La Leggenda dei Soldati Addormentati

La Leggenda dei Soldati Addormentati
Avendo visitato molti paesi e luoghi del mondo, il narratore dichiara che la vera
pace e il vero riposo si possono trovare solamente nelle Montagne del Tatra. Un
giorno, mentre ammirava da un ponte, nella vallata di Koscieliska, la statua di un
cavaliere scolpita nella roccia, un viandante dai capelli bianchi si avvicinò e gli
raccontò la storia seguente.
La statua, con un elmo sulla testa e delle ali sulle spalle, era stata creata per
ricordare che in una grande caverna vi è un intero esercito polacco addormentato.
I soldati erano arrivati sulla montagna molti secoli prima, quando regnava il
grande e famoso Boleslaw Chrobry. Nessuno li aveva più visti da allora, eccetto un
pastorello che badava ad un gregge di pecore nella valle. Mentre le pecore
brucavano l’erba, controllate dal suo cane, il ragazzo si arrampicava su per le rocce
e passeggiava nelle vallate.
Un giorno raggiunse un luogo isolato dove non vi era neanche un sentiero. Per
farsi coraggio urlò tre volte verso la foresta e le montagne, sino a quando
all’improvviso udì un suono simile a quello dell’organo e la roccia si spezzò.
Da essa uscì un soldato gigantesco, ricoperto da un’armatura, con dietro le spalle
due grandi ali e che portava una spada; egli chiese al ragazzo se fosse ora. Il
ragazzo, terrorizzato, non riuscì a dire neanche una parola. Quando il soldato si
accorse dello stato in cui si trovava il ragazzo, spiegò gentilmente che non era un
ladro ma un soldato che dormiva insieme al suo esercito nella caverna, in attesa
del ragazzo prescelto.
Il ragazzo avrebbe dovuto diffondere i valori della gentilezza e della saggezza tra la
popolazione, annunciare che il popolo non voleva più soffrire a causa della servitù
e che esso era pronto a lottare per la libertà. Se lo avesse fatto, i soldati si
sarebbero risvegliati e avrebbero partecipato alla lotta.
Fortemente provato, il pastorello cadde in ginocchio e promise al soldato che
sarebbe andato fra la gente a diffondere la notizia. Il soldato lo sollevò e lo fece
entrare nella caverna, così che potesse vedere con i propri occhi l’esercito armato.
Dopo aver seguito un percorso tortuoso, arrivarono in una caverna molto grande
dove infinite file di soldati in armature dorate sedevano su magnifici stalloni,
aspettando il rientro della loro guardia. Quando il soldato comunicò ai compagni
che non era ancora giunto il momento, tutti si addormentarono.
Il ragazzo ritornò a casa percorrendo la stessa strada. Quella sera raccontò al
padre quello che gli era successo. L’uomo concordò sul fatto che suo figlio avesse
una missione importante: trasmettere al popolo il valore della fedeltà e della
saggezza. Prima però avrebbe dovuto acquisire conoscenza ed esperienza. Per
questo motivo il bambino fu mandato a scuola.
Il pastorello crebbe e diventò un uomo saggio. Insegnava al popolo, ma non molti
vollero ascoltare o capire le sue parole. La profezia dei soldati addormentati non
poté avverarsi.
Molte persone, nel profondo del loro cuore, sperano sempre che la popolazione
diventi saggia e generosa in modo che il piccolo bambino possa raggiungere la
caverna e, pronunciando le famose frase “E’ ora”, possa risvegliare l’esercito
addormentato di Re Boleslaw.
The Legend of Sleeping Knights
Having seen many countries and places in the world the narrator declares
that real rest can only be found in the Tatra Mountains. One day as he was
standing on the bridge in Koscieliska Valley admiring a sculpture of a knight
carved out in a rock, a white-haired highlander approached him and told him the
following story.
The sculpture with a helmet on his head and wings at his shoulders has been
made to memorize that in these rocks, in a spacious cave there is a sleeping
Polish army. The knights arrived in the mountains many centuries ago, when
excellent and famous Boleslaw Chrobry was the king. Nobody has seen them since.
Nobody except a shepherd boy, who was taking care of a flock of sheep in the
valley. While the sheep were grazing watched by the shepherd’s dog, the boy was
climbing the rocks and wandering in the valleys.
