Kramiek - Belgian Club Thailand

Kramiek
February 2004
Kramiek
Contents
is the newsletter of the
Belgian Club of Thailand
Honorary President
H.E. Pierre Vaesen
President
Erwin Hellemans
Vice-president
Philippe Van Roy
Secretary
Eva Warlop
Treasurer
Jackie Procureur
Event/Activity Coordinator
Sophie Pillen
Joëlle Sacre
Ilse Vanlessen
Eva Warlop
Geert Warlop
Membership
Sabrina Van Rompay
#
Team editors Kramiek :
Philippe Van Roy & Ilse Vanlessen
Thanks to : Nicole & Mr PooleyBelsack, Joëlle Dartienne, René &
Madeleine Frederix , Geert & Eva
Warlop
#
Website :
http://w w w .bct.netfirm s.com /
Edito (F-NL) …2
BCT activities (E)
Letter of the President …3
Calendar 2004 …3
New Year reception …4
Let’s discover Thai culture… (E)
The Thai traditional house …7
Leven in Thailand (NL)
Boeddhistische hersenen onder de scanner…10
Nieuws uit ons land (NL)
Brief uit België …13
Ballet : Kathryn Bennets leidt Ballet van Vlaanderen …16
De HA ! van Herman …16
Dure Euro baart Central Bank zorgen …17
Wordt 2004 een goed jaar ? …18
Maatschappij (NL)
Steve Stevaert : het recept voor geluk…11
Het groot Nederlands dictee …19
TV : Ziggezagge, Ziggezagge, FA-MI-LIE …19
Knutselpagina …20
Valentientje : de geschiedenis van Valentijn …21
Vivre en Thaïlande (F)
Le cerveau des bouddhistes au scanner !…23
Santé (F)
Le plein d’énergie garanti avec une banane …24
Recettes : le speculoos et le cake au citron …24
Grippe aviaire : adieu poulets, cochons, hommes ? …25
Nouvelles du pays (F)
Pour une nuit dans l’atomium …27
C’est à Bruxelles qu’on gagne le plus ! …28
Les revers de l’Euro fort …29
Amendes : une bonne histoire belge …30
Humour …30
Climat : les canicules deviendront-elles la règle ? …31
Contacts (E) …32
1
Edito
Le pouvoir et la presse
Pers en Politiek
2003 fut une année noire pour la presse. 42 journalistes ont
été tués, chiffre le plus élevé depuis 1995, auquel il faut
ajouter 1.460 agressés ou menacés. Autre record pénible : au
moins 501 médias ont été censurés.
Het voorbije jaar 2003 was een zwart jaar voor de pers. Niet
minder dan 42 journalisten werden gedood, het hoogste
aantal sinds 1995. Daar moeten nog 1.460 gevallen aan
toegevoegd worden van agressie op of bedreiging van
journalisten. Nog een ander treurig record in 2003: tenminste
501 persorganen werden aan censuur onderworpen.
En hoe was het bij ons? Deze cijfers gaan immers niet over
onze pers, zult ge zeggen, want in onze democratische landen
is de persvrijheid gewaarborgd. Het parlement dat het ganse
volk vertegenwoordigt, stemt de wetten waaraan de
journalisten zijn onderworpen. Als er al eens een inbreuk zou
zijn op de persvrijheid, zijn het de rechtbanken die de knoop
doorhakken en die zijn onafhankelijk van de uitvoerende
macht. Geen vuiltje aan de lucht dus in deze beste der
werelden?
Onze politici hebben de pers nodig om zichzelf in de kijker te
werken. De pers van haar kant is aangewezen op de politici
om zichzelf te kunnen verkopen. Zowel pers als politici
ondergaan de invloed van drukkingsgroepen allerhande
(geldmachten, syndicaten, politieke partijen).
In dit amalgaam van wederzijdse beïnvloeding is er een
bepaalde pers die enkel uit is op financieel gewin. Alle
middelen zijn voor haar goed om haar bedrukt papier te
kunnen verkopen. De ene dag maakt ze het goedgelovige
volkje wijs dat prins Charles een homoseksueel is, de
volgende week maken ze er een moordenaar van. En wat
hebben ze voor de week daarop in petto? Enorm spannend
toch! Van de weeromstuit wordt de overige informatie
volkomen bijkomstig.
Maar de pers geeft soms ook lessen in ethiek. En gelukkig is
ons land op dat vlak bevoorrecht. De kwaliteit van onze pers
wordt in den vreemde algemeen erkend omdat zij in staat is
tot zelfregulering en tot het stellen van grenzen die niet
mogen overschreden worden. Vooral ook omdat zij waarden
met zich meedraagt die ons doen nadenken of zelfs storen.
Een voorbeeld? Wij steunen onze politici als zij krachtdadige
maatregelen nemen ten opzichte van illegale immigranten. En
dat is maar heel normaal: omwille van hun gebrek aan
technische opleiding en hun taalhandicap dreigen deze
migranten immers alleen maar de rangen van werklozen en
marginalen te doen aangroeien. Bovendien bestaat er het
risico dat zij onze al erg zieke maatschappij nog wat meer
gaan destabiliseren. Allemaal waar maar iedere keer weer
herinnert onze pers er ons aan dat achter het gezicht van
iedere clandestiene migrant ook een menselijk drama
schuilgaat. En dat precies deze drama’s de echte problemen
van onze tijd zijn.
Et chez nous ? Ces chiffres ne nous concernent pas, direzvous, parce que dans nos pays démocratiques, la liberté de la
presse est garantie. Le parlement qui représente le peuple,
vote des lois auxquelles sont soumis les journalistes. En cas
d’infraction, c’est la justice qui tranche, et elle est
indépendante du pouvoir exécutif. Tout baignerait-il dans le
meilleur des mondes ?
Non, pas vraiment. Parce que les règles écrites, comme
l’interdiction de prêcher la haine raciale ou de communiquer le
nom des mineurs poursuivis en justice, ne concernent,
heureusement, qu’un nombre limité d’informations. Tout le
reste fait partie du domaine du non-écrit, une sorte de code
moral qui gère les subtiles relations presse-pouvoir.
Les hommes politiques ont besoin de la presse pour se faire
connaître. La presse a besoin des hommes politiques pour se
vendre. Les uns et les autres subissent des pressions (groupes
financiers, syndicats, partis politiques...).
Dans ce magma d’influences réciproques, une certaine presse
poursuit un but principalement financier. Tous les moyens lui
sont bons pour vendre du papier. Grâce à elle, le bon peuple
apprend un beau jour, que le prince Charles est homosexuel
et la semaine suivante, un assassin. Que nous réservera la
semaine prochaine ? Le suspense est intenable… Les autres
informations deviennent du coup, secondaires !
Mais la presse donne aussi parfois des leçons d’éthique. Et par
bonheur, notre pays est en ce domaine, privilégié. La qualité
de notre presse est reconnue à l’étranger parce qu’elle est
capable de s’autoréguler, de fixer les limites à ne pas franchir,
et surtout, parce qu’elle véhicule des valeurs qui nous
remettent en cause et qui dérangent.
Un exemple ? Nous soutenons nos hommes politiques
lorsqu’ils prennent des mesures fermes à l’égard des immigrés
clandestins. Et c’est bien normal : à cause de leur manque de
formation technique et linguistique, ils risquent de faire grossir
les rangs de nos chômeurs et de nos marginaux. Aussi
risquent-ils de déstabiliser encore un peu plus notre société
déjà bien malade. Oui, mais à chaque fois, notre presse nous
rappelle que derrière chaque visage de clandestin, se cache
un véritable drame humain. Et que ces drames sont les vrais
problèmes de notre temps…
De kwaliteit van een pers is de thermometer van een
democratie. Waar de pers in de verdrukking komt, heerst de
dictatuur. Maar dat is nog geen reden om op onze lauweren
te gaan rusten. Zeker heeft het avontuur van de jaren 30 in
Europa de bevolking erg gevoelig gemaakt voor iedere
dictatoriale ontsporing. Maar noch het (wankele) evenwicht
tussen pers en politieke macht noch de bloei van een
kwaliteitspers zijn definitief verworven. Zij zijn slechts het
resultaat van de dagdagelijkse zorg van alle medespelers op
het maatschappelijke veld.
Juist deze zorg is het teken dat een democratie tot rijpheid is
gekomen.
(Kramiek garandeert u dat deze edito aan geen enkele druk
was blootgesteld ...)
La qualité d’une presse est le thermomètre d’une démocratie.
Là où elle subit la violence, on vit en dictature.
Mais ce n’est pas une raison pour dormir sur nos lauriers.
Même si l’aventure des années 30 en Europe a rendu la
population très sensible à toute dérive dictatoriale, le fragile
équilibre entre le pouvoir et la presse, et le développement
d’une presse de qualité, ne sont jamais acquis définitivement.
Elles sont le résultat d’une préoccupation quotidienne des
acteurs de la société.
Cette préoccupation-là est le signe qu’une démocratie a
atteint sa maturité.
( Kramiek garantit que cet edito n’a fait l’objet d’aucune
pression… )
2
BCT activities
Calendar 2003 / 2004
November
25th birthday Night (Saturday 8)
Monthly get-together (third Friday of the month at Khun Kho)
Sinterklaas-St Nicolas (Sunday 30)
December
Football : training match (Sunday 14)
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho (Friday 19)
January
New Year’s reception at President’s house (Sunday 11)
The get-together of January is cancelled.
February
Great Event : De Lange JOJO/ Le Grand JOJO (date to be confirmed)
Football (Sunday 29) at Pattana school with a buffet
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho
March
Pick Nick at Ancient City (Sunday 21) at ancient city
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho
April
Easter Eggs (Sunday 25) at The Hilton
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho
May
Cheese and wine (Saturday 15)
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho
June
Bowling (Sunday 6)
Monthly get-together third Friday of the month at Khun Kho
The letterofthe President
D earfriends,
I am really surprised. H ere I am w riting m y letter for the kram iek and I see that w e are already in
February.
Iftim e keeps on going so fastIw illbe old before Iknow it.This w orld is really a fastm oving planetand
now they are exploring M ars w hatIthink is even a faster m oving planet.Iknow now w hatthey m ean
w hen they say " do notforgetto live".
O ur food supply is som ething! Your not allow ed to eat this and that, you have to be carefulw ith this
and that.
Atthis m om entIdo noteatchicken,do notdrink coffee,try to take as less alcoholas possible,do not
eat cow m eat and counting m y calories. If I look at this I w onder w hy am I living?! And than I know
again!Ihave to take care ofalthe expatriates w ho are living in Thailand and are reading ourKram iek.
Ihope you w illenjoy reading this edition.
PS.Please rem em berto pay youryearly contribution !!
H ELLEM AN S Erw in
3
BCT activities
January 11
New Year
reception
The smiles of : Sabrina and Erwin, Joëlle and Philippe Dartienne-Sacre, André Laurent .
4
This year, and for the second time, our President,
Erwin Hellemans, organised the New Year
reception in his welcoming house in Thana City.
It was a convivial atmosphere for parents to meet
and talk together while, thanks to the swimming
pool, the children could play together all
afternoon.
Belgian beer for the parents, soft drinks for the
children, appetisers and cakes for all, were on the
programme.
Everyone appreciates these informal meetings
which afford the opportunity to exchange ideas
and experiences. New members are pleased to
receive advice and are often delighted to speak
about their own experiences, ambitious projects
and hopes for the future.
Not the least original of those projects is certainly
the round trip of a fun fair, from village to village,
through China. Just arranging authorisation and
all the administrative worrying took more than a
year! Kramiek wishes them good luck and hopes
that they will give us some good news and stories
for the magazine.
Erwin has, once more, taken the opportunity to
call for collaborators to renew and reinforce the
Committee of the Club as well as the editorial
staff of the Kramiek. The more we are, the less
time we have to spend on the organisation and
the more fun we have.
Half of the Committee members will leave
Thaïland in the middle of this year, so we need
your help to keep the Belgian Club alive.
The first step is to contact one of our
Committee members for more information.
DO IT NOW!!!
5
6
Let’s discover Thai culture
the Thai traditional
house…
Perhaps the best way to understand people in a particular nation and their culture is to look at their typical way
of living. For the deeper comprehension, the geography of their settlement and their past lifestyle should also be
taken into consideration. That’s why a great way to learn about Thai people and their culture is via the
consideration of Thai traditional way of living in a Thai style house, the most important place that has instilled
social values into Thai children generation after generation.
Though their rarity in Thailand nowadays, Thai traditional houses boast the enchantment of living and often put
viewers under the spell of their unique beauty and efficiency of function. If we have a closer look at Thai-style
houses, there is much to be revealed about Thai culture, society and the people’s characteristics.
The house of wisdom
The slanting roof helps protect the interior from the
sun and rain.
A typical Thai-style house is build of wood on stilts
six or seven feet above the ground with the steeply
slanting roof.
Outstandingly the house is
prefabricated with all the units bolted together
miraculously without using a single nail. With a
single story raised above the ground, the main unit
of the house is linked with other units by a veranda.
Behind this charming and exotic architectural
appearance is the Thai wisdom. To mention some,
the floor elevation is for the purpose of avoiding
floods to which the land is prone and offering
protection from fierce animals.
In addition an
elevated house allows the good circulation of air.
The prefabrication
is a practical feature,
making it easy to assemble or take down the
house in the event of moving the house to a
new location. A veranda serves well as a vacant
place to conduct religious ceremonies in a house.
The open space on the basement is also used for
multi-purposes including serving as a living area as
a storage space for the season’s harvest and for
keeping livestock. A great number of windows and
doors are perfectly aligned in order to help facilitate
the uninterrupted flow of air, and good for air
circulation.
