wegneem
t dat, indien de m
ogelijkheid er is,
leuk is als fouten
het
opgelost kunnen
worden.
Guido
38
Graag wil ik iede
re medewerker
en vooral Stef fe
teren voor het
licimooie resultaat
“w
egwijzer” dat on
immense tijdsdr
der
uk in elkaar ge
bokst is. Het re
mag gezien wor
sultaat
den en zal na N
ationaal ook wel
Internationale al
eens
lures kunnen he
bb
en. Dus laat even
negatieve achter
het
wege. Fouten gebe
uren er immers
Laat dit geen do
altijd.
mper worden op
het nieuwe boek
elke VCCB’er fie
waar
r mag op zijn.
Micha
et een grote
e activiteit m
gd
aa
sl
ge
er
ze
ag l.l. te Eke.
Het was een
emers) zaterd
n
el
de
ongelijk.
0
(4
st
opkom
k de afwezigen
oo
er
hi
en
dd
ha
ekomst!
Zoals dikwijls
teiten in de to
vi
ti
ac
t
or
so
t
di
Graag nog van
r
ieuwe) bestuu
(n
t
he
n
aa
Bravo
Huitième succès pour
Patrick Snijers, the best of Spa
L
a quatrième édition des Legend Boucles de Spa restera
certainement dans les annales comme celle de nombreux
records: de participation d’abord avec 246 voitures au départ.
D’affluence du public ensuite avec plusieurs dizaines de milliers de
spectateurs bravant le froid pour assister à un grand show. Et enfin
grâce à cette 8e victoire histoire de Patrick Snijers qui, comme il
était écrit sur sa légendaire Porsche 911 Gr.4, est bien le “best of ”
Spa.
De la glace vive en matinée à Creppe et Stoumont, beaucoup de
neige à Ster et dans la Clémentine, mais du soleil durant toute la
journée du samedi, les conditions étaient quasi idéales pour un rallye hivernal. Comme à la glorieuse époque des “Routes Blanches”,
un public conquis a assisté à un festival de glissades et de sorties
de route, heureusement toutes sans gravité. Un premier point très
positif pour l’organisateur Pierre Delettre, comblé de bonheur.
Pierre Delettre a aussi été impressionné par le monde: “Je passais
dix minutes avant les concurrents et je n’avais plus vu autant de
foule depuis le milieu des années 80.” Il faut dire que l’affiche était
alléchante. Et même si toutes les vedettes étaient là avant tout pour
s’amuser, la plupart des ténors se sont pris au jeu.
En début d’épreuve, la glace fondant au rythme des passages de
voitures en pneus neige non cloutés a offert d’énormes surprises.
Ainsi, le premier leader de l’épreuve s’appelait Patrick... Philips,
avant-dernier à s’élancer en Legend aux commandes de sa petite
VW Polo.
Puis ce fut au tour du spectaculaire Alfred Vahsen de mener durant
une RT avant de céder le relais à la petite Mini du Maxi François
de Spa.
Réellement impressionnant sur un terrain convenant parfaitement
à sa “bombinette”, le régional de l’étape conserva la tête de l’épreuve
jusqu’au premier passage réel dans l’étape très longue (17 km) et
très rapide de Stoumont. Là, Markku Alen frappa un grand coup
au volant de sa Porsche.
“Il m’a réellement bluffé,” s’exclamait Stéphane Prévot vivant un rêve
éveillé aux côtés du grand Nordique. “La glisse, c’est son truc. A
Stoumont, il a disputé une spéciale parfaite en roulant à vue et on a
fait le scratch 12 secondes devant Snijers.”
Hélas, quatre spéciales plus loin, dans Ster, le moteur de la 911
louée chez Tuthill se mit à tourner sur trois cylindres. “Un culbuteur était cassé, on perdait de la puissance et on a préféré en rester là
plutôt que de risquer de tout casser pour finir douzième” racontait
Markku déjà partant pour 2010. “Je veux absolument gagner ce
rallye. Et convaincre d’autres Finlandais de venir. Je me suis vraiment
bien amusé. Sauf quand Marc Duez m’a bloqué durant sept kilomètres
dans Ster. C’était le Trophée Andros. J’étais plus vite que lui mais il ne