One day he reached a secluded place where there was no path. To get some
courage he shouted three times at the forest and the mountains, when out of a
sudden he heard the sound like that of the organ and the rock split. Out went an
enormous knight, covered in armour, wearing wings and carrying a sword, and
asked the boy whether it was time. Frightened boy could not say a word. When the
knight saw it, he explained gently that he was not a robber but a knight sleeping
together with his army in the cave, waiting for a chosen boy. The boy was to bring
the news that people became good and wise, they do not want to suffer from
servitude any more and are ready to fight for freedom. Then the knights would
wake from the long sleep and get up to fight as well.
Deeply moved, the shepherd boy fell down on his knees and promised the knight
to go among people to spread the news. The warior raised him and led him inside
the rock so that the boy could see with his own eyes the armoured army. After
taking many turnings they reached an enormous cave where infinite rows of
knights in golden armour were sitting on beautiful stallions waiting for the knightguard. When he told them it was not time yet, they all fell asleep.
The boy returned taking the same route. That evening he told his father what had
happened to him. The man agreed his boy had a great mission – to teach people
faith and wisdom. First, however, he had to get knowledge and gain experience.
The boy was sent to school.
The little shepherd grew to become a wise man, teaching people, but not many
wanted to hear and understood his words. The prophecy about the sleeping knights
could not be fulfilled.
But in many hearts there is hope that soon people will change and
a
little boy will find the route to the rock, and with his words: “It’s time” he will wake
up the sleeping knights of king Boleslaw.
La Légende des soldats endormis
Ayant visité beaucoup de pays et de lieux, le narrateur déclare qu’on ne peut
trouver la paix et le repos véritables que sur les Monts Tatra. Un jour, dans la
vallée de Koscieliska, tandis qu’il admirait depuis un pont la statue d’un chevalier
sculptée dans le rocher, un passant aux blancs cheveux lui raconta une histoire.
La statue, avec un heaume sur la tête et des ailes sur les épaules, avait été créée
pour garder le souvenir d’une entière armée polonaise endormie dans une grande
grotte.
Les soldats étaient arrivés sur la montagne plusieurs siècles avant, lorsqu’il
regnait le célèbre Boleslaw Chrobry. Depuis lors, personne ne les avait plus vus,
sauf un petit berger qui surveillait son troupeau de moutons dans la vallée. Tandis
que les moutons broutaient l’herbe, surveillés par son chien, le garçon grimpait sur
les rochers et se promenait par les vallées.
Un jour il rejoignit un lieu isolé, où il n’y avait même pas de sentier. Pour se
donner du courage il cria trois fois vers la forêt et les montagnes, jusqu’à ce que,
tout à coup, il entendit un bruit semblable à celui d’un orgue et le rocher se brisa.
Il en sortit un soldat gigantesque, couvert d’une armure, avec deux grandes ailes
sur le dos et qui portatit une épée; il demanda au garçon s’il était l’heure. Le
garçon, effayé, n’arriva même pas à prononcer un mot. Lorsque le soldat s’aperçut
que le garçon avait peur, il lui expliqua gentiment qu’il n’était pas un voleur, mais
un soldat qui dormait avec son armée dans la grotte, dans l’attente du garçon
prédestiné.
Le garçon aurait du répandre parmi les gens les valeurs de la gentillesse et de la
sagesse et annoncer que le peuple ne voulait plus souffrir à cause de l’esclavage
et qu’il était prêt à lutter pour la liberté. S’il l’avait fait, les soldats se seraient
réveillés et ils auraient participé à la lutte.
Très ému, le petit berger tomba à genoux et promit au soldat qu’il irait parmi les
gens diffuser la nouvelle. Le soldat le remit debout et le fit entrer dans la grotte,
pour qu’il puisse voir de ses yeux l’armée. Par un parcours tortueux, ils arrivèrent
dans une grotte très vaste, où d’innombrables rangées de soldats dans leurs
armures
dorées
montaient
sur
des
superbes
étalons.
Quand le soldat annonça à ses compagnon que le moment n’était pas encore
arrivé, ils s’endormirent.
Le garçon rentra chez lui par le même chemin. Le soir même il raconta à son
père ce qui lui était arrivé. L’homme comprit l’importance de la mission confiée à
son enfant: transmettre au peuple la valeur de la loyauté et de la sagesse. Mais,
avant, il fallait qu’il devienne sage et avisé, c’est pourquoi on l’envoya à l’école.