7
The Thai houses of the four regions :
The central region
Despite similar in their appearances Thai-style houses of the four
regions still possess differences in architectural look and components
each with the unique design to serve the ingenious purpose specific to
regional activities character, landscape and environment. The house of
the central region is the most commonly recognised form of Thai
traditional house. Criss-crossed with canals and rivers, the central
houses have a rectangular shape distinctively raised high on stilts.
Specially designed to allow the uninterrupted flow of air, the houses
have many windows set in all sides
The northern region
The most similar to the central-region house is that of the northern region.
Though with the features of a rectangular shape, raising high on stilts, a
veranda and sloping roof, the northern house is unique with kalae, a carved Vshaped board fixed at the top of either gable. Moreover, instead of possessing
the inward-slanting walls of the central style, its walls slant outward from the
floor, which are believed among the northern people, to imitate a shape of a
standing buffalo, symbol of fertility.
The north-eastern
Thai-style houses in the north-eastern part, located on a large area of flat
land high above sea level , are rarely found nowadays. Some are built in a
group of simple temporary buildings with a low sloping roof to cover a large
area of land while those made of hard wood are erected as separate single
houses with a highly sloping roof. The basement of a house is useful for
keeping some fishing equipment. Nearby the house are a barn, wagon and
piles of since farming is the prevalent occupation of the Northeast.
8
The southern
The southern house is called pan ya. Unlike those in other regions,
pan ya is kept close to the ground, representing the unique
architectural adaptation to the climate.
Heavily affected by
monsoons the southern house’s support posts are not hammered
into the ground but firmly fixed on the foundations made of stone,
cement or hard wood, as a construction technique to prevent the
house from sinking or collapsing. A high ceiling and spacious
balcony are perfect for total air circulation.
G
The cradle of Thai ways
The enchantment of a Thai traditional house leads to the fascination of Thai traditional lifestyle and identity. It
serves as a cradle where Thai people acquire their national identity and learn about social values.
In the old days, the boundary of a house compound was marked by natural fences or mostly without any fence
or wall that clearly separated compounds from each other. This provided a great opportunity for people with
adjacent compounds to create the tie of friendship with each other.
Due to the pleasant climate and landscape of the nation, the Thai lifestyle under a roof of a simple house yet
proved to offer the enchantment of living is easy. Thai people have long earned their living by doing agriculture.
The land is fertile and the weather is favourable. After work, they enjoy themselves sitting idly at their own
house that is cleverly designed to bring the comfort of living to the utmost. The ease of living and simple lifestyle
are harmoniously combined and result in the Thai’s trait of sabai sabai or taking it easy. The people do not rush
to do things and are always happy with the way they are. This quality keeps them far from stress of life. Yet it
does not mean that their contentment will be the obstacle for building success in their life as they know the limit
and turn this quality into calmness when facing any problem.
The most important character of the Thais, which is implanted at home is the hierarchy. At the house where
people proceed favourable easy lifestyle, children start learning about hierarchy and codes of behaviour here. A
father, as a model of a man’s role is regarded as the family leader whereas the mother, as model of a woman, is
expected to take responsibility of house chores. Children are taught to pay respect to their parents and senior
people, as they are required to obey and listen to their teaching. The hierarchy does not only apply to those in a
family but also in the society outside their house.
G
If your wish to have a touch of Thai traditional lifestyle, you are recommended to visit the Bangsai Arts and Crafts
Centre in Ayutthaya province where typical Thai-style houses of the region are on display in a beautifully
designated landscape.
For more information about the centre please contact Tel. (035) 366 252-3 and 283 246-9.
(Siamese Magazine)
9
Leven in Thailand
Boeddhistische hersenen onder de scanner
Zalig de boeddhisten die het nirwana hebben
bereikt! Want zij zijn vrij van negatieve gevoelens,
zij kennen geen woede, haat of angst. Sereen en
onbewogen tot het uiterste getuigen zij van
voldaanheid, kalmte en geluk. Aldus zijn ze veel
meer dan zachtzinnige dromers, geïnspireerd door
urenlange diepe meditatie. Het lijkt erop dat
sommige delen van hun hersenen – in het bijzonder
deze die instaan voor positieve gevoelensfrequenter geprikkeld worden en dus actiever zijn
dan dezelfde hersenzones van gewone stervelingen.
Om schijn en werkelijkheid van elkaar te scheiden,
zijn Amerikaanse wetenschappers gaan wroeten in
de hersenpan van deze “verlichte” geesten. En de
ontdekkingen die ze deden, waren verbijsterend. De
boeddhisten gaven niet alleen maar de indruk
gelukkiger te zijn dan de meeste onder ons, ze
waren het in werkelijkheid ook, de scanner loog er
niet om.
In zijn neurologisch laboratorium heeft Dr. Richard
Davidson van de universiteit van Wisconsin, dank zij
spitstechnologie,
de
hersenactiviteit
van
boeddhisten-in-volle-meditatie,
grafisch
weergegeven. Davidson bestudeerde grondig de
boeddhistische praktijk die erop gericht is gevoelens
te ontwikkelen als mededogen, gelijkmoedigheid,
zorgzaamheid. Hij kwam tot de vaststelling dat de
diepere boeddhistische inzichten wetenschappelijk
te verklaren zijn. Sinds eeuwen immers zijn de
boeddhisten ervan overtuigd dat hun praktijk hen
rustiger maakt, gelukkiger, ontvankelijker en steeds
minder geneigd tot negatieve gevoelens. Een
encefalogram dat bij deze kaalgeschoren mannen
werd afgenomen, mat de activiteit van de
hersengebieden die geassocieerd worden met
positieve gevoelens. Aan een journalist van de “New
York Times” legt Dr. Davidson uit hoe positieve
gevoelens ontstaan : “aandachtige meditatie
versterkt de neurologische schakelingen die op hun
beurt het deel van de hersenen kalmeren dat
normaal de trekker overhaalt om angst en woede te
doen ontstaan. Wat tot de veronderstelling leidt dat
wij zouden beschikken over een potentiële
methode om een buffer aan te maken tussen onze
heftige impulsen en onze daadwerkelijke acties, een
buffer dus tussen stimulus en respons.
Deze boeddhistische praktijk is dan niet alleen
belangrijk voor de boeddhistische monniken. Zo
heeft men personen die een sterk stresserend
beroep uitoefenen geleerd een soort mentale
waakzaamheid aan te kweken waardoor hun geest
zich niet laat meeslepen door opkomende
gedachten en gewaarwordingen maar deze laat
komen en gaan alsof ze naar het stromen van een
rivier kijken”. Acht weken na deze vormingssessies
stelde men bij deze proefpersonen een verhoogde
activiteit vast van de hersengebieden die mede
positieve gevoelens in de hand werken. Meteen een
bewijs dat het mogelijk is meester te worden van
zijn emoties.
“Voortaan kunnen we er met vrij grote zekerheid
van uitgaan dat deze schijnbaar gelukkige en
rustige boeddhisten ook werkelijk gelukkige mensen
zijn, aldus professor Owen Flanagan van de
universiteit van Duke in Noord-Carolina. Alsof hun
geest regelmatig vertoeft in plaatsen als
Dharamsala (hét ballingsoord van de Dalai Lama, de
spirituele leider van de Tibetanen, in Noord-Indië)”.
Een andere wetenschapper, Dr. Elkman van de
universiteit van Californië in San Francisco, verklaart
dat volgens hem meditatie en concentratie toelaten
de activiteit te beheersen van de “amygdala”, dit is
een hersendeel waar zich het geheugen voor
angsten bevindt. Volgens deze onderzoeker zijn
geroutineerde
boeddhisten
daardoor
minder
onderhevig aan shocks en zenuwstoornissen,
minder gevoelig voor verrassingen en minder
geneigd tot woede. Hij stelde bovendien vast dat
zelfs totaal ongewoon en onverwacht lawaai als een
geweerschot een boeddhistische monnik niet uit zijn
meditatie kon halen, zo intens was zijn innerlijke
vrede.
Een goed verstaander heeft toch maar een half
woord nodig, niet?
10
Rubriek recepten.
Steve Stevaert
en het recept voor
Steve Stevaert, minister vice-president van de
Vlaamse regering en minister van Mobiliteit,
Openbare Werken en Energie, is het enige
regeringslid met een koksdiploma. En voorlopig ook
de enige minister die met een kookboek uitpakt.
thuis. En vooral voor het gezellig met z’n allen aan
tafel zitten. Kijk: het heeft geen zin om een soufflé
– die kan mislukken - als voorgerecht te maken.
Zo’n gerecht brengt zinloze stress met zich mee.
Veel interessanter en minstens even lekker is een
tartaar; een koud voorgerecht dat je makkelijk van
tevoren kan klaarmaken. Ook gerechten in de oven
geven de voorkeur aan Steve, zodat je met zijn
allen rustig aan tafel kunt blijven zitten. Want je
weet het: tegenwoordig moet alles sneller en sneller
gaan. De mensen hebben geen tijd meer om
gezellig samen aan tafel te zitten. Ze besteden hun
eten uit: gaan op restaurant, kopen kant-en-klare
gerechten, smullen snacks en tussendoortjes. Wij
Vlamingen zijn nog nooit zo rijk geweest als
vandaag, ook nog nooit zo ongelukkig. Geluk, dat is
mooie momenten met elkaar delen, echt waar.”
Het is een mooi gezicht: de minister die gehaast in
kostuum komt binnenwaaien, maar slechts één blik
op de keuken nodig heeft om weer rustig te
worden. Met een lichte frons in het voorhoofd kijkt
hij naar het fornuis en de oven. Dan knikt hij,
stroopt zijn mouwen op, trekt z’n donkergroene
schort aan, wast zijn handen, haalt alle ingrediënten
tevoorschijn en hij kan beginnen.
“Mijn kookboek is geen bijbel, schrijf dat maar op”,
zegt Steve Stevaert. “Veel mensen worden bang als
ze een kookboek openslaan. Ze denken: ”Oei, oei,
dat gerecht kan ik niet maken, ziet me er te moeilijk
uit. Een recept moet een leidraad zijn, de rest kan
je improviseren en ingrediënten toevoegen naar
eigen smaak, want niet ieder zijn smaak is
dezelfde.”
Dat Steve Stevaert de kneepjes van het vak nog
niet verleerd heeft, zie je onmiddellijk. Hij snijdt
vlees en vis zoals het hoort, met een mes dat op de
snijplank danst. Plus: hij hecht belang aan het
geven van kleine, maar zeer nuttige tips. Zo legt hij
bijvoorbeeld uit dat als je vlees of vis in de oven
klaarmaakt en met aluminiumfolie toedekt, je de
blinkende kant naar binnen moet leggen, die
isoleert. Bij het versnijden van sjalot geeft hij aan
dat het witte, vaste kroontje aan de bovenkant bij
elkaar moet blijven, omdat dat het fijnhakken
vergemakkelijkt. Kookt hij groenten dan vertelt hij
dat je die best in véél en niet in weinig water kookt.
Steve Stevaert:” Met mijn kookboek wil ik pleiten
voor een eenvoudige, lekkere en gezonde keuken
Het kookboek van Steve Stevaert sluit perfekt aan
bij een huidige tendens: gastronomie is bij het grote
publiek erg in trek. “Maar voor het succes van de
kookboeken,
culinaire
tijdschriften
en
tvprogramma’s heb ik geen verklaring. Vroeger gaven
moeders hun keukengeheimen aan hun dochters
door. Maar de tijd dat kookkunsten van dochterlief
ook haar visitekaartje waren, is – in het Westen
althans – voorbij. Het fornuis wordt meer en meer
een zaak van man en vrouw. Dat is bijzonder
positief. Alleen, en daar moeten we ons voor
hoeden, leren de meeste mensen tegenwoordig
bijna alleen nog koken via de media.”
Koken met Steve bevat een tachtigtal gerechten
met een Belgische inslag, met boeiende informatie
over onder andere koken en politiek. Het is te koop
bij de boekhandelaar en de opbrengst gaat naar
een goed doel dat niet de socialistische partij heet.
Sabayon met ijs
Voor 4 personen
* 4 eierdooiers * 4 eierdopjes zoete witte wijn (bijv. Monbazillac) * 4 eierdopjes suiker * vanille-ijs * muntblaadjes
Bereiding
Neem een vuurvaste glazen kom en meng daarin de eierdooiers met de witte wijn en de suiker. Breng een pan water aan de
kook en zet er dan de glazen kom in. * Klop het eiermengsel “au bain marie” met een garde tot een luchtig geheel. * Doe een
bolletjes vanille-ijs in een groot wijnglas en giet de sabayon erover. Werk af met een blaadje munt.
11
Tartaar van tonijn met komkommerdressing.
Voor 4 personen
* 400 gr blauwvintonijnfilet * 1 fijngehakt sjalotje * 2 à 3 eetlepels mayonaise * olijfolie
* ketchup * worcestersaus * peper en zout * 2 eetlepels gehakte peterselie * 2 eetlepels kappertjes
Voor de dressing
*1/3 komkommer * 5 eetlepels Griekse yoghurt * 2 eetlepels room * peper en zout * 1 teentje knoflook
Voor de afwerking
* roze peperbolletjes * scheutjes van prei, rode kool of luzerne
Bereiding
* Hak de tonijnfilets fijn en meng de vis met het fijngehakte sjalotje. Voeg de mayonaise toe, en roer er enkele druppels
olijfolie en ketchup naar smaak door. Kruid alles met peper, zout en worcestersaus. Roer de gehakte peterselie en de
kappertjes door de tartaar. * Maak de dressing: mix 1/3 van de komkommer met de yoghurt en de room. Kruid alles met peper
en zout en roer de geperste knoflook erdoor. * Doe de tartaar in een ring en maak er een torentje van.
Garneer met de dressing en de roze peperbollen, en werk het geheel af met prei- of andere scheutjes. Serveer er toast bij.
Lamsbout met lentegroenten en kruidig gebakken aardappeltjes.