voulait pas me laisser passer. Stéphane s’excitait. Mais je lui ai dit:
calma calma, c’est de l’historic.”
C’est lors du deuxième passage dans Ster que le rallye se joua donc
avec le début des soucis moteur d’Alen et la petite sortie de Marc
Duez, alors deuxième à 17 points du Finlandais, perdant un temps
précieux dans un mur de neige.
Auteur d’un super chrono au même moment, Patrick Snijers ayant
le désavantage d’ouvrir la route n’avait dès lors plus qu’à se laisser
glisser vers son 8e succès aux Boucles de Spa, le deuxième consécutif en Legend en compagnie de Wim Soenens:
“Cela n’a pas été une victoire facile en raison des conditions météorologiques et de la concurrence. Je me suis battu comme à la belle
époque avec Marc et Markku. Le plaisir était le même que dans les
années 80. J’ai déjà dit à Pierre Delettre que je suis le premier engagé
pour 2010! Spa, c’est mon rallye”
39
u i t l a at 1 0 1
Achtste succes voor
Patrick Snijers, the best of Spa
D
e vierde uitgave van de Legend Boucles de Spa liet ettelijke
records sneuvelen. Zo stonden er uiteindelijk maar liefst
246 wagens aan de start, zagen we tienduizenden toeschouwers op de RT’s en last but not least schreef Patrick Snijers
de wedstrijd voor de achtste maal op zijn naam. Aan boord van
een Porsche 911 Groep 4 won hij en hij is nu zonder twijfel Mister
Boucles.
De winterse omstandigheden maakten het de deelnemers er echter
niet makkelijker op. ‘s Morgens lagen de proeven van Creppe en
Stoumont er zeer glad bij, de Clémentine en Ster zagen wit van de
overvloedige sneeuw, terwijl de proef op het militaire domein van
Luik zeer modderig was. Maar heel de dag genoten de toeschouwers wel van een prachtige winterzon en de wedstrijd zelf verliep
zonder ernstige incidenten, wat Pierre Delettre toeliet een positieve
balans op te maken.
Pierre Delettre was ook onder de indruk van de menigte. “Ik kwam
tien minuten voor de wagens zelf door en dacht dat ik terug in de
jaren ‘80 aanbeland was.” Maar met de gegeven startlijst en het feit
dat de grote tenoren toch in de eerste plaats voor het spektakel
reden, waren daar zeker niet vreemd aan.
De wedstrijd zelf dan. De eerste leider van de dag was verrassend
genoeg Patrick... Philips, als voorlaatste gestart aan het stuur van
een kleine VW Polo. Vervolgens schoven Alfred Vahsen en de Mini
van Maxi François de Spa naar voor. de Spa hield de leiding in
handen tot de eerste echte doortocht aan Stoumont, een snelle RT
waar hij de leiding aan Marku Alen diende te laten. De Fin deed er
verbluffende dingen...
“Ik was onder de indruk”, liet zijn co Stéphane Prévot zich na de RT
ontvallen. “Hij is een man van sneeuw en ijs en zette Patrick Snijers
er op 12 seconden, toch wel een grootse prestatie.”
40
Jammer genoeg draaide de motor van de 911 uit de ateliers van
Tuthill enkele proeven later nog maar op 3 cilinders, te weinig
om de rally verder te zetten. “We verloren vermogen en wilde de
motor niet stuk rijden of ergens te midden het veld eindigen”, vertelde Marku, die volgend jaar weer van de partij wil zijn. “Ik wil
hier echt winnen. Ik ga ook de andere Finnen overtuigen om naar
hier te komen. Ik heb me echt geamuseerd, behalve toen Marc Duez
me, tijdens de proef van Ster, zeven kilometer lang ophield. Stéphane
werd er nerveus van, vooral omdat wij sneller waren, maar ik ben er
filosofisch onder gebleven. Het is uiteindelijk vooral het plezier dat
hier telt.”
Op het ogenblik van de opgave van Alen ging Duez dan even van
de baan en verloor ook kostbare tijd. Hierdoor kon Patrick Snijers,
auteur van een prachtige chrono op de tweede passage van Ster,