Le petit berger grandit et il devint un homme sage. Il enseignait au peuple, mais
peu de gens volurent écouter et comprendre ses paroles. La profétie des soldats
endormis ne put pas s’avérer.
Bien des gens, au fond de leur coeur, espèrent toujours que le peuple deviendra
sage et généreux et qu’un petit enfant purra rejoindre la grotte et que, en
prononçant la phrase fatale “Il est l’heure” il pourra réveiller l’armée endormie du
Roi Boleslaw.
Legenda o śpiących rycerzach
Narrator, który zwiedził wiele krajów i miejsc na świecie, stwierdza, że prawdziwe
ukojenie znaleźć można tylko w Tatrach. Pewnego dnia, gdy stał na moście w
Dolinie Kościeliskiej i podziwiał rzeźbę rycerza, wykutą w skale, podszedł do niego
siwy góral i opowiedział mu następującą historię.
Rzeźba rycerza w szyszaku na głowie i skrzydłach u ramion wykuta została na
pamiątkę tego, że w skałach w jakiejś ogromnej pieczarze czeka uśpione wojsko
polskie. Rycerze przywędrowali w góry przed wieloma wiekami, za czasów
znamienitego i sławnego króla – Bolesława Chrobrego. Nikt ich dotąd nie widział.
Prócz małego chłopca, pasącego w dolinie stado owiec. Kiedy zwierzęta szczypały
trawę pod czujną strażą owczarka chłopak wspinał się na skałki, wędrował po
wąwozach.
Pewnego dnia trafił na miejsce ustronne, głuche do którego nie prowadziła żadna
ścieżka. Dla dodania sobie odwagi trzykrotnie huknął na lasy i góry, wówczas
niespodzianie usłyszał dźwięk przypominający grę organów, a potem rozstąpiła się
skalna ściana. Przed chłopcem stanął olbrzymi rycerz, cały zakuty w zbroję, ze
skrzydłami u ramion i z mieczem w dłoni, zapytał czy nadszedł już czas. Przerażony
młodzieniec nie był zdolny ze strachu udzielić żadnej odpowiedzi. Kiedy rycerz to
spostrzegł, łagodnie wyjaśnił mu, że nie jest rozbójnikiem tylko rycerzem, który
wraz z towarzyszami śpi w skalnej jaskini i czeka na przybycie chłopca wybranego
spośród wielu. Ma on przynieść wiadomość, że ludzie stali się mądrzy i dobrzy. Nie
chcą też dłużej znosić jarzma niewoli, a pragną odzyskać wolność. Wówczas
rycerze obudzą
się z wielowiekowego snu i ruszą do walki o
wyzwolenie.
Wzruszony pastuszek upadł na kolana przed rycerzem i przysiągł. że ruszy
pomiędzy ludzi, choćby i na krańce świata by ogłosić im tę nowinę. Wojownik
podniósł go z ziemi i poprowadził w głąb skały, żeby mógł na własne oczy zobaczyć
zbrojny hufiec. Szli przez pieczary i krużganki, aż dotarli do olbrzymiej pieczary, w
której nieprzeliczone rzędy rycerzy w pozłocistych zbrojach, na bojowych rumakach
oczekiwały rycerza-wartownika. Kiedy zaś rzekł, że jeszcze nie pora na powrót
wszyscy oni zapadli w sen.
Chłopiec wrócił tą samą drogą, którą przyszedł. Opowiedział potem ojcu o
wszystkim co mu się przytrafiło. Mężczyzna zgodził się z tym, że jego syn ma do
wypełnienia wielką misję: nauczać ludzi wielkiej wiary i mądrości. Wcześniej
jednak sam musi wiedzę i oświecenie zyskać. Posłał go więc do szkół.
Mały pastuszek został wielkim mędrcem, nauczał ludzi lecz nie wszyscy pojęli i
zrozumieli jego słowa. Nie mogło się więc spełnić proroctwo o śpiących rycerzach.
W sercach tli się jednak nadzieja, że już niedługo nadejdzie właściwy czas i mały
chłopiec znajdzie drogę do złotej bramy, a słowami: "Już czas" obudzi śpiących
wojów Chrobrego.
O θρύλος των κοιμισμένων ιπποτών
Έχοντας δει πολλές χώρες και μέρη όλου του κόσμου ο αφηγητής κηρύττει ότι η
αληθινή ανάπαυση μπορεί μόνο να βρεθεί στα βουνά Tatra. Μια μέρα καθώς στεκόταν
στη γέφυρα Koscieliska Valley θαυμάζοντας το γλυπτό ενός ιππότη σκαλισμένο σε βράχο,
ένας ασπρομάλλης κάτοικος των υψίπεδων τον πλησίασε και του είπε την ακόλουθη
ιστορία.