Voor 4 personen
* 1 kg lamsbout, ontbeend * 4 tomaten * 200 g extra fijne boontjes * 4 sneetjes gerookt spek * 320 g vastkokende
aardappelen * 1 glas zoete witte wijn * 2 dl bruine fond of een sterke vleesbouillon * 3 uien * 3 wortelen * salie en/of
rozemarijn * olijfolie * ½ bol knoflook * 1 bosje waterkers
Voor de persillade
* 2 knoflookteentjes * handvol fijngehakte peterselie * 250 g boter op kamertemperatuur * 50 g broodkruim of
panneermeel
Bereiding
Maak eerst de persillade: vermeng de boter met het broodkruim en roer er dan de geperste knoflookteentjes en de
fijngehakte peterselie door. Leg het mengsel op boterpapier en rol dit tot een cilinder. Leg het in de koelkast. * Laat de
lamsbout aan alle kanten bruin worden in wat olijfolie. Leg hem dan in een ingevette braadslee, en stooi de ongepelde
teentjes van een halve bol knoflook eromheen. Snijd de uien en de wortelen in grove stukken en leg ze erbij. Zet de
lamsbout 40 minuten in een voorverwarmde oven op 200 ºC. * Snijd het topje van de tomaten en kruid met peper en
zout. Leg op elke tomaat een schijfje persillade. Zet de tomaten 5 min. voor het serveren in de oven. * Kook de boontjes
beetgaar in een pan met gezouten water. Giet af en spoel ze af onder de koude kraan zodat ze mooi groen blijven. Houd
enkele boontjes apart voor garnituur. Snijd de rest middendoor. * Snijd het spek in fijne reepjes en bak het knapperig.
Schil en was de aardappelen en dep ze goed droog. Snijd ze in enkele blokjes, leg ze in een ovenschotel en giet er olijfolie
over. Schud ze even om zodat ze bedekt zijn, kruid met peper en zout en laat ze 30 min gaar worden in de oven op 200
ºC; keer ze zo nu en dan en bestrooi ze 10 min. voor het serveren met fijngehakte salie en/of rozemarijn. * Haal het vlees
uit de oven zodra het gaar is, wikkel de bout in aluminiumfolie, met de blinkende kant naar beneden, en laat het vlees 20
min. rusten. * Schep het vet van het braadvocht en blus het met wat zoete witte wijn en de bruine fond. Druk de
knoflookteentjes die bij de bout zaten, met een houten lepel door een zeef en roer ze door de saus. Deze puree zal een
mooie binding geven. * Was de waterkers en verwijder de steeltjes. Stoof de boontjes en het spek snel op met wat
olijfolie en peper (geen zout). Snijd de lamsbout in schijven en schik alles – tomaat, aardappeltjes, saus en boontjes – op
het bord. Leg enkele hele boontjes op de gestoofde boontjes met spek.
12
Nieuws uit ons land
brief uit België
Gemeten aan het aantal vooral elektronische
verstuurde wensen voor geluk en voorspoed die
onze landgenoten met elkaar wisselden, kan het
nieuwe jaar niet meer stuk. Meer dan 22 miljoen
sms’jes vlogen alleen al in de nieuwjaarsnacht door
de Belgische lucht. Tot meerder genoegen en winst
voor de mobilofoonnetten en tot grote spijt van
onze ouwe tante Post die haar papierwinkel steeds
verder achteruit ziet boeren.
in de loop van het jaar, en zeker in de aanloop naar
Kerstmis, niet te gast was. En hij schuwt noch de
harde, inhoudelijke confrontatie noch de populaire
showprogramma’s
om
met
zijn
zalvende,
fluweelzachte stem zijn boodschap te brengen.
Nooit kwetsend of dwingend, dikwijls humoristisch,
altijd intelligent poneert hij standpunten en waarden
waarmee velen het niet eens zullen zijn maar die
blijven nazinderen. Zoals zijn uitspraak tegen het
kerkasiel voor illegale vreemdelingen, de Jozefs en
Maria’s voor wie er rond Kerstmis geen plaats was
in de lege kerk-herberg aan de Zeebrugse kust. Zo
ook zijn standpunt dat tegen Sadam Hoesein de
doodstraf mag uitgesproken worden, om principiële
en pedagogisch redenen dan wel en zonder dat die
doodstraf mag uitgevoerd worden. Heel rationele en
genuanceerde standpunten ongetwijfeld maar
blijkbaar onverteerbaar voor vele al of niet
gelovigen die niet konden begrijpen dat de
kardinaal, die verondersteld wordt het evangelie te
kennen, zoiets durfde verkondigen. Zelfs “Kerk en
Leven”, het populaire parochieblad, had, naar het
schijnt voor de eerste keer in zijn bestaan, kritiek op
sommige uitspraken van de grote baas. Te wollig, te
genuanceerd voor het grote publiek heette het.
Onze populistische Steve Stevaert daarentegen,
notoir vrijdenker bovendien, zei onlangs dat hij het
meestal met kardinaal Danneels eens is. In één
adem (nou ja ...) voegde hij eraan toe dat hij liever
had dat de kerken opnieuw vol zouden zitten omdat
lege kerken een leegte hebben achtergelaten die
maar niet door andere zingevers of morele
autoriteiten opgevuld geraakt. Tja, als hij het zegt.
Nog een andere verrassing bij de prijsuitreiking: de
managers van het jaar zijn vrouwen! Het was
Martine Reynaers, bedrijfsleidster van Reynaers
Aluminium, die aan Vlaamse kant op haar eentje de
felbegeerde
managerstrofee
van
“Trends”
binnenhaalde. Zes jaar geleden reeds kreeg een
Prijswinnaars
Recepties en prijsuitreikingen horen bij de rituelen
van iedere jaarwisseling. Ze zijn wat ze zijn:
verplichte nummers, onvermijdelijk, onbelangrijk en
meestal heel voorspelbaar.
Maar bij de prijsuitreikingen waren er dit jaar toch
een paar verrassende laureaten. Zo de winnaar van
de Castar-trofee voor de markantste persoonlijkheid
van het jaar. (De Castar is een initiatief van de VRTradio, Canvas-TV en het dagblad De Standaard).
Favoriet dit jaar was de bekende acteur Jan Decleir
die als hoofdrolspeler schittert in “Alzheimer”, een
Vlaamse film die nu al maanden hoge toppen
scheert in onze Belgische bioscopen. Het was echter
niet Jan Decleir maar wel kardinaal Godfried
Danneels die met de trofee, een werk van de
Vlaamse kunstenaar Roger Raveel, ging lopen. Hoe
is zoiets mogelijk, vraagt ge u dan af. De
parochiekerken lopen leeg, kloosters staan te
verkommeren, het priestertekort nijpt meer en
meer, religieuze roepingen allerhande zijn rariteiten
geworden. Maar de grote baas van die instelling in
nood wordt door de duizenden krantenlezers,
radioluisteraars en TV-kijkers uitgeroepen tot meest
spraakmakende figuur van het jaar. Nu, gesproken
heeft hij dikwijls het afgelopen jaar. Want de
kardinaal is een veelgevraagde en graag gehoorde
gast. Geen zender die zichzelf respecteert waar hij
13
vrouw deze onderscheiding, Rose Claeys van de
bioscoopgroep Kinepolis, maar dat was dan samen
met haar schoonbroer Albert Bert. Reynaers
Alumium is een typisch Vlaams en uit de kluiten
gewassen familiaal bedrijf uit Duffel. Het telt meer
dan 700 werknemers en is actief in een twintigtal
landen. Martine Reynaers heeft het imago van een
“ijzeren vrouw” die haar bedrijf met strakke hand
leidt. Maar daarenboven is ze moeder van vier
opgroeiende kinderen.
normen waren aan hem niet besteed. En dat voor
een man met een verantwoordelijke job in de
schijnwerpers van de media die hij zelf zo graag
bespeelt!
Maar hét grote proces waar nu ook al jaren met
ongeduld wordt naar uitgekeken, moet nog
beginnen. Vanaf 1 maart staat Marc Dutroux voor
zijn rechters in Aarlen, de man die ons land op zijn
grondvesten deed daveren en een kleine, zij het
vreedzame, revolutie veroorzaakte. In het kleine
Luxemburgse stadje zitten ze nu al te vrezen voor
chaotische verkeers- en parkeerproblemen. En het
gerechtshof aldaar zal zeker te klein zijn om de
honderden binnen- en buitenlandse journalisten op
te vangen. Mediaspektakel gewaarborgd.
Merkwaardig
genoeg
ging
de
manageronderscheiding van “Trends-Tendances” aan Waalse
zijde eveneens naar een vrouw: Marie-Anne
Rouveaux die een bouwbedrijf met ruim 300
werknemers uit Ciney leidt. Wat in de interviews
achteraf leidde tot heel wat vragen aan de
laureaten over de combinatie gezin-carrière, vragen
die alleen aan vrouwen maar nooit aan mannen
gesteld worden!
Processen en vonnissen
Ook heel spraakmakend maar buiten de prijzen
vallend, was nog maar eens onze nationale justitie.
Want er waren enkele geruchtmakende processen,
dagelijks present in de media, die eindelijk hun
beslag kregen.
Vooreerst het proces Cools waar de beklaagden er
met nogal milde straffen vanaf kwamen. En waar de
top van de toenmalige Parti Socialiste kwam
getuigen maar nooit in ’t gedrang werd gebracht
zoals sommigen hadden verwacht of gehoopt. Maar
waar wel pijnlijk duidelijk aan het licht kwam, voor
zover nog nodig, dat die PS-top indertijd eerder een
krabbenmand was dan een amicale club van
gelijkgezinden. En wat te zeggen van de motivatie
van het vonnis? Het Hof van Assisen gaf als een van
de redenen voor de relatief lichte straffen op:
l’anciennité des faits, de ouderdom van de feiten.
De beklaagden hadden recht op strafvermindering
omdat de gebeurtenissen waarover het gaat zolang
geleden zijn. Een echte blamage voor justitie toch.
In Nederland kende de moordenaar van Pim
Fortuyn binnen het jaar zijn straf.
Marc Dutroux
Julie en Melissa
Over een islamitische hoofddoek en een
katholieke kardinaalshoed
Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. Dat
hebben we al zo dikwijls meegemaakt en dezer
dagen was het weer raak. In Frankrijk zijn ze goed
op weg om de islamitische hoofddoek op school te
verbieden. En dus achtte onze minister van
Binnenlandse Zaken, VLD-er Patrick Dewael, het
moment gekomen om ook in ons land het debat
over de hoofddoek op gang te trekken. Allicht om
wat wind uit de zeilen te nemen van het Vlaams
Blok
nu
de
VLD
de
strijd
om
het
migrantenstemrecht dreigt te verliezen. Volgens
Dewael moet ieder opvallend religieus symbool
gebannen worden uit heel de openbare sector. In
de praktijk gaat het echter alleen maar om de
hoofddoek van moslimmeisjes in het openbaar
onderwijs. Want die hoofddoek is symbool van de
onderdrukking van de vrouw, zei Dewael. Dat zal
wel maar dan ook niet meer dan een symbool. Want
niet die lap stof rond de kop is oorzaak van
onderdrukking maar wel de Koran-onzin in de kop
van die meisjes. Maar zeggen dat een op een
letterlijke interpretatie van de Koran gebaseerde en
dus fundamentalistische islam vrouwonderdrukkend,
discriminerend, zelfs achterlijk is, dat is in ons land
Nog een ander vonnis maakte ophef. De Brusselse
rechtbank van eerste aanleg veroordeelde de
bekende media-goeroe Noël Slangen tot twintig
maanden met uitstel wegens schriftvervalsing bij
overheidsopdrachten. Om die opdrachten binnen te
rijven had Slangen afspraken gemaakt met
concurrenten opdat die nepoffertes zouden
indienen. Slangen is de mediastrateeg van premier
Verhofstadt, spin-doctor in het jargon, en dus een
spin in het web van de machtsuitoefening. Hij heeft
dan ook een voorbeeldfunctie. Maar Slangen schrok
er niet voor terug de rechter van politieke
vooringenomenheid te beschuldigen en impliciet het
hele rechtsapparaat te schofferen. Erger nog:
Slangen gaf de feiten toe maar argumenteerde dat
prijsafspraken of nepoffertes op het ogenblik van de
feiten (tien jaar geleden) wettelijk niet verboden
waren en dus toegelaten. Morele bezwaren of
14
not done, dat is niet politiek-correct, dat is
islamofoob, dat is racistisch. Je zou bijna gaan
denken dat kritiek op een godsdienst of ideologie in
ons landje voortaan verboden is. Hoewel, toch niet
helemaal.
tegen
onze
brave
kardinaal-pastoor
die
verbouwereerd staat te kijken op wat hij
nietsvermoedend heeft aangericht.. Ook de
homoliga zou klacht gaan indienen evenals de
jongerenafdeling van een politieke partij. Met een
kanon schieten op een mug, zou men het kunnen
noemen. Of een tragikomische Belgenmop!
Want er was eens een eenvoudige katholieke
priester, Gustaaf Joos genaamd, tachtig jaar oud
maar nog altijd pastoor in het onooglijk OostVlaams dorpje Landskouter. Gustaaf had lang
geleden nog op de schoolbanken gezeten met Karol
Wojtyla, de huidige paus. Gek genoeg voldoende
reden voor die paus om zijn oude studiegenoot een
pleziertje te gunnen en hem onlangs tot kardinaal te
benoemen. Dat lokte de media. Oud maar
onervaren inzake media-aandacht, trapte onze
nieuwe kardinaal in een journalistieke val. In het
populaire P-magazine liet hij zich eens goed gaan
en verkondigde hij wat hij al zo dikwijls vanop de
kansel in zijn dorpskerkje had gezegd zonder dat
daar ooit een haan naar had gekraaid. De meeste
homo’s en lesbiennes waren volgens hem seksueel
geperverteerden,
gerenommeerde
Vlaamse
schrijvers (en papenvreters) als Hugo Claus en Jef
Geeraerts waren smeerlappen. En dat algemeen
enkelvoudig stemrecht was ook maar niks. Want
een brave vader met zeven kinderen mag toch wel
wat meer electoraal gewicht in de schaal leggen dan
een onverantwoordelijke snotneus van achttien
jaar?
