ar gelaouenn

Transcription

ar gelaouenn
D ASKOR
a r gela o u en n
www.daskor.org
nº5 — genver ha c'hwevrer 2016
Jakez Riou, Auguste Brizeux, Narcisse Quellien,Victor Ségalen,
Alexandre Lédan, Anatole Le Braz, Erwan Berthou, Paul Féval,
Toussaint Le Garrec, Jean Meschinot, Joseph-Marie Le Bayon,
Pierre Le Baud, Yann-Ber Calloc'h, Max Jacob, Prosper Proux,
Claude Le Prat, Noël du Fail, Jean an Archer,Tristan Corbière,
Jean-Marie Le Joubioux, Alain-René Lesage, Auguste Bocher,
François-René de Chateaubriand,Uurdisten, Albert Le Grand,
Robert-Félicité de Lamennais, Jean Cadiou, Charles Le Goffic,
Pierre Pronost, Auguste de Villiers de l'Isle-Adam,Yvon Crocq,
Julien Maunoir,
lulien pajenn
Maunoir,
Prosper
Proux
ger-ha-ger
Guillaume
Le Borgne, ar Fubuenn, lestrigGuillaume
Le Borgne,
a
vrezel
2
mot-à-mot
Marianna Abgrall,
Marianna Abgrall,
le VaisseauLouis Duchesne,
Louis Duchesne,
Françoisger-ha-ger
Le May,
Le May,
Auguste Bocher Françoispajenn
Jean Lagadeuc,
Jean Lagadeuc,
4
mot-à-mot
ar Vuzulmanez gozh
Emile Ernault,
Emile Ernault,
la Malédiction
Pierre-Désiré de Goesbriand, Pierre-Désiré de Goesbriand,
Adrien de Carné Françoispajenn
diaoz
Françoisdanvez
Le May,
Le May,
6
Kristof
matièreCharran,
brute
Marie Louise
Marie Louise Charran,
Tanguy Guégen,
la Quête Tanguy Guégen,
Charles urGwennou,
Charles Gwennou,
pajenn
yezh
all
Paul
Féval
Jean-Marie
Henry,
Jean-Marie
une autre langue
8Henry,
Le Banquier de cire
Théodore Botrel,
Théodore Botrel,
le
Spleen
Alexandre Marion,
Alexandre Marion,
Bertrand d'Argentré, Gabriel Milin, Guy Jarnoüen de Villartay,
Guy Alexis Lobineau, Jean-Marie Perrot, Gabriel de Bois-Hus,
François Luzel, Clément, Philomène Cadoret, Emile Souvestre,
Jean-François Le Gonidec, Joseph Loth, Jean-Pierre Le Scour,
QU I Z Z
Un des trois auteurs ci-contre
serait mort de rire en voyant
passer des communiantes.
Lequel ?
Réponse :
Prosper Proux
EDITO
Ce numéro de janvier-février est publié sous un climat bien rigoureux, alors nous
allons embarquer sur la Fubuenn pour gagner les mers chaudes, et voyager dans cet
Orient mystérieux qui a fasciné tant et tant d'écrivains, de peintres et de musiciens… Nous allons rencontrer la vieille musulmane, qui donne sa malédiction sur
ceux qui lui prennent ses enfants et ses terres, malheur à celui passe outre ! Nous
allons également accoster en Palestine, où Dieu se révèle à ceux qui le cherchent.
Encore faut-il savoir où le trouver, et c'est un géant, Offerus, qui croit l'avoir
trouvé en la personne du roi Mazarez ! Enfin, nous allons tout de même rentrer
chez nous, et retrouver le bon vieux spleen occidental…
Bonne lecture !
PROSPER PROUX (1811-1873)
Prosper Proux est un personnage haut en couleur ! Issu de l'une des plus nobles
familles de Bretagne, il peine à gagner sa vie, fait tous les métiers, et finit par
entrer dans les premiers milieux littéraires bretons. Sa verve est caustique, mais
c'est l'un des premiers auteurs bretonnants à avoir connu un succès populaire.