naar de leiding doorstoten. Hij sloeg een kloof en kon zijn achtste
zege, de tweede op rij aan de zijde van Wim Soenens veilig stellen. “Het was zeker geen makkelijke zege, vooral gezien de sterke
concurrentie en de winterse omstandigheden. Maar ik heb me echt
geamuseerd en Pierre Delettre weet al dat ik volgend jaar terugkeer.
Dit is mijn rally!”
De Escort RS1600 van Stouf werd achtste, vader en zoon de Mevius
negende, na een besttijd op de militaire zone van Saive. Hun Mazda
RX7 was zeker niet de makkelijkste wagen om te besturen. Ze bleven Chris Van Woensel en de Porsche Groep 3 van François Duval
net voor.
Die laatste was wel wat ontzet over voorbereidingen van sommige
van zijn collega’s. “Ik denk dat ik één van de weinige was die het
parcours niet verkend heeft. Op de militaire basis en in Theux zaten
we vooraan, voor het overige was het, zeker zonder handrem, niet
makkelijk. Maar volgend jaar wil ik het team van Christian Kelders
en de Porsche Groep 4 zeker vervoegen.”
Outre les malheureux abandons de Fred Bouvy (touchette RT5),
Robert Droogmans (incendie RT7), Steve Vanbellingen (moteur
RT4), Guy Colsoul (retrait volontaire), Pol Lietaer ou Hubert
Deferm, on retiendra encore la victoire en surclassement en Classic
(50 km/h) de la Porsche 911 d’Alain Lopes et Joseph Lambert, à
peine descendus de leur podium du Monte-Carlo (la Cortina de
Verhelle et la BMW de Chaballe complètent le podium, tandis que
les présentateurs télés Jean-Louis Lahaye et Didier de Radiguès se
classent respectivement 27e et 45e), et la 97e position de la Talbot
Lotus Gr.2 de Guy Fréquelin. Arrêté par des soucis de pompe à
essence à Stoumont, l’ex-vice-champion du monde a insisté pour
que son équipe répare afin qu’il puisse disputer la dernière boucle
nocturne afin de profiter encore de cette ambiance magnifique. Et
le grizzly lui aussi a promis de revenir.
Plus que 364 fois dormir avec la prochaine édition des Legend
Boucles de Spa...
Le classement final Legend:
1.Snijers-Soenens (Porsche 911) en 867,42; 2. Van de WauwerMarnette (Lancia Beta Monte-Carlo) à 84,33; 3. Duez-Muth (Opel
Manta 400) à 116,02; 4. Munster-Hansen (Porsche 911) à 119,54 ;
5. De Spa-Grogna (Mini Cooper) à 130,98
Le classement final Classic:
1. A. Lopes-Lambert (Porsche 911) 375,75 ;
2. Verhelle-Thirionet (Ford Cortina GT) à 94.77 ;
3. Chaballe-Delvenne (BMW 2002) à 282.51 ;
4. Gengou-Gathy (Volvo 142) à 319,45 ;
5. De Biolley-Lesuisse (Porsche 356C) à 324,55
Jammer genoeg waren er ook opgaven, onder meer voor Fred
Bouvy (ongeval RT5), Robert Droogmans (brand RT7), Steve
Vanbellingen (motor RT4), Guy Colsoul (vrijwillige opgave), Pol
Lietaer en Hubert Deferm.
Onthouden we zeker ook nog de zege in Classic (50 km/u) van
Alain Lopes en Joseph Lambert in een Porsche 911. Zij kwamen
net terug uit de Monte-Carlo (de Cortina van Verhelle en de BMW
van Chaballe stonden mee op het podium).
Last but not least was er de Talbot Lotus Gr.2 van Guy Fréquelin.
De Fransman kende problemen met de benzinepomp in Stoumont
en reed uiteindelijk nog een nachtelijk lus om van de ambiance te
genieten. Ook hij wil over 364 dagen terugkomen...
Uitslag Legend:
1.Snijers-Soenens (Porsche 911) en 867,42; 2. Van de WauwerMarnette (Lancia Beta Monte-Carlo) op 84,33; 3. Duez-Muth
(Opel Manta 400) op 116,02; 4. Munster-Hansen (Porsche 911) op
119,54 ; 5. De Spa-Grogna (Mini Cooper) op 130,98;)
Uitslag Classic:
1. A. Lopes-Lambert (Porsche 911) 375,75 ;
2. Verhelle-Thirionet (Ford Cortina GT) op 94.77 ;
3. Chaballe-Delvenne (BMW 2002) op 282.51 ;
4. Gengou-Gathy (Volvo 142) op 319,45 ;