Domme, dwaze uitspraken natuurlijk van een
overjarige,
puur
toevallig
tot
kardinaal
omhooggevallen
priester wiens klok enkele
decennia achterloopt. Een “echte” kardinaal, met
name Godfried Danneels, weer hij, nam op TV met
de glimlach afstand van zijn “collega” maar het
kwaad was geschied. De holebi-gemeenschap in alle
staten en de kerk nog maar eens in het
verdomhoekje als onverbeterlijk, aartsconservatief
en, waarom niet, onderdrukkend bolwerk. Moet
kunnen in een land dat de verdraagzaamheid en de
vrije meningsuiting hoog in ’t vaandel voert. Maar
dan wel ten aanzien van alle godsdiensten, ook de
islam, die deze verheven beginselen met de voeten
treden. En daar schort toch wel wat aan de laatste
tijd. Om een bekende commentator te parafraseren:
christianofobie
staat
tegenwoordig
goed,
islamofobie is uit den boze en racistisch. Een nieuwe
discriminatie als het ware.
Klap op de vuurpijl: een klacht van het Centrum
voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding
Het beloofde land
Petit-Leez is, zoals de naam het al zegt, een klein
plaatsje bij Gembloux, de thuishaven van minister
van Buitenlandse zaken Louis Michel. Daar was
midden
januari
onze
voltallige
regering
neergestreken om in een kasteelhoeve aldaar een
zogezegde superministerraad te houden. “Objectief
200.000” heete het evenement, een directe
verwijzing naar het aantal nieuwe banen dat
premier Verhofstadt beloofd heeft. Uit die
kasteelhoeve kwam nog een hele karrevracht
beloften: wat meer pensioen voor onze armlastige
zelfstandigen, strengere controle op werklozen,
vermindering van de lasten op ploegenarbeid,
verhoogde fiscale aftrek van restaurantkosten enz.
Ook de luchtkoerierdienst DHL met zijn duizende
werknemers mag uitbreiden in Zaventem maar over
het lawaai dat daarmee gepaard gaat, moet nog
een hartig woordje gesproken worden.
Allemaal goed en wel maar geef toe: niet het grote
maatschappelijk project waarmee Verhofstadt graag
zou pronken. Dan pakt de Vlaamse regering nogal
anders uit: met een Vlaamse Olympiade in 1916
voor wie het gelooft! Volgens sommige deskundigen
zo onwaarschijnlijk als een Vlaming op Mars in
datzelfde jaar. Maar het voedt wel de indruk, de
perceptie om het modewoord te gebruiken, dat de
regering met grootse dingen bezig is. Of al die
beloften realiteit worden, zal pas veel later blijken.
Maar dan zullen de verkiezingen van juni allang
voorbij zijn.
René FREDERIX.
PS : Maar goed dat de BCT een klein beetje de
Vlaamse eer in Thailand gered heeft met winst in
het plaatselijk ingerichte dictee. Proficiat! Onze
vertegenwoordigers hebben het dit jaar nogal laten
afweten in het officieel Groot Dictee der
Nederlandse Taal. Schandelijk, een Nederlandse
winnaar, al was dat voor de eerste keer. Kan alleen
maar beteren volgend jaar.
Publicity in Kramiek
One full fixed page, black/white : 1.000 THB/issue
One 1/2 fixed page, black/white : 500 THB/issue
The committee can decide to insert publicities free of charge on a case-by-case basis.
15
Ballet
Kathryn Bennetts
leidt Ballet van Vlaanderen
BRUSSEL -- De Australische Kathryn Bennetts (49) wordt vanaf juli 2005 de nieuwe
artistiek leidster van het Ballet van Vlaanderen. Ze wordt daarin bijgestaan door Jan
Nuyts (55), een product van de Antwerpse balletschool die nu nog in Japan werkt. Het
duo volgt Robert Denvers op.
Met Bennetts heeft het ballet gekozen voor
wereldwijde ervaring in een breed scala van
dansstijlen. Zelf was ze sterdanseres bij het
Stuttgart Ballett van Marcia Haydée. Op dertigjarige
leeftijd moest ze wegens een blessure stoppen.
veel plaatsen zijn choreografieën aan. Zo vertrekt ze
weldra naar Sint-Petersburg, waar ze met het Kirov
Ballet
gaat
werken.
Haar toekomstvisie: ,,Ballet van Vlaanderen wordt
een compagnie met een klassieke basis, die ook
modern en hedendaags repertoire brengt. Ik wil de
omvang op vijftig dansers houden. Ballett Frankfurt
is in ontbinding, maar ik zie niet veel dansers mee
overkomen. Geen nood, ik ken nog veel goede
elementen
die
we
kunnen
bellen.
Als danspedagoge deed ze verschillende plaatsen
ter wereld aan. Nuyts leerde ze in Nederland
kennen. Bennetts was veertien jaar de rechterhand
van William Forsythe in het Ballett Frankfurt. Tijdens
zijn afwezigheid leidde ze de groep en ze leerde op
Kort Verhaal
Twintig minuten later vond Greta haar Frans, en ze had
veel verdriet. De dokter stelde de dood vast en zei dat het
een hartaderbreuk was geweest. Greta zou zichzelf de rest
van haar leven verwijten dat ze altijd te vet had gekookt.
In de krant stond dat Frans op 13 oktober 2003 was
overleden.
Op hetzelfde ogenblik, maar dan in 1947, werd Frans
opnieuw geboren, zij het uit andere ouders dan de vorige
keer. Hij werd Herman genoemd, en koesterde al op jonge
leeftijd een grote liefde voor het kweken van siervogels.
Herman groeide op tot een knappe jonge kerel die graag
moppen vertelde, en die moeiteloos de mooiste meisjes
aan de haak kon slaan. Zo kwam het dat hij op zijn
vierentwintigste in het huwelijk trad met de alom
begeerde, donkerblonde Annie.
Het was een gelukkig huwelijk. Tenminste, dat vond
Herman. Annie schonk hem vier kinderen en lachte om de
moppen die Herman vertelde. Vooral in het begin van hun
huwelijk. Want Herman spendeerde al snel veel meer tijd
in zijn volière dan bij zijn vrouw, en die moppen hingen
haar alras de keel uit. Regelmatig won Herman prijzen met
zijn siervogels, en dat maakte zijn geluk helemaal
compleet. Zo vloog de tijd voorbij.
Op zaterdagmiddag 2003 stond Herman in de keuken een
vogelvoerkommetje af te wassen terwijl zijn vrouw de
krant zat te lezen. En toen zei Annie opeens: ‘Hé, Herman,
weet je wie er dood is? Frans!’
‘Frans?’ vroeg Herman.
‘Ja, Frans,’zei Annie,’weet je niet meer, die indertijd met
Greta getrouwd is? Een toffe kerel, heel verstandig ook,
maar een beetje schraal van uiterlijk.’
‘Zegt me niks,’ zei Herman,’en het interesseert me ook
niet.’
Want Herman had alleen belangstelling voor siervogels en
moppen. Maar toen hij even later één van zijn volières
stond schoon te maken, voelde hij plots iets raars in zijn
De HA!
van
Herman
‘Als ik mijn leven mocht overdoen, zou ik dan opnieuw met
Greta trouwen?’ Frans vroeg het zich af terwijl hij zijn vork
in een aardappel prikte. Frans was een man die moeilijk
twee dingen tegelijk kon doen, en daarom hield hij de
aardappel een ogenblik peinzend in de lucht. Dat was voor
Greta een mooie gelegenheid om te vragen:’Frans, waar
denk je aan?’ – ‘Aan niks,’ antwoordde Frans, en meteen
wist hij het: neen, hij zou niet opnieuw met Greta
trouwen, maar wel met Annie, die destijds een opgewekt,
mooi en pittig ding was. Annie zag er trouwens nog altijd
goed uit, Frans zag haar wel eens voorbij fietsen. Alleen
jammer dat ze met een volslagen onnozelaar was
getrouwd.
Na de maaltijd zette Frans zich als vanouds op het toilet te
kakken, en amper had hij de krant ter hand genomen of
een hevig gedruis vulde het kamertje.
‘Frans! Sprak een zware stem die aan een plots
opduikende nevelsliert toebehoorde,’Frans, je hebt de
wens uitgesproken om je leven met een andere vrouw
over te doen. Wel, die wens zal in vervulling gaan.’
16
Vol weerzin duwde Annie haar man van zich af, liep naar
de deur, sprong op haar fiets en haastte zich naar haar
beste vriendin, waar ze troost en goede raad wou zoeken.
Onderweg
zag
ze
Greta,
die
net
bij
de
begrafenisondernemer buiten kwam. Annie groette haar
niet, uit plaatsvervangende schaamte voor haar man.
Met Herman kwam het niet goed. Hij ging naar de
begrafenis van Frans. De akelige lachbui die hem overviel
bij het groeten van de kist was de directe aanleiding voor
zijn opsluiting. Na een maand of drie zag hij in dat het
zinloos was te blijven beweren dat hij eigenlijk Frans was.
En hij leerde zich te verzoenen met zijn nieuwe leven in
het instituut. Want het is beter een gewezen onnozelaar te
zijn te midden van echte onnozelaars, dan een door
wroeging verteerde gek in de nabijheid van een lieve,
verstandige vrouw die daar tureluurs van wordt. Dat was
één gedachte die Frans, of Herman zo u wil, zich
voortdurend voorhield. En de tweede was: als ik die
ellendige schim van dat toilet ooit nog eens tegenkom,
dan trap ik hem godverdomme keihard in zijn ballen!
hoofd. Een soort vreselijke hoofdpijn die eigenlijk helemaal
geen pijn deed, en tegelijk nog veel erger was. En plots
wist hij het allemaal weer: hoe hij tijdens het prikken in
een aardappel de wensdroom had gehad om zijn leven
over te doen met een andere vrouw, de donkerblonde
Annie. En hoe één of andere filmische zot zijn wens in
vervulling had doen gaan terwijl hij op het toilet zat.
‘Ik ben Frans! dacht Herman,’ik heb mijn leven vergooid!
Ik ben getrouwd met het meisje waarop ik nog jaren na
mijn huwelijk met Greta stilletjes verliefd ben geweest. En
wat heb ik gedaan? Siervogels gekweekt, mijn kinderen als
honden behandeld en mijn vrouw als een schotelvod! En
voor de rest heb ik te pas en vooral te onpas moppen
verteld. Ik ben een onnozelaar!’
Frans liet de vogels onmiddellijk voor wat ze waren,
stormde de keuken in, stortte zich op zijn vrouw en begon
haar verwoed te zoenen, terwijl hij riep:’Annie, ik ben een
onnozelaar. Tenminste, een gewezen onnozelaar. Want nu
weet ik dat ik Frans ben, die man die net gestorven is.
Lieveling, vanaf nu zal ik die rotvogels laten verhongeren,
en we zullen driemaal daags de liefde bedrijven. En ik
zweer dat ik nooit nog één grap zal vertellen!’
Euro
Dure euro baart nu ook
Centrale Bank zorgen
BASEL (reuters, eigen berichtgeving) - Voorzitter
Jean-Claude Trichet van de Europese Centrale Bank
(ECB) heeft zich gisteren in voorzichtige
bewoordingen beklaagd over de forse koersstijging
van de euro. Waarnemers zien er een eerste aanzet
in van een beleid om die stijging een halt toe te
roepen.
Monde dreigde Philippe Camus van EADS, het
moederbedrijf van de Europese vliegtuigbouwer
Airbus, er gisteren mee om een deel van zijn
productie buiten de eurozone onder te brengen.
Totnogtoe vonden de bedrijfsleiders vooral gehoor
bij politici, onder wie de Belgische premier Guy
Verhofstadt. Ook diens Franse ambtsgenoot JeanPierre Raffarin toonde zich gisteren zeer bezorgd
over de negatieve gevolgen van de sterke euro.
Trichet verklaarde na een bijeenkomst van de
centrale bankiers van de G-10-landen dat Europa
bezorgd is over de ,,extreme volatiliteit en de
brutale bewegingen'' op de valutamarkt.Hoewel hij
geen enkele indicatie gaf van wat volgens de ECB
een wenselijke wisselkoers zou zijn, is het toch de
eerste keer dat de ECB-topman zich openlijk
bezorgd toont over de scherpe waardestijging van
de eenheidsmunt. Tegenover de dollar werd de euro
de voorbije 2 maanden zo'n 12% duurder.
Het probleem van de Europeanen is dat de VS
voorlopig niet willen meestappen in een scenario om
de wisselmarkt te beïnvloeden. De Amerikaanse
president, George W. Bush, kan de opsteker van
een sterke export goed gebruiken in de aanloop
naar de presidentsverkiezingen van november. Ook
op de G-10-bijeenkomst van gisteren werd er niet
over de wisselkoersen gepraat, zei Trichet.
Een gemeenschappelijke verklaring over de
valutamarkt kan er wel komen na de bijeenkomst
van
de
Groep
van
zeven
belangrijkste
industrielanden (G-7), op 7 februari. Als daar de
duidelijke boodschap komt dat de drie grote
centrale banken (van de VS, Europa en Japan)
bereid zijn om de dollar te ondersteunen, zou dat
een trendbreuk op de wisselmarkt kunnen
veroorzaken.