AUGUSTE BOCHER (1878-1944)
Auguste Bocher fut un poète très prolifique qui défendit inlassablement l'union
de la Foi et de la Bretagne. On sait moins qu'il fit la Première Guerre Mondiale
dans l'armée d'Orient, d'où il rapporta quelques poèmes « exotiques », dont celui
que nous publions.
ADRIEN DE CARNÉ (1854- 1943)
Comte de Carné-Carnavalet, licencié en droit, peintre, Adrien de Carné fut également un auteur très prolifique. Ses pièces de théâtre, assez courtes, sont écrites
dans une langue à la fois très pure et très simple. Les sujets sont toujours liés à des
questions religieuses, qu'Adrien de Carné sait habilement mettre en valeur.
ger-ha-ger
Prosper Proux
1811-1873
ARFUBUENN
LE VAISSEAU
war don : Gwennili tremeniad
gwennel, -ili : hirondelle | tremeniad : passager
I
Displeg da astellig !
Ma Fubuenn koantik !
Mistr ha kempenn,
War gribell ar c’hommenn
‘Nij, herrus ha skañv ;
‘Vel ar gouelan.
displegañ : déployer | astellig : ailes
fubu(-enn) : moucheron | koantik : mignon
mistr : gracile | kempenn : en ordre
kribell : crête | komm : eaux agitées
nijal : voler | herrus : hâtif| skañv : léger
gouelan goéland
Prim, prim, a denn-askell
Ma doug eta, pell, pell,
Ouzh an douar
Ken karget a c’hlac’har,
Ken leun a boanioù kriz,
Hudur a bri.
prim : prompt | a denn-askell : à tire d'aile
dougen : porter | pell : loin
douar : terre
kargañ : charger | glac'har : douleur
poan : peine | kriz : cruel
hudur : obscène | pri : boue
War da c’horre, mor frank,
Ne weler ket a fank,
N’eus na drezenn,
Linadenn, na spernenn,
N’eus ‘met an dour, an ne[ñv],
Braster… Doue !
gorre : surface | frank : libre
gwelout : voir | fank : fange
drezenn : ronce
linadenn : ortie | spernenn : épine
dour : eau | neñv : cieux
braster : grandeur | Doue : Dieu
Pegen brav eo bevañ !
Pegen brav analañ !
A-us, heol splann,
Mor eonus dindan,
Gourdrouz skiltr an avel
Er wern uhel.
brav : beau | bevañ : vivre
analañ : respirer
heol : soleil | splann : radieux
eonus : écumante
gourdrouz : menace | skiltr : aigu | avel : vent
gwern uhel : grand mât
Ho ! Pegen stank e red
Ar gwad, er gwazhied,
Hag er galon.
Dibled, ha dispouron
A drid sart, ha laouen,
Gant ar wagenn.
stank : dense | redek : courir
gwad : sang | gwazhied : veine
kalon : coeur
dibled : imprudent | dispouron : sans peur
tridal : tressaillir | sart : gai | laouen : joyeux
gwagenn: vague
4
Levenez ha didu !
Gwelet brav a bep tu,
Ar peskig drant,
Al labousedig koant,
Lirzhin, o tarnijal,
Pe o vragal.
levenez : joie | didu : plaisir
a bep tu : de tous côtés
pesk : poisson | drant : gaiment
labous : oiseau | koant : joli
lirzhin : gai | darnijal : tournoyer
bragal : pavaner
‘Barzh en oabl glan, al loar,
Da noz, skedus, a bar ;
Steredenn gaer
Patronez ar sturier,
Ave Maris stella !