Το γλυπτό με ένα κράνος στο κεφάλι του και φτερά στους ώμους του είχε φτιαχτεί για
να θυμίζει ότι σ’ αυτούς τους βράχους, σε μια ευρύχωρη σπηλιά υπάρχει ένας
κοιμισμένος Πολωνικός στρατός. Οι ιππότες έφτασαν στα βουνά πολλούς αιώνες πριν,
όταν ήταν βασιλιάς ο τέλειος και διάσημος Boleslaw Chrobry. Κανείς δεν τους είχε δει
από τότε. Κανείς δεν δέχτηκε ένα βοσκό, ο οποίος φρόντιζε μια αγέλη προβάτων στην
κοιλάδα. Καθώς τα πρόβατα έβοσκαν και επιβλέπονταν από το σκυλί του βοσκού, το
αγόρι σκαρφάλωσε τους βράχους και αγνάντευε τις κοιλάδες.
Μια μέρα έφτασε σε ένα απομονωμένο μέρος όπου δεν υπήρχε μονοπάτι. Για να πάρει
λίγο κουράγιο φώναξε τρεις φορές στο δάσος και στα βουνά, όταν ξαφνικά άκουσε έναν
ήχο σαν από όργανο και ο βράχος σχίστηκε. Από εκεί βγήκε ένας τεράστιος ιππότης,
καλυμμένος από τον οπλισμό, φορώντας φτερά και κρατώντας σπαθί και ρώτησε το παιδί
αν ήταν η ώρα. Τρομαγμένο το παιδί δεν μπορούσε να πει λέξη. Όταν ο ιππότης τον είδε,
του εξήγησε ευγενικά ότι δεν ήταν ληστής, αλλά ένας ιππότης που κοιμήθηκε μαζί με το
στρατό του στη σπηλιά, περιμένοντας το εκλεκτό αγόρι. Το αγόρι ήταν αυτό που έπρεπε
να φέρει τα νέα στους ανθρώπους, ότι έγιναν και καλοί και σοφοί, ότι δεν θέλουν πια να
υποφέρουν από δουλεία και ότι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για την ελευθερία. Τότε οι
ιππότες θα ξυπνήσουν από τον μεγάλο ύπνο και θα πολεμήσουν.
Κινήθηκε βαθιά, ο βοσκός έπεσε στα γόνατα και υποσχέθηκε στον ιππότη ότι θα πάει
στους ανθρώπους να διαδώσει τα νέα. Ο πολεμιστής τον σήκωσε και τον καθοδήγησε στο
βράχο για να δει το αγόρι με τα ίδια του μάτια τον οπλισμένο στρατό. Μετά από μερικές
γύρες έφτασαν σε μια τεράστια σπηλιά όπου άπειρες σειρές ιπποτών με χρυσό οπλισμό
καθόντουσαν σε έναν πανέμορφο σταύλο περιμένοντας τον ιππότη φύλακα. Όταν του
είπαν ότι δεν υπάρχει ακόμα χρόνος έπεσαν όλοι για ύπνο.
Το αγόρι επιστρέφοντας πήρε τον ίδιο δρόμο. Το ίδιο απόγευμα είπε στον πατέρα του τι
του συνέβη. Ο άνδρας συμφώνησε με το παιδί ότι είχε μια μεγάλη αποστολή, να διδάξει
στους ανθρώπους το δίκιο και την σοφία. Το αγόρι στάλθηκε στο σχολείο.
Ο μικρός βοσκός μεγάλωσε για να γίνει σοφός άνδρας, διδάσκοντας τους ανθρώπους,
αλλά δεν ήθελαν πολλοί να ακούσουν και να καταλάβουν τα λόγια του. Η προφητεία για
τους κοιμισμένους ιππότες δεν εκπληρώθηκε.
Αλλά σε πολλές καρδιές υπάρχει η ελπίδα ότι σύντομα οι άνθρωποι θα αλλάξουν και το
μικρό αγόρι θα βρει το δρόμο για το βράχο και με αυτά τα λόγια :<< Ήρθε η ώρα >> θα
ξυπνήσει τους κοιμισμένους ιππότες του βασιλιά Boleslaw.