De vraag is of alle partijen hiervoor de politieke wil
hebben, zoals ten tijde van het zogenaamde Plazaakkoord van 1985. Toen slaagden de grote
industrielanden erin om een scherpe appreciatie van
de dollar, met woorden en daden, een halt toe te
roepen.
Jean-Claude Trichet
De dure euro ondermijnt de concurrentiepositie van
heel wat Europese bedrijven die concurrenten
hebben in de dollarzone. In het bedrijfsleven wordt
daarom steeds luider gevraagd om de stijging van
de euro in te dammen, zoals gisteren ook bleek uit
een bijdrage van ex-Barco-topman Hugo Vandamme
in deze krant. In een interview met de krant Le
17
Wordt 2004 een goed jaar?
'Met de economie gaat het opnieuw de goede
kant uit', vertelt VRT-journalist Paul D'Hoore.
'De markt herstelt zich en de beurzen
bereiken opnieuw hun kruissnelheid. Vooral
beleggers zullen dit jaar hun slag kunnen
slaan.'
'Vanuit ecologisch perspectief moet je in
2004 geen wonderen verwachten', voorspelt
campagneverantwoordelijke Wendel Trio van
Greenpeace. 'We kunnen alleen maar hopen
op structurele verbeteringen die op lange
termijn voelbaar worden.'
'Reken niet op een uitbundig economisch jaar. Maar
er is beterschap op komst. Vooral door het herstel
in de Verenigde Staten krijgen we in Europa meer
ademruimte, al zal het nog wel even duren voor het
zover is. In Nederland bijvoorbeeld gaan ze nog
altijd achteruit, en in Duitsland is het al niet veel
beter. België neemt een unieke plek in, met zijn
relatief positieve evoluties op beursvlak. Ik
verwacht bij ons een economische groei van iets
minder dan 2 procent. Dat is genoeg voor een
stabilisering, maar zeker niet voldoende om er
helemaal euforisch van te worden.
'Enkele pijnpunten beginnen zwaar door te wegen.
Neem
de
opwarming
van
de
aarde.
Wetenschappers
verwachten
ingrijpende
wijzigingen in ons milieu tegen 2050: 25 procent
meer neerslag in de winter, samen met talrijke
overstromingen. We moeten echt iets doen om de
uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Het
blijft afwachten of Rusland in 2004 het protocol van
Kyoto zal ondertekenen. Doen de Russen dat niet,
dan ziet het er heel slecht uit. In België
concentreert de overheid zich momenteel op de
werkgelegenheid. Heel spijtig, maar ze nodigden
Greenpeace
niet
uit
op
de
werkgelegenheidsconferentie. We hadden er
nochtans graag onze plannen voor de ontwikkeling
van duurzame energie voorgesteld. De productie
daarvan is heel arbeidsintensief. Wil de regering
meer banen? Wel, laten we dan werken aan meer
banen in een duurzaam en milieuvriendelijk project.
Globaal gesproken hebben we de storm nu wel
gehad. De periode van grote herstructureringen en
massale ontslagen is voorbij. Dat het iets beter
begint te gaan, wil ook niet meteen zeggen dat
bedrijven opnieuw grote groepen mensen zullen
aanwerven. Iedereen is nog aan het bekomen van
de crisis die door het economische landschap is
getrokken. Zaakvoerders en bedrijfsleiders willen
nog even de kat uit de boom kijken en pas dan
belangrijke investeringen doorvoeren. Trouwens,
als je een jaar geleden een aanzienlijk deel van je
werknemers op straat zette, ga je ze nu niet
onmiddellijk weer binnenhalen. Veel van de nieuwe
vacatures zullen dus door tijdelijke arbeidskrachten
worden ingevuld. Op de beurs kun je wel
vooruitgang boeken. Het is ongelooflijk dat niet
iedereen massaal aandelen begint te kopen. Want
dit is echt het uitgelezen moment. Pakketten waar
je drie jaar geleden 100 euro voor betaalde, vind je
nu tegen 60 euro. Met je gezond verstand kom je
er dan ook niet bij dat de spaarders hun geld
blijven oppotten op spaarrekeningen. Ze zouden
een veel hoger rendement kunnen halen in de
aandelenhandel. Mochten ze dat geld opnieuw
investeren, dan krijgt de beurs opeens een boost
die de vooruitgang alleen maar zal versnellen. Maar
die spaarders hebben een harde les gekregen na 11
september 2001. De kater is bij velen nog niet
verdwenen. Daarom kiezen ze voor een oplossing
zonder risico. Het vertrouwen zal wel terugkeren,
nog even geduld. En ik ben er zeker van: voor de
beleggers die het toch aandurven, wordt 2004 een
jaar om van te smullen.'
Nu zijn we nog veel te veel gericht op de
ontginning
van
natuurlijke
bronnen
in
derdewereldlanden. En er is niet meteen
beterschap. Want als de rust terugkeert na de
gevechten in Centraal-Afrika, zullen houtvesters het
gebied weer beginnen te exploiteren. Het op één
na grootste woudgebied op aarde wordt nu al
geteisterd door illegale houtkap. Net zoals bij de
oorlogsdiamanten ruilen krijgsheren waardevolle
houtsoorten voor wapens. Het is niet alleen een
probleem in ontwikkelingslanden: de Finse
staatsmaatschappij voor bosbouw kreeg onlangs
een concessie om een deel van de oerbossen in het
hoge noorden te exploiteren. Is het niet
onbegrijpelijk dat we zelfs in Europa het laatste
milieuerfgoed zomaar verkwanselen? Daarom gaat
Greenpeace ook in 2004 actie voeren. De
overbevissing van oceanen en zeeën, de
behandeling van giftige stoffen, de aanpak van
genetisch gemanipuleerde gewassen en de aanslag
op de biodiversiteit: onze agenda is spijtig genoeg
goed gevuld. Het is dan ook hartverwarmend te
merken hoeveel mensen nog gevoelig zijn voor de
thematiek. Ook vanuit het kamp van de
beleidsmakers krijgen we positieve signalen, onder
meer vanuit de Europese Commissie. Maar in 2004
zelf wordt het weer gewoon tanden bijten voor
onze planeet.'
18
Het groot Nederlands dictee…
Visumagent
Ronny
Elaut
Nederlands Dictee te Bangkok.
wint
Groot
kleuren goed verdedigd: bijna alle Belgen eindigden
bij de eerste tien.
Het schrijven van een Nederlands Dictee is echt
geen makkie. Over het aaneenschrijven van
woorden, het gebruik van een een tussen-en en de
schrijfwijze
van
Engelse
leenwoorden
als
compactdisc en bingoën kan je uitentreuren
prakkiseren; waarom je product met "c" maar
fotokopie met "k" schrijft is zelfs voor de grootste
bollebozen niet zonder meer duidelijk.
Zinnen met moeilijke woorden als consciëntieus,
boeddhabeeld of fastfoodrestaurant brengen je
makkelijk van je apropos en met de nieuwe regels
van 1996 hebben vele would-be winnaars hun
kennis van de Nederlandse spelling opnieuw up-todate moeten brengen.
Van harte proficiat dus aan Ronny Elaut en aan de
andere deelnemers van de Belgische ambassade te
Bangkok.
Met dank ook aan onze vrienden van de NVT voor
deze zeer geslaagde avond.
De eerste uitgave van het Groot Nederlands Dictee
te Bangkok werd gewonnen door Ronny Elaut, BCTlid, visumagent op de Belgische ambassade. Met
amper 6 fouten gaf hij de andere 70 deelnemers het
nakijken. Het gemiddelde aantal fouten was
negentien. De derde prijs ging naar Johan
Vandepitte, BCT-lid,
IT-manager bij de Belgische ambassade.
Het Groot Nederlands Dictee te Bangkok werd op 14
februari voor de allereerste keer georganiseerd door
de Nederlandse Vereniging Thailand. Dicteetor was
de heer Frederiks, die ook het "echte" Groot
Nederlands Dictee in Nederland voorleest. De
deelnemersgroep van de BCT, voor het grootste
deel medewerkers van de ambassade, was
numeriek in de minderheid (een tiental deelnemers
op een totaal van 70), maar heeft de Belgische
Ziggezagge, Ziggezagge, FA-MI-LIE!
De wereld mag in brand staan, elke avond
tussen acht en halfnegen kijken meer dan
twee miljoen Vlamingen naar ‘Thuis’ of
‘Familie’. Veel mensen kunnen de grens
tussen werkelijkheid en fictie nog nauwelijks
onderscheiden.
Welkom in de soapsamenleving! Die dus niet
louter in Thailand bestaat.
De familie-koets trekt verder, een volgende koets
komt aangereden. ‘Dokter Nellie en Frank uit
Wittekerke!’ roept Borsbeek enthousiast. En dan,
tegen ons: ‘Ge kunt zien dat ge deze keer mee
wuift, hè makker.’ Dag Frank! Dag dokter Nellie!
Welkom in Antwerpen!
Een dag later. We bellen dokter Nellie op. Ze heet
eigenlijk Greet Rouffaer en ze is actrice, maar soit.
‘Het is een raar fenomeen, zo’n soapparade. Er
gebeurt niet veel.Wij rijden in koetsen voorbij en
dat is het. EN toch zie je tienduizenden mensen
applaudisseren, hun duim omhoogsteken, we love
you roepen. Mensen komen van heinde en verre,
staan uren in de kou om ons een paar seconden te
zien. Hoe is het mogelijk?, dacht ik voortdurend.’
‘Pas op, ik kijk absoluut niet neer op die mensen.
Als ik zie hoeveel plezier ze beleven, hoeveel deugd
het hen doet... Heel wat mensen spraken mij aan in
Antwerpen. Om over hun leven te vertellen, hun
miserie natuurlijk. Op het einde van het gesprek
zeggen ze altijd: “Doe vooral voort. Wittekerke,
Familie, Thuis... al die soaps. ’t Is alles voor ons, het
enige moment in de week waarop we onze
gedachten kunnen verzetten.” Wel, voor hen doe ik
dat graag.’
27 december 2003, Nationalestraat, Antwerpen,
VTM-kerstparade.
Daar
staan
onze
reporters
tussen
de
honderdduizend mensen. Te wachten op de
soapsterren van VTM, die straks in kerstkoetsen
door de stad zullen paraderen. En op Jean-Marie,
natuurlijk. Want wie heeft niet de afleveringen
gezien ten huize Pfaff?
Naast ons staat een man met een spandoek
‘Borsbeek Groet Familie’. ‘Dit is nogal een
evenement, hè’, glundert hij. ‘Ik kijk er al dagen
naar uit.’
‘Daar zijn ze!’
Er komt een koets aangereden met twee blonde
meisjes. ‘Trudy en Veronique!’, roept hij. Wie zijn
Trudy en Veronique? Borsbeek kijkt ons bedenkelijk
aan. ‘Wat een stomme vraag. Het lief en de zus van
Peter Vanden Bossche, natuurlijk. Vroeger was
Trudy een slechte. Maar ze heeft haar leven
gebeterd. Nu is’t een goei meiske.’
De koets stopt. Stilte.Secondenlang. Iedereen kijkt
ademloos toe. Tot Trudy haar hand omhoogsteekt.
Honderden handen zwaaien terug. Applaus.
Gejuich. Ziggezagge, ziggezagge, fa-mi-lie!
Welkom in Vlaanderen, soapland!
De Vlaamse soaps Familie (VTM), Wittekerke (VTM)
en Thuis (TV1) bestaan al meer dan tien jaar en
hebben intussen zowat alle televisietrends
overleefd. Meer nog: ze zijn wellicht nooit zo
populair geweest. De wereld mag in brand staan,
elk avond tussen acht en halfnegen kijken meer dan
19
twee miljoen Vlamingen trouw naar Thuis of
Familie. En ze zitten overal, de soapfans. Achter de
kasse in de Colruyt, maar net zo goed op de
redactie van Radio Klara. Annemie Coebergh
bijvoorbeeld. Ze was jarenlang dé stem van de
klassieke radiozender, maar ook een zware
Thuisfan. ‘Op mijn werk keken sommigen
verschrikkelijk neer op Thuis. (immiteert een hoog
stemmetje) “Kijk jij naar zoiets?” Het grappige was:
als ik zei dat ik een personage in Thuis best wel
knap vond, was er altijd wel iemand die reageerde:
‘Mmm, ik zou hem toch niet moeten hebben.’ Ze
keken dus stiekem ook. (lacht) En waarom ook niet?
Toegegeven:
de
plots
van
Thuis
zijn
onwaarschijnlijk. Maar de plots van de opera Don
Giovanni in De Munt zijn dat ook. Allebei willen ze
ons iets leren: hoe wij mensen, met elkaar omgaan.
We verlangen allemaal naar dat oude Thuis-beeld.
Het is een projectie van onze verlangens.’
Veel mensen leven zo met de soaps mee dat ze
beginnen te geloven dat die personages echt
bestaan. Begin december stierf actrice Ann
Petersen. De VRT opende op zijn website meteen
een rouwregister, dat door honderden mensen
getekend werd. Maar wie was er nu ook alweer
gestorven? Ann Petersen of ons moe, Florke uit
Thuis?
Tot soaps!
Knutselpagina
Brooddeeg Uiltjes
Wat heb je nodig:
kleine uil
•
Brooddeeg (zie algemene bereiding)
•
Voorbeeld van uiltjes die je uitgeprint hebt.
•
Schaar
•
Boetseermesje
•
4 jeneverbessen
Knip alle delen van de uiltjes uit. Leg een schaar klaar, het liefst met een
spitse punt, voor straks om de veren van de uil te knippen.
Rol het deeg uit, niet te dun en leg de uitgeknipte papieren uiltjes (afb.1)
op het deeg. Snij met een boetseermesje de uiltjes uit het deeg.
Voor de oogjes maak je twee gelijke balletjes en druk ze zacht op het
deeg tot zo mooi groot zijn (afb. 2).
grote uil
Druk de jeneverbesjes erin voor de pupil. Voor de snavel kun je een klein
kegeltje van het deeg maken (afb. 2) en tussen de oogjes van de uil
drukken.