Mater alma !
oabl : ciel | glan : pur | loar : lune
noz : nuit | skedus : éclatant | parañ : luire
sterdenn : étoile | kaer : beau
sturier : pilote
Alies e soñjer
En dousig-koant, er gêr,
Er vamm, en tad,
Ha gant hir huanad,
An daeroù tomm ha flour
Ar ruilh en dour.
alies : souvent | soñjal : penser
dousig-koant : petite amie
mamm : mère | tad : père
hir : long | huanad : soupir
daeroù : larmes | tomm : chaud | flour : doux
ruilhal : ruisseler
II
Un deiz, pa savo kroz
War-zu enez ar Saoz,
Dispak da flemm !
Dispak da flemmig lemm !
Gant herr a darzh-kalon
Bec’h d’al leon !!!
sevel : monter | kroz : grondement
enez : île | Bro-Saoz : Angleterre
dispak : exhiber | flemm : dard
lemm : pointu
herr : hâte | tarzh : éclat
bec'h da : mort à
Pegen kaer eo mervel,
Evidout, Breizh-Izel !
‘Kreiz an taran,
Ha krozmol an emgann ;
Ar mor glas evit be[z]
Gant gwalc’h Doue.
mervel : mourir
taran : tonnerre
krozmol : murmure | emgann : combat
glas : bleu/vert | bez : tombe
gwalc'h : rémission
Displeg da askellig !
Ma Fubuenn koantik !
Mistr ha kempenn,
War gribell ar c’hommenn
‘Nij, herrus ha skañv ;
‘Vel ar gouelan.
5
ger-ha-ger
AR VUZULMANEZ
LA MALÉDICTION
Auguste Bocher
1878-1944
War dreuz he dor, mantret, ar Vuzulmanez kozh
A ouel hag a hirvoud, kuzhet ganti he fenn :
« An estren a ziruilh, ar c'hanolioù a groz,
Allah ! deus eta d'hon difenn !
treuz : pas de porte | mantrañ : navrer
gouelañ : pleurer | hirvoudiñ : gémir
estren : étranger | ziruilhal : déferler | krozal :
difenn : défendre
gronder
An estren a ziruilh, pobloù kriz ha treitour,
Drastet gante pep tra ha devet meur a lec'h ;
Pep gwir a gemeront, laer 'int evel an dour,
Allah ! pelec'h ez out ?... Pelec'h ?
kriz : cruel | treitour : traître
drastañ : dévaster | deviñ : brûler | lec'h : lieu
gwir : droit | kemerout : prendre | laer : voleur
pelec'h ? : où ?
Tud ar vro, harluet, a gas holl diraze
Chatal ha buigale hag un nebeud druilhoù ;
N'ouzont ket pelec'h mont, pelec'h ober dale,
Allah ! sell ouzh hor zrubuilhoù !
harluiñ : exiler | kas : mener | holl : tous
chatal : bétail | truilhoù : guenilles
ober dale : s'arrêter
sellout ouzh : regarder | trubuilh : trouble
Netra ne chom neplec'h, peilhet eo bet pep ti,
War an oaledig yen ar c'hi paour a gunud ;
Flastret hor feadra gant gwalenn a gastiz,
Allah ! na zilez ket da dud !
nep lec'h : nulle part | peilhañ : piller
oaled : foyer | kunudal : gémir
flastrañ : écraser | peadra : biens | gwalenn :
dilezel : délaisser verge | kastiz : châtiment
Ar vered a zo deomp, deomp-ni, Muzulmaned,
A zo bet labezet ; ha moske hon Tadoù
A zo ur marchosi... War sav, Sarazined !
Allah ! entan da strolladoù !"
bered : cimetière | Muzulman : musulman
labezet : lapider, souiller | moske : mosquée
marchosi : écurie | Sarazin : sarrasin
entaniñ : mettre le feu | strolladoù : troupes
Ha dirak ar brezel, an harlu hag an drailh,
Galv ar Vuzulmanez a zo muioc'h dalc'hus ;
Gwech he c'hlemmoù a sav, gwech he c'halon a frailh...