5. De Biolley-Lesuisse (Porsche 356C) op 324,55
VOLVO Ingeschreven - Inscrits
Classics
?
1966
VOLVO 123 GT
1800
LEONARD Vincent (B)
THOMAS Jean- Pierre (B)
205
1963
VOLVO PV 544
1800
ADRIAENS Serge (B)
TOUSSAINT Michel (B)
244
1968
VOLVO Amazone
1800
BLANDIAUX Yves (B)
BONIVERS Sylvain (B)
247
1969
VOLVO 140
2000
SCHYNS Jean- Paul (B)
BINET André (B)
243
1969
VOLVO Amazon 122S
2000
CLAESSEN André (B)
GATZ Philippe (B)
209
1968
VOLVO 142
1800
GENGOU Eric (B)
GATHY Didier (B)
270
1968
VOLVO 142 S
2000
NAUDEAU Alexandre
(B)
CLAESSENS Jean- Denis
(B)
276
1975
VOLVO 242
2127
FRANSOLET Benoit (B)
BRAKEN Jean- Philippe
(B)
249
1957
VOLVO PV 444
2000
MARTENS Jean- Jacques
(B)
PISANE Stéphane (B)
132
1966
VOLVO Amazon
2000
LAMY Bernard (B)
LAMY Julien (B)
148
1972
VOLVO 144 S
2000
GLAUDE Christian (B)
GLAUDE Sébastien (B)
76
1982
VOLVO 240 Turbo
3570
GLUCKMANN
Emmanuel (B)
GLUCKMANN Tom (B)
Legend
41
u i t l a at 1 0 1
Jan
TROCH
specialist Swedish Oldies
Restauraties - Mechaniek
Tuning - Onderdelen en depannages
Kerkstraat 1, 9260 Serskamp
Tel. 09/369 23 71
Gsm 0476/64 58 19
Classic Volvo Dealership
Volvo Club of America member with 33 years of Volvo car experience
Providing classic Volvos and parts for owners worldwide
- California cars delivered to Belgium - Repair parts delivered to Belgium
- Digital pictures and detailed analysis - Expert evaluations of classic Volvos
- Specialize in the P1800 models
- Technical and cosmetic consultation
Visit our web sites: www.iROLLmotors.com, volvo-1800.com
Contact Mike Dudek: [email protected] or 00-1-408-847-1544
AutoService
Aalst
VOLVO
Specialiteit
BE 463.727.405
Recente tweedehands Volvo’s
Volvo onderdelen, nieuw en tweedehands, vanaf 1990
[email protected] • www.autoserviceaalst.be
Gentsesteenweg 79, 9420 Erpe-Mere
Nieuw: nationaal en internationaal vervoer en takeldienst
42
b.v.b.a.
43
u i t l a at 1 0 1
Foto: otografie.nl
VOLVO
VOLVO ONZE
ONZE PASSIE,
PASSIE, SINDS
SINDS 1967!
1967!
Een
Eenteam
teamvan
van45
45enthousiaste
enthousiastemedewerkers,
medewerkers,met
met40
40jaar
jaarexclusieve
exclusieveVolvo
Volvoervaring
ervaringen
enpassie.
passie.Of
Ofhet
hetnu
nugaat
gaatover
over
een
eennieuwe,
nieuwe,tweedehands
tweedehandsof
ofklassieke
klassiekeVolvo,
Volvo,bij
bijons
onsbent
bentuusteeds
steedsaan
aanhet
hetjuiste
juisteadres.
adres.Zowel
Zowelop
ophet
hetgebied
gebiedvan
van
aankoop,
aankoop,onderhoud
onderhouden
enherstellingen,
herstellingen,alsook
alsookvoor
vooreen
eenvlotte
vlotteonderdelenvoorziening
onderdelenvoorzieningzowel
zowelvoor
voorjonge
jongeals
alsklassieke
klassieke
Volvo’s.
Volvo’s.Bovendien
Bovendienbeschikken
beschikkenwe
westeeds
steedsover
overeen
een100
100tal
taltweedehands
tweedehandsVolvo’s.
Volvo’s.
Antwerpsestwg
Antwerpsestwg271
271
2800
2800Mechelen
Mechelen
015
01529
2925
2525
25
WWW.VERMANT.BE
WWW.VERMANT.BE--WWW.USEDVOLVO.BE
WWW.USEDVOLVO.BE
Sint-Jozefstraat
Sint-Jozefstraat14
14
2840
2840Rumst-Reet
Rumst-Reet
03
03880
88055
5555
55
Puursestwg
Puursestwg380
380
2880
2880Bornem
Bornem
03
03890
89000
0050
50

januari 2009 101 - VCCB - Volvo Classic Club Belgium

Transcription

Documents pareils

Cliquez sur l`image pour lire le bulletin quotidien

Les immeubles ”abandonnés” en voie de

L`été à l`Hôtel Eden au Lac

venuez - Backstay Hostel Ghent

Sols pollués : première victoire auderghemoise

Mag 318 - Classic Motorcycles Belgium

VW, Terwijl ik A Room of One`s Own lees, bouwen - Anja

Official Opening of 20 artists 20 artistes 20 kunstenaars

Camping Domaine

Midden diesel

Nouvelles applications

Maintenance Wartung Entretien Onderhoud