Druk de vleugels op de uil zijn lijfje (afb. 2).
Knip met je schaar in de vleugels wat grote punten.
Dat doe je als volgt:
Steek met je schaar in het deeg, niet te diep en knip het niet helemaal
door, want dan knip je de puntjes eraf (afb. 2).
Als je de vleugels hebt geknipt dan maak je in het lijfje wat kleine puntjes.
Wil je de uiltjes voetjes geven dan maak je twee gelijke balletjes en snij
deze door tot de letter V, draai de letter V om en je uil heeft twee
teentjes. Plak ze op zijn lijfje (afb. 2)
Als een onderdeeltje niet wil plakken maak dan de achterkant van het deeg
een beetje nat.
Laat de uiltjes drogen zoals beschreven is in de algemene bereidingswijze
20
Valentientje
D e geschiedenissen van
Valentijn
Waar komt Valentijnsdag vandaan? Er bestaan meerdere verhalen
omtrent het ontstaan van Valentijn, of ze op waarheid berusten
weten we niet, maar we willen u er een paar van noemen .
Het eerste verhaal heeft een wat droevig einde, maar is wel een van
de meest bekende verhalen.
Het verhaal gaat over de jonge Valentijn, die op 14 februari van het
jaar 270 het slachtoffer werd van zijn geloof.
Hij, een Romein, bekeerde zich tot het Christendom, wat niet in dank
werd afgenomen door de Romeinse leiders.
Op 14 februari werd Valentijn gemarteld en onthoofd, maar zag nog
net kans om het dochtertje van de gevangenbewaarder een briefje
toe te stoppen.
Met daarop de legendarische tekst: "Van je Valentijn".
Ook in een ander verhaal spelen de Romeinen weer een rol :
Dit verhaal vertelt dat Valentijnsdag voort komt uit een feest dat in
het Romeinse rijk gehouden werd ter ere van de
vruchtbaarheidsgodin Februa of Juno.
Dit feest heet Lupercalia en vindt plaats op 15 februari. De
Lupercalia komt echter ook al voor in de Griekse mythologie.
Daarin vereren priesters in februari de god Pan. Pan is als
volwassene geboren, met horens, baard, bokkenpoten en een staart.
Hij is de god van het vee en de herders. De Romeinen nemen Pan
over als hun god Faunus, die ook wel Lupercus wordt genoemd.
Lupercus is een demonengod die een wolvin als een vrouw
(genaamd Luperca) heeft.
Volgens de overlevering heeft Luperca Romus en Romulus opgevoed,
de stichters en bouwers van de oude stad Rome. In februari gaan de
priesters die Lupercus aanbidden de straat op. Slechts gekleed in
bokkenhuiden slaan zij de vrouwen met riemen van bokkenleer. Dit
zou de vruchtbaarheid bevorderen. Ook is er op dit feest een soort
loterij. Geslachtsrijpe jongens en meisjes moeten een lootje trekken
en horen gedurende het feest bij elkaar. Om te feesten, maar vooral
om hun maagdelijkheid te verliezen. De grotten van Romulus en
Romus zijn hierom berucht.
21
Valentijnsfeesten verspreidden zich dan over heel Europa. Vaak ging
het er liederlijk aan toe. Vrouwen dansten halfnaakt in het rond en
sloegen daarbij schunnige taal uit. Na het vereren van de
vruchtbaarheidsgodin doken ze de struiken in, waar de mannen al
lagen te wachten. Hele orgieën speelden zich af op die
vruchtbaarheidsfeesten.
Vanaf de Middeleeuwen werden de Valentijnsfeesten door de
Christelijke kerkleiders verboden, omdat het in hun ogen heidense
vruchtbaarheids feesten waren die een gevaar vormden voor de
bevolking. Men bleef de feesten echter gewoon door vieren en
daarom besloot de kerk om het feest te kerstenen: beter gezegd ze
probeerden er een Christelijk tintje aan te geven. De heilige
Valentijn werd gekoppeld aan de 14e februari. Met een gerust hart
mag de bevolking vanaf nu Valentijnsdag "zij het op gepaste (kuise)
wijze" vieren. Het is zeker dat de heilige Valentijn heeft geleefd, er
zijn echter in de loop van de geschiedenis meerdere Heilige
Valentijnen geweest. Er was tijdens de Romeinse overheersing ook
een priester genaamd Valentijn die stiekem jonge paartjes trouwde,
zodat de mannen niet in het leger hoefden te dienen. De Romeinse
keizer had namelijk besloten dat ongetrouwde mannen betere
soldaten waren. De keizer reageerde hierop met een trouwverbod.
Vanaf de vroege Middeleeuwen werd het de gewoonte om op 14
februari, de dag van de Heilige Valentijn, elkaar kleine geschenken
te geven zoals bloemen of chocolade. Ook het schenken van
gedichten en kaarten is al erg oud. Deze werden eerst in gezongen
vorm aangeboden aan de uitverkorene, vanaf 1400 werden ze ook
geschreven.
Waar Valentijnsdag nu oorspronkelijk vandaan is gekomen doet er
eigenlijk niet zo veel toe. Iedereen weet nu wel dat we op 14
februari een geliefde of dierbaren kunnen verrassen met cadeautjes,
kaartjes, bloemen en lieve wensen.
22
Vivre en Thalande
La science (enfin) au service de la philosophie ?
Le cerveau des bouddhistes au scanner
Bienheureux les bouddhistes qui ont atteint le
nirvana! Exempts de toute émotion destructrice,
qu'elle soit colère, haine ou peur. D'une sérénité à
toute épreuve, respirant la plénitude, le calme et le
bonheur, ils sont bien davantage que de doux
rêveurs, illuminés à leurs heures de profonde
méditation. C'est que certaines zones de leur
cerveau - exprimant en particulier les émotions
positives - semblent beaucoup plus souvent
«éclairées», et donc en grande activité, que celles
des communs des mortels.
Bien au-delà des apparences que ces adeptes
dégagent, des scientifiques américains ont été
fouiller dans leur cerveau, pour comprendre ce qu'il
s'y passait de si différent. Et les découvertes qu'ils
ont faites sont hallucinantes: non seulement les
bouddhistes ont l'air heureux, mais en plus, ils le
sont réellement davantage que la plupart d'entre
nous, scanner à l'appui.
Dans son laboratoire de neurosciences, le Dr
Richard Davidson, de l'Université du Wisconsin a
traduit graphiquement, grâce à des technologies de
pointe, l'activité du cerveau des bouddhistes en
pleine méditation. Il a ainsi étudié en profondeur
ces pratiques destinées à cultiver la compassion,
l'équanimité et l'attention pour découvrir que les
profondes convictions bouddhistes s'expliquaient
scientifiquement. Depuis des siècles en effet, les
bouddhistes sont convaincus qu'effectuer leurs
pratiques les rend plus calmes, plus heureux, plus
sensibles et de moins en moins enclins aux
émotions destructrices. Un encéphalogramme a
permis de mesurer l'activité particulièrement élevée
des zones cérébrales associées aux émotions
positives chez ces sujets au crâne rasé. À un
journaliste du «New York Times», le Dr Davidson
expliquait ainsi l'émergence d'émotions positives:
«la méditation attentive renforce les circuits
neurologiques qui calment la partie du cerveau
agissant comme une gâchette pour déclencher la
peur et la colère. Ce qui soulève l'hypothèse que
nous disposerions d'une méthode pour créer une
sorte de tampon entre les impulsions violentes du
cerveau et nos actions.
L'intérêt de ces pratiques ne s'applique pas qu'aux
moines bouddhistes. À des personnes exerçant par
exemple des métiers à haut niveau de stress, on a
appris à se placer dans un état de vigilance mentale
dans lequel l'esprit ne se laisse pas emporter par les
pensées ou les sensations, mais les laisse aller et
venir, comme on regarde couler un fleuve.» Huit
semaines après cette formation, on a constaté chez
les sujets une plus grande activité cérébrale des
zones participant à la formation des émotions
positives. Preuve qu'il y a moyen d'améliorer sa
capacité à gérer ses émotions.
Nous pouvons désormais supposer avec une
certaine assurance que ces âmes bouddhistes
apparemment heureuses, calmes que l'on croise
régulièrement dans des lieux comme Dharamsala,
(«capitale» d'exil du Dalai Lama, chef spirituel des
Tibétains, dans le nord de l'Inde), sont vraiment
celles de gens heureux», a déclaré mercredi le
professeur Owen Flanagan, de l'université de Duke
en Caroline du Nord.
Un autre scientifique, le Dr Ekman de l'université de
Californie à San Fransisco, explique pour sa part
que la méditation et la concentration permettent de
maîtriser l'activité de l'«amygdala», zone du cerveau
où loge la mémoire de nos peurs. Selon ce
chercheur, les bouddhistes «chevronnés» sont
moins sujets aux chocs, aux troubles nerveux, à la
surprise ou à la colère. Il a en outre constaté que
des bruits aussi intempestifs qu'un coup de feu
pouvaient ne pas distraire un moine bouddhiste en
méditation, tant son état de paix intérieure est
intense. À bon entendeur? Laurence Dardenne
(LLB)
23
Santé
Le plein d’énergie garanti
avec une banane !
Par Joëlle Dartienne, Pharmacien
Qui peut donc résister à une banane fondante,
délicatement parfumée, facile à emporter et à
éplucher de surcroît ?
Chaque fois que je découvre un régime de bananes
sur un « musa », je m’étonne toujours de la
robustesse de cette plante herbacée, volontaire des
régions tropicales, appartenant à la famille des
musacées.
En Equateur, la peau de la banane est souvent
rouge mais la plus commune des bananes est de
couleur jaune, longue et légèrement courbée. La
banane « géante » atteint 45cm, alors que la plus
petite, aussi fine que le doigt, ne mesure que 8cm.
Davantage parfumée, cette dernière peut dégager,
en mûrissant, une odeur de pomme. Toutes ces
variétés, à chair couleur crème, plus ou moins
molles et farineuses se mangent telles quelles ou
entrent dans la composition de nombreux desserts
(cakes et milk-shakes), surtout lorsqu’elles sont bien
mûres, avec des taches brunâtres ! Par contre, les
plantains, bananes vertes et plus larges (Musa
paradisiaca) sont des variétés à cuire, considérés en
cuisine comme des substituts de la pomme de terre.
En Asie du Sud-Est, l’en-cas populaire est une petite
banane à cuire, enrobée d’une pâte constituée de
farine de riz et de lait de coco et passée à la friture.
En raison de sa richesse en glucides (la banane) et
lipides (l’huile), cette collation n’est pas
particulièrement recommandée ! La banane est en
effet un fruit hautement énergétique (90
kcal/100g), composé essentiellement de glucides.
L’amidon de la banane verte disparaît, au cours de
l’évolution du fruit, pour faire place à des sucres
solubles et à des mucilages, rapidement assimilables
par l’organisme. La banane est légèrement
protidique. Son arôme est dû aux lipides, présents
pourtant à l’état de traces. Les fibres de la banane,
réparties équitablement entre celluloses et pectines,
n’entraînent aucun effet irritant. La distribution
vitaminique est équilibrée, que ce soit en vitamines
du groupe B (avec un plus pour la riboflavine), en
vitamine C , A ou E. Les minéraux les mieux placés
sont le potassium, le magnésium (1/10ième des
besoins quotidiens) et le fer. La banane participe
donc au maintien des défenses immunitaires.
Energétique et rapidement digérée, elle convient
parfaitement aux bébés, aux enfants en manque
d’appétit, aux sportifs et aux adultes menant une
vie active. Lorsque le fruit est déshydraté, les
pourcentages des principaux constituants sont, par
conséquent 3 à 5 fois plus importants. Nous
trouvons aisément ici des rondelles de bananes
séchées (273 kcal/100g). Ces douceurs saines et
digestes, au même titre que l’abricot, le
raisin…fournissent
un
apport
énergétique
appréciable, auprès des enfants en pleine
croissance et des sportifs qui les consomment par
petites quantités, tout au long de l’effort.
Rien n’est perdu avec le bananier ! En effet, la
feuille de bananier est souvent utilisée pour cuire du
poisson ou du poulet à la vapeur, ce qui leur donne
un goût particulier. Nous consommons également le
cœur du bourgeon du bananier, de couleur rouge ;
après cuisson dans l’eau bouillante, son goût
ressemble étrangement au cœur d’artichaut.
Recettes
Recette des « spéculoos » selon mami !
Ingrédients : 500gr farine – 330gr cassonade – 165gr beurre – 80gr amandes hachées – 6.5gr cannelle –
75ml lait – 1 œuf – 8gr bicarbonate de soude – 40gr miel liquide – 1.5gr mélange 4 épices.
(suite deux pages plus loin…)
24
SANTE : L’épidémie de grippe aviaire
Adieu poulets,
cochons,
... hommes?
(Laurence Dardenne LLB)
Avec son délai d’impression d’une semaine, Kramiek ne peut tenir ses lecteurs au courant de l’actualité.
Surtout si celle-ci évolue de jour en jour, comme c’est le cas de la grippe aviaire dont le développement
dépend de la manière dont le virus lui-même évolue. Voici néanmoins une information utile…
Chef du Département de pathologie des animaux de
petit élevage au Centre d'étude et de recherches
vétérinaires et agrochimiques (Cerva), à Uccle, le Dr
Guy Meulemans nous explique en quoi la
propagation de l'épidémie en Asie est différente des
récents épisodes vécus chez nous. La Belgique avait
alors été contaminée à partir des Pays-Bas par un
virus H 7N 7. Plus de 2,5 millions de poulets avaient
dû être abattus dans nos élevages pour éviter une
extension de cette affection en Belgique.
pour que la race humaine puisse être infectée par
ces virus. Même si cela n'a jamais été démontré
expérimentalement mais bien déduit de plusieurs
observations et d'analyses génétiques des virus, en
théorie, le porc serait à la fois sensible au virus
influenza de la grippe humaine et au virus influenza
aviaire. Le porc possède en effet des récepteurs
pour ces deux types de virus. On imagine donc que
le porc peut être infecté en même temps par un
virus aviaire et par un virus humain.