Allah ! ro deomp un nerzh trec'hus !
brezel : guerre | drailh : carnage
Galv : appel | dalc'hus : valable
klemm : plainte | frailh : se fêler
nerzh : force | trec'hus : vainqueur
Na lezi ket, moarvat, pobladoù milliget
Da vantriñ ac'hanomp, da saotrañ da zouar ;
Ur bobl eveldomp-ni n'hall ket bezañ pleget,
Allah ! ha te a zo bouzar ?
poblad : peuplade | milliget : maudit
saotrañ : souiller | douar : terre
pobl : peuple | plegiñ : plier
bouzar : sourd
6
Gwechall e oas didrec'h, ha soñj mat a viran
Eus hor brezelioù bras gounezet e pep bro ;
An trec'h a oa ganit ha ganeomp, pa lâran !
Allah ! moarvat n'out ket marv ?
gwechall : autrefois | didrec'h : invaincu
gounit, gounez- : gagner | bro : pays
trec'h : victoire
Soñj mat am eus ouzhpenn eus an dud a gouezhe
Dindan hor zaolioù-ni war ar plaenennoù noazh ;
Pinvidik-mor e oamp ha galloudus neuze...
Allah ! o degas se deomp c'hoazh !
ouzhpenn : en outre | kouezhañ : tomber
taol : coup | plaenenn : plaine
pinvidik : riche | galloudus : puissant
degas : apporter
Mar na zegasez ket, kenkoulz eo deomp mervel
Evel bezañ sklavour en hor bro peurflastret ;
Skuizh ez on o c'hervel, ret e vo din tevel,
Allah ! ne vi ket diskaret !
kenkoulz : autant
sklavour : esclave
skuizh : fatigué | gervel : appeler | tevel : taire
diskariñ : abattre
Rak, n'eus mui nemedon o c'hervel ac'hanout !
N'eus nemedon amañ e-kreiz an dismantroù !
Den en diavaez din, n'en deus fiziañs ennout,
Allah ! te a wel ma daeroù ! »
nemet > nemedon : saufmoi
e-kreiz : parmi | dismantroù : décombres
diavaez : extérieur | fiziañs : confiance
daeroù : larmes
Ar Vuzulmanez kozh a davas ur pennad
Hag o c'hortozas pell hep na deue netra.
« Eñ na c'houl' ket, eme'i, ple'al gant ma mennad,
Da betra gervel ? Da betra ?
ur pennad : un moment
gortoz : attendre
pledal : (s')intéresser | mennad : projet
da betra gervel ? : à quoi bon appeler ?
« Skrivet e oa" hep mar, e rankjen em c'hozhni
Gouzañv seurt dismegañs a-raok ma zremenvan ;
Pa n'am eus evit stourm nemet ma c'hasoni,
Marv, deus ha bez ma diboan ! »
Skrivañ : écrire | hep mar : sans doute
gouzañv : souffrir | tremenvan : trépas
stourm : lutter | kasoni : haine
diboan : soulagement
...............................................................................
stered : étoile (collectif) | lugerniñ : briller
tevel, tav- : (se) taire | loar : lune | yen : froid
rentiñ : rendre | ene : âme
mallozh : malédiction | muntrer : meurtier
A-benn ma peurdavas, stered a lugerne,
Ha pa zavas, kerniek, al loar war an noz yen,
Ar Vuzulmanez kozh a rentas hec'h ene,
He mallozh war ar muntrerien...
7
danvez diaoz
KRISTOF
LA Q
UÊTE
Adrien de Carné
1854-1943
MAZAREZ
Sav, va mab, ha lavar ar pezh ez peus da lavaret.
OFFERUS o sevel
C’hoant bras am eus, aotroù roue, da zont da vevel ganeoc’h.
MAZAREZ
Da zont da vevel ganin. Ha perak ‘ta ?
OFFERUS
Me a oa mevel e ti roue douar Kanaan, ma’z oc’h bet trec’h dezhañ hiriv. Raghel a sell pizh ouzh Offerus.
