De Snelbinder Nijmegen (NL) De Snelbinder Nimègues

©
Brug over de Waal, Nijmegen (NL)
Plaats_Localisation
ProRail, Zwolle (NL)
Bouwheer_Maître d’Ouvrage
Holland Rail Consult, Utrecht (NL)
Architect_Architecte
Holland Rail Consult, Utrecht (NL)
Studiebureau_Bureau d’études
Victor Buyck Steel Construction, Eeklo
Staalbouwer_Constructeur métallique
Victor Buyck Steel Construction, Eeklo
Algemene aannemer_Entrepreneur général
Holland Rail Consult, Utrecht (NL)
Controlebureau_Bureau de contrôle
De Snelbinder
Nijmegen (NL)
De Snelbinder
Nimègues (NL)
De Snelbinder te Nijmegen is een brug voor fietsers
die tegen de bestaande spoorbrug over de Waal aanleunt. De Snelbinder ligt zowel over het zomer- als
winterbed van de Waal op de onderbouw van de bestaande spooroverbrugging. De keuze voor een stalen
brug ligt hier voor de hand, aangezien men gebruik
wilde maken van de beperkte overcapaciteit van de
bestaande spoorbrug. Ook bij dergelijke overspanning
is de betonoplossing niet haalbaar. Het stalen gedeelte
bestaat uit drie hoofdelementen.
De rivieroverspanning over het zomerbed van de Waal bestaat uit één enkel vakwerk. De overspanning bedraagt
235 m. Het vakwerk neemt vrijwel geheel de veranderlijke
belasting op. De Uiterwaardbruggen zijn gelegd op stalen
consoles die geplaatst werden op de pijlers van de spooroverbrugging zijn stalen consoles. Er zijn zeven bruggen
op twee steunpunten met een overspanning tussen
49,85 m en 58,5 m en één brug op drie steunpunten met
velden van 49,5 m en 34,5 m. Daarnaast zijn er nog zes
stalen bruggen aan de Hezelpoort. De brug over de Hezelweg ligt op vier consoles, samengesteld uit buizen. Deze
consoles zijn verankerd door dywidagstaven die onder de
sporen doorlopen naar de andere zijde van de poort. De
overige vijf bruggen liggen elk op twee steunpunten.
De randliggers, als samengestelde koker uitgevoerd, vormen daar de hoofddraagconstructie.
Le ‘Snelbinder’ à Nimègue est une passerelle pour cyclistes qui prend appui sur le pont ferroviaire
enjambant le Waal, à la fois dans son lit mineur et
dans son lit majeur.
Le choix de l’acier s’imposait, car il fallait exploiter la
surcapacité limitée du pont ferroviaire. De plus, le béton n’aurait pas permis d’atteindre la portée voulue.
La partie métallique est constituée de trois éléments
principaux.
La portée totale par-delà le lit majeur de la rivière atteint 235 m. Les variations de charge sont absorbées
dans leur quasi-totalité par la structure en treillis.
Les ponts sur l’Uiterwaard reposent sur des consoles
métalliques qui sont elles-mêmes posées sur les piliers
du pont du chemin de fer.
Sept passerelles s’appuient sur deux piliers et ont une
portée variant entre 49,85 m et 58,5 m et une autre
est posée sur trois piliers et présente des portées de
49,5 m et 34,5 m.
Six autres passerelles métalliques se trouvent à hauteur de la Hezelpoort. Le pont sur la Hezelweg repose
sur quatre consoles tubulaires, arrimées par des barres
Dywidag qui passent sous les voies jusqu’à l’autre extrémité de la porte urbaine. Les cinq autres passerelles
sont soutenues chacune par deux piliers. Les poutres
latérales font office de structure portante.
237