Dès le moment où ces deux virus vont se multiplier
dans les mêmes cellules, il peut y avoir échange de
matériel génétique entre les virus humains et les
virus
aviaires.
De
ces
«ré-arrangements»
génétiques peut naître un nouveau virus qui
possédera à la fois du matériel génétique humain et
du matériel génétique aviaire. Ainsi, beaucoup
mieux adapté à l'homme, ce virus pourrait infecter
notre espèce et faire en sorte qu'il se transmette
d'homme à homme. Le fait que, dans les conditions
asiatiques, il arrive que cochons et volailles soient
élevés ensemble représente évidemment un danger
supplémentaire.
En quoi la situation diffère-t-elle?
Les conditions d'élevage sont tout à fait différentes
chez nous et en Asie. Nos élevages sont fermés et
relativement isolés. Ils peuvent être dépeuplés et
désinfectés très rapidement et très facilement, alors
que dans le sud-est asiatique, les élevages sont
ouverts, en contact direct permanent avec la faune
sauvage. En outre, il y a là-bas un réservoir
d'oiseaux aquatiques extrêmement important, et
notamment des canards. Or ceux-ci peuvent être
porteurs sains du virus, qu'ils éliminent dans leurs
matières fécales, contaminant les eaux. La
propagation est alors très rapide, d'autant que les
élevages sont bâtis en bois, ce qui est beaucoup
plus difficile à entretenir et à désinfecter.
Le phénomène de «ré-arrangement» qui se
produit chez le porc pourrait-il également
avoir lieu chez l'homme?
Dans quelle mesure le porc peut-il jouer un
rôle intermédiaire dans la contamination?
Oui. Si un homme est infecté par un virus humain
de la grippe, comme ceux qui nous infectent
couramment (H 1 ou H 3), et s'il entre à ce
moment-là en contact avec un virus aviaire de type
H 5, on pourrait assister, chez l'homme, au même
phénomène de «ré-arrangement», c'est-à-dire une
co-infection par ces deux virus, une multiplication
de ces deux virus dans les mêmes cellules chez
l'homme et, par ré-arrangement, l'apparition d'un
En 1997, pour la première fois, on a constaté un
passage direct du virus influenza des oiseaux vers
l'homme. C'était donc la première fois qu'un virus
aviaire infectait directement l'homme. Auparavant,
on considérait qu'il fallait, entre les oiseaux et
l'homme, un intermédiaire, en l'occurrence le porc,
25
nouveau virus qui, lui, serait beaucoup plus
dangereux chez l'homme.
contact direct avec les animaux infectés montreront
de temps en temps des signes d'infection, avec un
nombre très limité de décès. En revanche, s'il
arrivait que le virus s'adapte à l'homme, que ce soit
par mutation ou par «ré-arrangement», et qu'il se
transmette
d'homme
à
homme,
alors,
effectivement, la contamination se ferait par
l'expectoration des hommes chaque fois qu'ils
toussent. On entrerait alors dans une phase de
contagion beaucoup plus importante dans une
population qui n'a pas d'anticorps contre ce
nouveau virus. Mais personne ne peut définir au
départ quelle sera la pathogénie de ce nouveau
virus. On ne peut donc annoncer un scénario
catastrophe d'emblée. De plus, les conditions
sanitaires et d'alimentation actuelles ne sont pas
comparables
à
celles
de
1918
Des complications avec le SRAS sont-elles
possibles?
Absolument pas car il s'agit d'un coronavirus.
L'hypothèse,
émise
par
l'OMS,
d'une
pandémie entraînant des millions de morts
vous semble-t-elle possible?
Il est évident que l'épisode de 1918, qui a fait 20
millions de morts, reste gravé dans toutes les
mémoires. Cela dit, personne ne peut prédire
effectivement ce qui va se passer. Au mieux, il ne
se passera rien, cela signifie que, comme c'est
actuellement le cas, seules les populations en
.
Recettes : suite
Préparation :
- faire fondre doucement le beurre
- ajouter le sucre et le miel
- mélanger le tout longuement
- ajouter les 4 épices, les amandes, la cannelle et le bicarbonate
- battre encore pour refroidir
- ajouter l’œuf, la farine et puis le lait (consistance :pâte à tarte)
- laisser reposer 24h. au frais
- retravailler la pâte pour qu’elle soit souple
- étaler sur une plaque graissée, 1cm de pâte
- badigeonner de lait froid
- cuire à 160 ou 180 degrés, max.20 minutes
A conserver dans une boite hermétique.
Recette du cake au citron et graines de pavot
(Roselyne Delumeau)
Ingrédients : 45gr graines de pavot – une demi tasse de lait – 75gr beurre à température ambiante – 1
tasse de sucre – 1 pincée de sel – 2 zestes de citron – 2 œufs – 1 tasse et demi de farine et 1 cuill.à café de
levure sèche .
Préparation :
- faire tremper les graines de pavot dans le lait
- battre le beurre en pommade et ajouter le sucre, les œufs, les zestes et le sel
- ajouter le lait + graines, intercalé avec la farine
- cuire dans un four préchauffé à 180 degrés, 50 minutes selon
- préparer un glaçage avec ¼ de tasse de jus de citron et ¼ de tasse de sucre glace
- faire des petits trous dans le cake cuit afin d’y verser ce glaçage
- laisser le cake dans le moule pour que la glaçage pénètre bien, 20 minutes avant le démoulage
26
Nouvelles du pays
notre patrimoine
Pour une nuit
dans
l'Atomium
À force de voir ses boules surplomber le ciel de
Bruxelles, on avait fini par oublier leur insolente
originalité, leur géniale inventivité, leur utopique
longévité. Créées en 1958 pour être aussitôt
anéanties, les neuf boules de l'Atomium sont encore
bien présentes et vont même connaître une
deuxième jeunesse, dans tous les sens du terme.
Une des boules sera en effet aménagée pour
accueillir les enfants en classe de ville à partir de
2006, soit après la rénovation du monument. Le
projet consiste même à permettre aux enfants de
loger dans la boule qui leur sera consacrée! À côté
de cela, les classes de ferme n'ont qu'à bien se
tenir...
D'autant que plusieurs groupes ont déjà eu
l'occasion d'apprivoiser le lieu grâce aux ateliers de
pédagogie urbaine, créés en 1997 dans le cadre de
la Fondation pour l'Architecture, avec le soutien de
la Commission européenne, et, dans le cas présent,
organisées intra muros.
TOUTE UNE SPHÈRE
Dans la foulée des projets de classes de ville
permettant aux enfants de mieux comprendre la
ville, de l'aimer malgré ses difficultés et de l'aider,
finalement, à s'adapter à leurs besoins, deux cent
cinquante élèves et quelques mèches blondes ont
vécu les lieux avant de s'atteler à un atelier
d'écriture l'après-midi de la visite. Résultat de
l'opération, la publication, aux éditions de
l'Atomium, du «Mystère de l'Atomium», album
réalisé par et pour des enfants, illustré par Benoît
de Spoelberch. Récit à plusieurs boules adoptant un
ton à la fois polar, fifties, universel et traditionnel
par son aspect initiatique, le livre arrondi par les
adultes est aussi un bel exemple d'écriture
collective.
De quoi patienter en attendant les vraies classes de
ville. En rénovation début janvier, le lieu est ouvert
jusqu'en septembre. Les travaux s'achèveront fin
2005. Les boules d'aluminium auront alors été
remplacées par de l'acier inoxydable si l'actuel
projet est retenu.
Une sphère entière sera consacrée aux enfants et
pourrait accueillir une cinquantaine de lits.
L'aménagement de l'endroit a été confié à Alicia
Framis, artiste espagnole qui représentait les PaysBas à la Biennale de Venise.
AIGUILLES À TRICOTER
«Nous l'avons choisie car nous avons été séduits
par un de ses projets pour enfants au
Stedelijkmuseum d'Amsterdam explique Diane
Hennebert, directrice de l'asbl Atomium. Le projet
s'appellera «Molécule de pluie». L'artiste s'est
inspirée de la configuration des molécules d'eau. Il
s'agira en réalité de bulles flottantes accrochées à la
voûte par un câble susceptible de les soulever ou de
les déposer au sol, au moment du coucher, par
exemple. Chaque molécule de pluie pourra accueillir
quatre enfants pour la nuit. Un vrai conte de fées.
Tout comme l'histoire de cet improbable bâtiment
imaginé par un jeune ingénieur de 25 ans, André
Waterkeym, venu présenter la maquette qu'il avait
fabriquée avec les aiguilles à tricoter de son épouse
et les balles en caoutchouc de ses enfants.
Construit grâce à une souscription publique, le
bâtiment est toujours là et prouve que les rêves
deviennent réalité, belle leçon d'optimisme pour les
plus jeunes complètement séduits par l'Atomium.
«Ils sont hyper heureux ici. Ils ont un magnifique
panorama sur Bruxelles. L'accès est très facile et
c'est un des rares bâtiments utopiques de Belgique
explique Diane Hennebert. Pour les enfants, le
27
bâtiment est certes monumental, mais il n'est pas
écrasant car sa structure comporte autant de vides
que de pleins. Ses atomes évoquent les balles
magiques et les bras qui les relient, un labyrinthe.
En outre, lorsque l'Atomium se met à bouger, les
boules commencent à grincer, font des bruits
inquiétants. C'est pourtant ce sentiment d'insécurité
qui est la garantie de notre sécurité, nous dit encore
cette philosophe, inconditionnelle du lieu,
passionnée de pédagogie urbaine. C'est le plus beau
bâtiment de Bruxelles car il recouvre tellement de
significations et d'audaces. C'est un miracle qu'il soit
toujours là. Je suis également impressionnée par la
charge affective qu'il dégage. Les gens aiment cet
endroit, sa rondeur. Moi, j'aime son esprit Jacques
Tati, sa cohabitation entre rêve utopiste, son côté
hyper high tech et son aspect bricolage. Chaque
boulon
a
été
posé
manuellement».
•
nos salaires…
C'est à Bruxelles …
que l'on gagne le plus !
Où gagne-t-on les plus gros salaires? Réponse: à
Bruxelles. C'est en tout cas ce qui ressort d'une
étude comparative menée par le secrétariat social
SD Worx. Selon cette enquête, un employé touche
en effet en région bruxelloise un salaire mensuel de
3078 euros contre 2723 euros en Flandre et 2677
euros en Wallonie. L'employé bruxellois gagne donc
quelque 13 pc de plus que ses collègues flamands,
et 15 pc de plus que ses homologues wallons.
Surprenant? Non. Il est évident que la présence
dans la capitale belge de grands groupes
internationaux et des plus hautes institutions
européennes pousse à la hausse la moyenne élevée
des salaires en vigueur à Bruxelles.
L'étude révèle par ailleurs des différences
significatives entre la Flandre et la Wallonie chez les
travailleurs de moins de 30 ans qui exercent une
fonction de cadre - un jeune Flamand gagne en
moyenne 2243 euros contre 2095 en Wallonie - et
chez les travailleurs des entreprises de moins de
100 personnes - 2618 euros en Flandre contre 2500
euros au sud du pays.
En ce qui concerne le salaire variable (commissions,
prime de fin d'année, etc.), les chiffres en Flandre
(en moyenne 5377,56 euros par an) sont supérieurs
à ceux de la Wallonie (en moyenne 4981,36 euros).
En région bruxelloise, les chiffres atteignent, en
moyenne, 6875,88 euros par an.
Pour les prestations normales, la durée de travail
est plus longue en Wallonie (1685,17 heures par
an). En Flandre, cette moyenne est légèrement
inférieure (1660,73 heures), mais supérieure à celle
de Bruxelles (1637,79 heures).
Si l'on calcule le salaire horaire, la différence
s'établit comme suit: une moyenne de 18,8 euros
pour un employé flamand, contre 16,5 euros pour
les Wallons. Les employés bruxellois gagnent eux
20,42 euros de l'heure. V.R. (avec Belga)
28
économie
Les revers de
l’euro fort …
Anaylse de PATRICE de LAMINNE
L'inquiétude suscitée par la hausse de l'euro est de
plus en plus palpable. Il faut dire que les
conséquences pour les entreprises européennes
pourraient être très importantes
La hausse de l'euro ne cesse d'inquiéter. Les appels
en faveur d'une intervention de la Banque centrale
européenne (BCE) se multiplient. En provenance du
monde politique ou de la part d'éminents
économistes. C'est ainsi que le premier ministre
belge, Guy Verhofstadt, le ministre allemand de
l'Économie, Wolfgang Clement, ou le commissaire
européen au Commerce, Pascal Lamy, se sont
prononcés en faveur d'une baisse des taux de la
BCE. « Je crois que nous nous rapprochons de la
zone où ça pourrait devenir inquiétant pour la
compétitivité européenne », a affirmé le
commissaire lors d'une rencontre avec la presse à
Berlin. L'envol de l'euro fait en effet craindre des
retombées négatives pour les exportateurs
européens et pour la reprise encore fragile en zone
euro. Une détente monétaire « stabiliserait le taux
de change et aiderait l'économie européenne à s'en
sortir avec l'euro déjà très cher », selon le Prix
Nobel d'économie 2001, Joseph Stiglitz, qui
s'exprimait dans un entretien au Financial Times
Deutschland. L'économiste appelait la BCE à une
réaction énergique, estimant qu'une baisse de taux
de « 25 points de base ne serait pas assez pour
stabiliser l'euro ». Ces appels ont laissé la Banque
centrale européenne de marbre puisqu'elle a laissé
ses taux d'intérêt inchangés.