MAZAREZ
Ha neuze, o vezañ ma’z eo hennezh trec’het ha reuzeudik, emaout o vont da zilezel anezhañ. Feiz ! n’eo
ket gwall vrav da vennozh, a gav din.
OFFERUS
Ne ran ket fae, tamm ebet, eus ar roue-se. Un truez bras am eus outañ. Raghel a sell ouzh Offerus dalc’hmat. Met ur gouestl am eus graet ennon va-unan, pell zo.
MAZAREZ
Pe ouestl ?
OFFERUS
Bezañ mevel betek va alanad diwezhañ.
Met diwallit ! Ne fell din bezañ nemet mevel roue, ha d’ar roue ar c’halloudusañ ma c’hellfen kaout.
C’hwi zo galloudusoc’h eget ar paour roue douar Kanaan, o vezañ ma’z oc’h trec’h dezhañ. C’hwi a vezo
va mestr.
MAZAREZ
Ha pegement e fellfe dit gounit ?
OFFERUS
Netra. Va bara bemdez ha netra ken.
8
MAZAREZ
Ha peseurt labour e ri ?
OFFERUS
An holl labourioù, ha dreist holl ar re boaniusañ. Disgwriziennañ a ran gwez ugent vloaz gant va daouarn.
MAZAREZ o vousc’hoarzhin
Petra a reer ac’hanout ?
OFFERUS
Offerus. Raghel a ra ul lamm o vezañ souezhet.
RAGHEL
Roue Mazarez, gouzout a ran piv eo an den-se ; va c’henvroad eo. Hen o vezañ paour, ha me pinvidik,
n’anavez ket ac’hanon, met anaout a ran anezhañ me, hep fazi ebet, diouzh e vouezh, diouzh e zremm ha
diouzh e anv. N’eo ket gevier eo ar pezh a lavar deoc’h, aotroù roue. Ken kreñv eo ma n’en deus ket e bar
war an douar. Pa chome er vro gaer a zo enni menezioù uhel, Liban, hennezh a flastre evel kelien, en e
zaouarn, leoned, tigred, oursed ha moc’h gouez.
Un devezh gouel me am eus her gwelet. Ur maread tud a oa pignet en ur vag, war ur stêr zon. Ar vag, en
un taol, paket gant avel-dro a yoa o vont da goll. An dud paour ! Setu Offerus o tont en dour d’an daou
lamm. Kregiñ a reas er vag, hag a dennas anezhi war an aod. Hennezh, aotroù roue, a vezo ur mevel
dispar.
E-pad m’emañ Raghel o komz, tud a zeu e goueled an teatr, hag a laka en e za, a-zehoù, ar groaz vras, hervez
gourc’hemenn ar roue.
MAZAREZ
Mat ; graet ar marc’had. Selim, laka an daol ha degas deomp podoù leun a win hag an hanafioù aour fin.
Selim a ya kuit.
9
en ur yezh all
LE BANQ
UIER
de
CIRE
Paul Féval
1816-1887
I
En 1824, vers le commencement de l’été, un homme était couché sur son lit, dans une chambre de
l’hôtel Meurice, à Paris. Il dormait ; sa respiration égale et tranquille témoignait de la parfaite quiétude
de son sommeil. Ses traits, d’une régularité pleine de délicatesse, offraient le type de la beauté
britannique, qui serait la perfection, si la perfection n’était inséparable de la grâce. Sa chevelure blonde,
où quelques poils gris paraissaient çà et là, se cintrait en rouleau pommadé au dessus de son front lisse
et reluisant comme le marbre ; une barbe incolore encadrait de ses deux flocons symétriques l’ovale
irréprochable de son visage. C’était, à coup sûr, un Anglais ou la statue d’un Anglais : entre ces deux
choses seulement le doute pouvait être permis.
Mais c’était bien un Anglais, en chair et en os, nommé Peter Lowter. Il était depuis un an à Paris, et
passait, parmi ses connaissances, pour un fort drôle de corps, ce qui ne veut pas dire qu’il fut amusant le
moins du monde. Voici quelle était sa vie : à onze heures il se levait, faisait une minutieuse toilette et
déjeûnait ; à deux heures, il se rendait à Frascati ; là, il jouait jusqu’à la fermeture des salons. Il jouait
gros jeu et perdait sans relâche ; personne ne se souvenait de l’avoir vu gagner jamais. Depuis un an, il
avait dû perdre ainsi une énorme somme. Aussi quelques uns disaient-ils que c’était un membre du haut
parlement voyageant incognito ; d"autres le soupçonnaient, ce qui était bien autre chose, d’être parent
du célèbre banquier de Londres porlant le même nom que lui. Les croupiers, moins curieux, faisaient
rafle de ses guinées sans s’inquiéter de sa position sociale.
Onze heures sonnèrent. Un réveil adapté à la pendule fit entendre son discordant appel. M. Lowter
ouvrit les yeux et jeta autour de la chambre son regard apathique et froid. Un rayon de soleil se jouait
dans les rayons de la croisée.
— Pas de brouillard ! murmura-t-il avec désappointement.
Il se leva, mettant à tous ses mouvements une lenteur systématique, passa une robe de chambre et
vaqua aux détails de sa toilette. Cela fait, il prit une paire de pistolets, dans chacun desquels il força deux
balles, et sonna son déjeuner.
Après avoir mangé beaucoup et bu davantage, il repoussa son fauteuil loin de la table et allongea le bras
pour atteindre les pistolets. Son visage peignait l’impassibilité la plus complète ; la diaphane blancheur
de sa peau montrait les chairs de sa joue fraîches, rosées, comme devaient l’être sous leur épiderme de
10
satin, les chairs des modèles de Boucher.
Les deux pistolets furent tranquillement armés. Peter Lowter en prit un dans chaque main, tourna le dos
au soleil, et appuya les deux canons contre son front. Au moment de presser les détentes, il parut se
raviser.
— Ce misérable Dick oublie toujours les cure-dents ! grommela-t-il d’un air chagrin. — Dick !
Un groom de proportions choisies, et pouvant peser un peu moins qu’un mouton, montra son visage de
fouine à la porte entrebâillée. Peter Lowter lui ordonna d’abord d’aller au diable, et, incidemment,
d’apporter un paquet de cure-dents. Tandis que le groom exécutait la deuxième partie de cet ordre, son
maître s’était renversé en arrière et dardait au plafond son œil porcelaine. Le sujet de ses réflexions était
plein de mélancolique philosophie. Il se disait qu’à tout prendre, les quatre balles de ses pistolets eussent
remplacé les cure-dents avec avantage ; que ce retard, apporté volontairement à l’accomplissement d’un
acte sérieux et louable, était indigne d’un gentleman. Néanmoins, il attendait ; pour un Anglais, le
suicide perd les trois quarts de son charme quand le baromètre est au beau.
Ceux qui disaient que M. Lowter était parent du célèbre banquier de Londres se trompaient ; M. Lowter
était le banquier lui-même. Unique artisan de sa fortune, il avait acquis, en quinze ans, un crédit sans
bornes ; en 1823, il faisait à lui seul autant d’affaires que dix de ses collègues et des plus connus. On lui
supposait, en caisse ou placé quelque part, un fabuleux trésor, et ses rivaux, qui n’étaient que huit ou dix
fois millionnaires, séchaient d’envie et de dépit.
Nonobstant, Peter Lowter était loin d’être heureux. Il avait atteint l’opulence après avoir connu la misère
; sa femme était bonne et douce ; sa fille, ravissante créature, eût fait l’orgueil de tous les pères : tout
enfin lui souriait. Ce bonheur constant l’ennuya ; il prit le spleen, et conçut pour son intérieur un
invincible dégoût. La tentation lui vint d’abord d’exagérer les folies des lions de Londres ; il le pouvait ;
sa caisse élait inépuisable ; mais il eût fallu se mouvoir, vivre, et le banquier Lowter, nature apathique,
que la soif de l’or avait seule pu galvaniser autrefois, recula devant cette fatigue. D’ailleurs, par une
contradiction explicable, tout en détestant sa femme, il l’estimait et tenait à son estime. Pendant de
longues années on l’avait cité comme le modèle des pères de famille ; à quoi bon perdre cette
renommée, qui ajoutait à son crédit ?