Du côté de la Fédération des entreprises de
Belgique, Baudouin Velge, le directeur du
département d'études économiques, estime qu'une
baisse des taux n'aurait probablement pas d'impact
«mécanique» important sur l'évolution de l'euro
dans la mesure où l'évolution des changes ces
derniers mois est plus dictée par l'économie
américaine et la faiblesse du billet vert que par la
devise
européenne.
«
Toutefois,
relève
l'économiste, une baisse des taux pourrait avoir un
effet psychologique positif - mais pour combien de
temps! - dans la mesure où ce serait un signe qui
montre que la BCE se préoccupe de la situation ».
Plus précisément, Boudouin Velge a calculé que si le
cours moyen de l'euro en 2004 était de 1,30 dollar
(contre 1,13 dollar en 2003), cela coûterait 0,5 point
de croissance à la Belgique. Si on tient compte de
cette prévision qui n'est pas impossible: vu
l'évolution récente du cours, la devise européenne
pourrait bien rapidement arriver au niveau de 1,30
dollar et puis se maintenir autour de ce seuil le reste
de l'année. «Compte tenu de notre prévision
antérieure d'une croissance de 2 pc en 2004 dans
notre pays, on devrait la revoir vers 1,5 pc. Autant
dire qu'il y a un effet très sérieux. Ceux qui disent
que la hausse de l'euro n'est pas grave se trompent
», affirme le responsable de la FEB.
La vigueur de la monnaie unique a évidemment un
impact direct sur les exportations en provenance de
la zone euro. Mais également sur le commerce
intra-européen puisque les produits importés
apparaissent moins chers.
Boudouin Velge tient également à s'inscrire en faux
contre la théorie qui consiste à dire que la Belgique
est moins sensible à l'évolution des changes parce
qu'elle réalise 85 pc de ses exportations au sein de
l'Union. « Le problème, souligne-t-il, c'est que nous
produisons beaucoup de produits semi-finis qui sont
vendus en Allemagne et en France pour ensuite être
exportés vers le reste du monde ».
En sens inverse, la hausse de l'euro a également
certains effets positifs. Jean-Claude Trichet, le
gouverneur de la BCE, relevait, jeudi à l'issue de la
réunion qui s'est tenue à Francfort, que
l'appréciation de la devise européenne devrait «
diminuer la pression sur les prix » en zone euro. La
BCE estime toujours que l'inflation, sa bête noire,
devrait continuer d'évoluer autour de 2 pc à court
terme. « Dans le courant de l'année, nous nous
attendons à ce que le taux d'inflation baisse et
qu'en conséquence de quoi, il reste en ligne avec la
stabilité des prix », a-t-il souligné.
Pour la Belgique, Boudouin Velge a calculé qu'un
euro à 1,30 dollar en moyenne en 2004 entraînerait
un recul de 0,8 point de l'inflation la portant à
0,5/0,5 pc au lieu de 1,3/1,4 pc. Dans ce cadre, les
effets pourraient être positifs sur la consommation,
d'autant plus que les produits importés sont moins
chers.« Par contre, l'augmentation du nombre de
marchandises produites à l'extérieur vendues chez
nous devrait avoir un impact négatif sur les centres
de production européens avec des risques pour
l'emploi », avertit la FEB.
29
sécurité routière
Amendes : une (bonne) histoire belge…
Le procureur général de Gand prétend que celui qui
ne paie pas ses amendes ne craint pas grand-chose.
Faux, dit-on aux Finances: les huissiers veillent
toujours.
L'aveu vient du procureur-général de Gand, Frank
Schins. Et il a de quoi surprendre. Dans une
interview accordée au journal «De Standaard», le
magistrat prétend que si une personne est
condamnée à payer une amende et qu'il ne
s'exécute pas, «il ne se passera finalement rien ».
En clair: il régnerait aujourd'hui une sorte
d'impunité pour ceux qui n'acquitteraient pas leurs
amendes. Une situation qui créerait beaucoup de
frustration chez les magistrats.
L'affirmation de Frank Schins repose sur un double
constat. Premier constat: le personnel du ministère
des Finances affecté à la perception des amendes,
en particulier le nombre d'huissiers, est trop réduit.
Et alors? Et alors, les actions menées pour
récupérer l'argent des peines qui ont été
prononcées seraient trop ponctuelles, fort peu
dissuasives.
Deuxième constat: les peines d'emprisonnement
d'une durée inférieure à 6 mois ne sont plus
appliquées depuis la législature précédente à cause
du manque de place dans les établissements
pénitentiaires. Or la prison, c'est le tarif qui est
promis aux mauvais payeurs. Comme la peine n'est
plus appliquée, celui qui refuse d'honorer son
amende ne risque rien. CQFD.
La sortie du procureur-général de Gand a jeté le
trouble au sein du cabinet de la ministre de la
Justice Laurette Onkelinx (PS). Où l'on s'est montré
incapable de la démentir. « L'existence de ce
problème m'a déjà été rapportée, a admis la
ministre, notamment par des agents de terrain.»
Laurette Onkelinx a toutefois expliqué qu'un groupe
de travail chargé de trouver la parade avait été mis
en place. « L'impunité lors du non-paiement
d'amendes pour des petits délits est un problème
inacceptable auquel nous cherchons des solutions »,
a-t-elle indiqué vendredi. Parmi les solutions
préconisées, il serait question de développer des
peines alternatives - peines de travail d'intérêt
public ou peines de médiation - qui pourraient être
appliquées à ceux qui ne payent pas leurs amendes.
Au ministère des Finances, on tempère cependant.
Fameusement. Dans une note qui a été adressée au
ministre Didier Reynders (MR), l'administration
affirme que ceux qui ne payent pas leurs amendes
sont en général des personnes insolvables et
qu'elles sont donc dans l'incapacité matérielle de les
payer. Elle décourage par ailleurs les inciviques. En
2002, précise-t-elle dans sa note, 43.386 dossiers
ont été instruits par un huissier. Et pas en vain. Les
montants qui ont été récupérés se sont élevés à
8,144 millions d'euros. Sur un total de 50 millions
d'euros, ce n'est pas mal. En tout, conclut
l'administration, 75 pc des amendes prononcées en
Belgique sont effectivement perçues.
humour
Les élections en Iran :
Un bon point pour le système iranien : les conservateurs ont réussi à annuler la candidature des réformistes
qui n’étaient pas conservateurs …
Aviation civile et sécurité :
Lorsqu’un avion s’écrase, on récupère les boîtes noires pour savoir ce qui s’est passé. Pourquoi ne construiton pas l’avion dans le même métal que les boîtes noires ? (Roland Magdane)
Santé :
Les boîtes de conserve doivent mentionner leur délai de validité. Par exemple : « à consommer avant le 15
avril 2007 ». Bon. Mais, que se passe-t-il alors, dans la nuit du 15 au 16 avril 2007 ? (idem)
30
L’inévitable humour anglais :
Définition d’une bonne organisation : the right man on the right place.
Définition d’un adultère : the wrong man on the right place !
Et l’humour américain ?
Le Président des Etats-Unis risque une procédure de destitution s’il ment à propos de ses relations intimes
avec sa secrétaire. Par contre, si c’est pour entraîner son pays dans une guerre…
W. Churchill n’en manquait jamais une…
Lorsque l’Allemagne a arrêté ses raids aériens sur l’Angleterre, W. Churchill a déclaré avec un esprit bien d’à
propos : « ce n’est pas encore le début de la fin, mais c’est déjà la fin du début ».
Sacha Guitry, à la fin de sa vie…
…était cloué au lit, atteint d’une grave maladie. Il cita alors Forain, à qui son docteur assurait que son pouls,
sa température et sa tension étaient normaux.
- « Oui, en somme, lui répondit-il, je meurs guéri ! ».
climat
Nos étés caniculaires
deviendront-ils
la règle ?
Les étés caniculaires, semblables à celui qui a sévi
en Europe en 2003 provoquant une surmortalité des
personnes âgées et d'importants incendies de
forêts, deviendront plutôt la règle que l'exception
d'ici la fin du siècle sur le continent, selon des
experts suisses.
«Nos simulations montrent qu'en Europe, un été sur
deux environ devrait alors être au moins aussi
chaud que celui de 2003. Le phénomène s'applique
de même au précipitations faibles», selon Christoph
Schaer, professeur de climatologie à l'Ecole
Polytechnique fédérale de Zurich.
«Il est donc probable que les étés extrêmement
chauds se fassent plus fréquents, et qu'ils
deviennent plutôt la règle que l'exception vers la fin
du siècle», d'après une étude réalisée par les
experts de cet institut et l'institut météorologique
Meteosuisse.
Au cours de l'été 2003, la température diurne est
restée pendant plusieurs semaines supérieure à 30
degrés dans de nombreuses régions d'Europe
occidentale, avec des maximales dépassant 40
degrés. La canicule a provoqué de graves pénuries
d'eau, et favorisé des incendies qui ont notamment
détruit en France trois ou quatre fois plus de
surfaces boisées que d'habitude. La surmortalité des
personnes âgées a bouleversé l'opinion.
L'été 2003 «constitue ainsi un signe avant-coureur
de ce que l'avenir nous réserve», ont souligné les
auteurs de l'étude.
Le réchauffement global pourrait se traduire par des
variations brutales des conditions météorologiques
au cours d'une saison plutôt que par une hausse
régulière de la température, selon cette étude dont
les résultats sont publiés dans la revue 'Nature'.
Les agriculteurs auraient ainsi beaucoup de mal à
s'adapter aux caprices du climat, avertit-elle.
Les auteurs de l'étude, qui a été financée par les
autorités suisses et l'Union européenne, ont procédé
à une projection couvrant la période 2071-2100 en
Europe, basée sur l'hypothèse d'un doublement des
émissions de gaz polluants comme le dioxyde de
carbone.
31
Contacts
Belgian Embassy
th
17 floor, Sathorn City tower,
175 Sathorn road
10120 Bangkok
Tel : 02 679 54 54
Fax : 02 679 54 67 (general) - 02
679 54 65 (consular section)
Emergency : 01 833 99 87
E-mail :
am belbkk@ loxinfo.co.th
Webs.:
www.diplomatie.be/Bangkok
Office hours :
8.00 – 16.00 : Monday to Friday
8.00 – 11.30 : Visa
Export Vlaanderen :
Tel.
: 02/679.54.44
Fax
: 02/679.54.43
E-mail : [email protected]
Agence Wallonne à
l’Exportation - Awex
Tel.
: 02/679.54.54 ext. 23
Fax
: 02/679.54.47
E-mail : [email protected]
f
FederalPolice Liaison O ffice
Tel.
02/679.54.56
Fax
02/679.54.57
E-mail: [email protected]
Belgian Club Thailand
[email protected]
Event/activity coordinator :
Sophie Pillen
Tel : 02 285 68 96
Mob : 01 323 86 65
[email protected]
Joëlle Sacre
Tel : 02 213 15 85
Mob : 01 634 29 04
[email protected]
Sabrina Van Rompay
Tel : 02 336 10 70
Mob : 01 911 10 60
[email protected]
President : Erwin Hellemans
Tel / fax : 02 336 10 70
Mob : 09 991 97 86
[email protected]
Secretary : Eva Warlop
Tel : 02 676 04 74
Mob : 09 163 24 04
eva@ w arlop.be
Bangkok Tourist bureau
17/1 Phra-ArthitRoad, Phranakhon
District 10200 BKK
tel : 02 225 76 12 – 5
fax : 02 225 76 16
National museum
Thanon Na Phra That (west side of
Sanam Luang)
Informations : 02 215 81 73
From 9.00 to 16.00 Wednesday to
Sunday
Admission : 20 baht
Eva & Geert Warlop
Tel : 02 676 04 74
Mob : 09 163 24 04
[email protected]
[email protected]
Museum of Sciences and
Planetarium
Ekkamai aera of Sukhumvit Road
Informations : 02 392 59 52 or 02
390 23 01
Weekdays from 9.30 to 16.30
Admission : 10 baht
Kramiek
Artikels en opmerkingen te sturen
aan :
Envoyer les articles et remarques
à:
Jim Thompson’s Thai House
2 Soi Kaseman (RAMA I)
Every day from 9.00 to 16.30
Admission : 100 baht (20 baht for
children)
Ilse Vanlessen
Tel : 02 729 37 25
Mob : 06 011 87 67
Ilsevanlessen@ loxinfo.co.th
Vimanmek Mansion
The biggest teak home of the world
U-Thong Nai Road
Tel : 02 281 47 15
Every day from 9.00 tto 16.00
Admission : 50 baht
Philippe Van Roy
Tel : 02 729 18 95
Mob : 09 519 16 15
[email protected]
Hospitals
BCT Website :
http://www.bct.netfirms.com/
Tourism
Bangrungrad medical center
33 Sukhumvit (soi Nana Nua)
tel : 02 667 10 00
Bangkok General Hospital
2 soi Soonvijai,
7 New Petchburi Road
tel : 02 310 30 00
BNH (Bangkok Nursing Home)
9/1 convent Road , Silom
tel : 02 632 05 50/60
Treasurer : Jackie Procureur
Mob : 01 866 86 20
32
Ancient City (Muang Borang)
Km 33 (old) Sukhumvit Road,
Bangpoo
Tel / fax : 02 323 92 53
Every day from 8.00 to 17.00
Admission : 50 baht
Rent a bike for 50 baht
Thai Airways
485 Silom Road
tel : 02 233 38 10
Domestic :
6 Lan Luang Road
tel : 02 280 00 70-80
International :
Tel : 02 628 20 00
Don Muang : Airport
Departures : 02 535 12 54
Arrivals : 02 535 22 72
Domestic : 02 535 12