Pourtant, il fallait combattre l’odieux ennui qui le longeait. Il se fit joueur. Heureux en affaires, la chance
lui fut hostile au jeu. Il perdit, il perdit sans cesse, c’est pourquoi sa fantaisie devint une passion. Au jeu,
comme en amour, le succès est un sûr remède, et les cruautés de la fortune n’ont pas moins d’irrésistible
attrait que les savantes rigueurs d’une coquette ; si Peter Lowter eût gagné, notre histoire finirait au
premier chapitre.
11
PETRA REOMP-NI ?
PIV OMP-NI ? QUE FAISONS-NOUS ?
QUI SOMMES-NOUS ? HA C'HWI ?
ET VOUS ?
Ar Gevredigezh Daskor (l'Association Daskor) a zo bet savet evit
lakaat war wel ma'z al lennegezh vrezhonek a dalv kement hag ar
re all, daoust ma n'eo ket (c'hoazh) ken brudet ha meur a hini.
Skignañ a ra an oberennoù digoust − ha klask a ra da embann
anezho dre bep hent !
L'Association Daskor (ar Gevredigezh Daskor) a été créée pour
faire prendre conscience que la littérature bretonne est aussi riche
que les autres, même si elle n'est pas (encore) aussi connue que
beaucoup d'entre elles.
Elle diffuse les œuvres gratuitement − et elle cherche à les publier
par tous les moyens !
Deuit war hol lec'hienn www.daskor.org, ha ne chomit ket etre
daou soñj : lakait buan hoc'h anv en hor roll skignañ ! Kaout a
reoc'h digoust an niverennoù a zeu !
Dre ar web e c'hellit ivez dont e darempred ganeomp. Kasit ur
postel da [email protected] evit ober ur c'hinnig da skouer.
Retrouvez-nous sur notre site www.daskor.org, et n'hésitez pas à
vous inscrire sur notre liste de diffusion pour recevoir gratuitement tous les prochains numéros !
Vous pouvez également nous contacter à l'adresse suivante :
[email protected] pour toute suggestion.
Embanner : l'Association Daskor (ar Gevredigezh Daskor) .
Dileuridi lezennel : Sébastien Marineau ha Florent Grouin.
Pep gwir miret strizh. Gallout a rit eilañ ha skignañ an niverennmañ dre bostel, gant ma ne vez ket daskemmet.
Empennañ ha sevenidigezh : Sébastien Marineau
Edition : Association Daskor (Kevredigezh Daskor) .
Représentants légaux : Sébastien Marineau et Florent Grouin.
Tous droits réservés. La copie et la diffusion de ce numéro par
voie électronique est libre, à condition que cela soit à des fins non
commerciales et que ce numéro ne soit pas modifié.
Conception et réalisation : Sébastien Marineau
12

Documents pareils

Haiku, en un tenn-alan ar bed - Festival du Livre en Bretagne

Haiku, en un tenn-alan ar bed - Festival du Livre en Bretagne demokratek ? » Sed a vo danvez preder ar 26vet Gouel al Levrioù e Breizh e Karaez e 2015 ha neuze danvez ar gendael a vo dalc’het d’ar Sul goude-merenn da 3 eur. En ur mare ma embann mui-oc’h-mui a...

Plus en détail

menaces menaces

menaces menaces sous couvert de meilleure prise en charge de la difficulté scolaire. Travailler plus pour réussir mieux ! Une déclinaison du « travailler plus pour gagner plus » tout aussi racoleuse et tout autant...

Plus en détail