Jaime rosales

Jaime rosales
in samenwerking met
en collaboration avec
Met de steun van
Avec le soutien de
in partenariaat met
en partenariat avec
En cinq longs métrages à peine,
Rosales s’est inscrit dans le
paysage audiovisuel européen.
CINEMATEK vous invite (une fois
encore) à découvrir le travail de
ce cinéaste dont les films furent
régulièrement sélectionnés au
programme de notre festival ÂGE
D’OR/CINÉDÉCOUVERTES. Le
30.04, Jaime Rosales sera l’invité de
CINEMATEK pour une rencontre
avec le public avant la projection de
son premier film, Las horas del dia.
La veille, il présentera à BOZAR
l’avant-première belge de son tout
dernier film, La belle jeunesse
(Hermosa juventud).
La soledad
Las horas del día
42
NL Jaime Rosales haalde een diploma
economie vooraleer hij de kans
kreeg om te studeren aan de prestigieuze Escuela Internacional de Cine
y Televisión in San Antonio de los
Baños op Cuba. Later zou hij ook aan de
Australian Film Television and Radio
School in Sydney les volgen. Nadat hij
een korte tijd als scenarist voor televisie gewerkt had, besliste hij om in 2001
zijn eigen productiemaatschappij op
te richten, Fresdeval Films, en zich toe
te leggen op het schrijven, produceren en regisseren van zijn eigen films.
Zijn debuut Las horas del día – geselecteerd voor de Quinzaine des
Réalisateurs in Cannes waar hij de
Fipresci persprijs kreeg – sloeg in als
een bom. De film draait rond Abel die
schijnbaar een gelukkig leven leidt. Hij
heeft een eigen zaak, een leuk lief, een
zorgzame moeder en een stel vrienden
met wie hij graag een pintje drinkt. En,
oh ja, af en toe vermoordt hij iemand.
Waarom? Daarom! Een god in het diepst
Na vijf langspeelfilms is Jaime
van zijn gedachten? Rosales moraliseert
Rosales een persoonlijkheid die
of veroordeelt niet. Hij toont simpelniet meer weg te denken is uit
weg de aberraties van een menselijke
het Europese filmlandschap.
geest voor wie er geen verschil is tusCINEMATEK laat u kennismaken
sen een moord of een avondje op café.
met het werk dat in het verleden
Al in diens debuut is een aantal kengeregeld geselecteerd werd voor
merken van het oeuvre van Rosales
onze ÂGE D’OR/FILMVONDSTEN. duidelijk aanwezig: de moeilijkheid
Op 30.04 praten we In CINEMATEK om te communiceren, de plotse uitbaruitgebreid met de regisseur voor de sting van geweld en de ingewikkelde
projectie van zijn debuut Las horas krachten aan het werk binnen een
del dia. De dag voordien stelt hij in gezinsstructuur. Combineer dat met
Belgische première zijn recentste
een rigide esthetische aanpak en het
film Hermosa juventud voor in
was niet verrassend dat hij wel eens verBOZAR.
geleken werd met Michael Haneke.
Ook in zijn volgende films kiest Rosales
voor een streng formele aanpak. In zijn
tweede La soledad vertelt hij zijn twee
verhalen, over twee ietwat aparte vrouwen, in polyvision (in feite een chic
woord voor split screen). In Tiro en la
cabeza laat hij de dialoog volledig achterwege. Dat is een opvallende aanpak
voor dit portret van een schijnbaar
banale man die lid blijkt van de ETA.
Maar de nadruk ligt dan ook niet op de
politiek, maar op de esthetiek van het
beeld, zoals blijkt uit de lang aangehouden shots, die Rosales bij voorkeur
door doorkijkjes, zoals een raam of een
deur, filmt. In Sueño y silencio schudt
een ongeval het leven van een gelukkig gezin door elkaar. Met verbluffend
lang aangehouden zwart-witbeelden
van intieme, los met elkaar verbonden,
scènes uit het dagelijkse leven van de
protagonisten gaat Rosales naar de existentiële en visuele kern van de zaak.
In Hermosa juventud, zijn recentste film, legt Jaime Rosales de focus
op de weinig hoopvolle toekomst van
twee werkloze twintigers met een
baby op komst. Een commentaar op
het door crisis getroffen Spanje? Ook
wel, maar toch vooral weer een visueel experiment. Ditmaal jongleert de
Spaanse regisseur met digitale beelddragers: hele scènes worden getoond via
Skype-gesprekken, foto’s op Instagram,
videospelletjes of e-mails en sms’en.
Rosales verdeelt het cinefiele publiek
in twee kampen: pretentieuze bedrieger of absolute maestro van het beeld?
Dankzij CINEMATEK kan u zelf beslissen (al kunt u wel raden wat wij denken).
43
05.05
18:00
La soledad
Jaime Rosales, Spanje - Espagne 2007, Sonia
Almarcha, Petra Martínez, Miriam Correa / kleur couleur / 135’ / OND - ST: EN
nL Veelvuldig en intelligent gebruik makend
van split screen, vertelt Rosales via de verhalen
van twee vrouwen over verlies, vereenzaming
en – een stokpaardje van hem – de kwade speling van het lot.
29.04
20:00
La belle jeunesse
Hermosa juventud
BOZAR
Jaime Rosales, Spanje - Espagne / Frankrijk - France
2014, Ingrid García Jonsson, Carlos Rodríguez / kleur
- couleur / 102’ / OND - ST: FR
nL Niet het wat – twee werkloze twintigers,
een baby op komst, met een weinig hoopvolle
toekomst – maar het hoe maakt deze film zo
anders: hele scènes worden getoond via Skypegesprekken, foto’s op Instagram, videospelletjes
of e-mails en sms’en.
in aanwezigheid van de regisseur.
Fr Croisement de deux destins à Madrid : la
vie d’une femme brisée par un attentat terroriste, et celle d’une autre brisée lorsque sa fille
cherche à quitter le domicile familial. Les malheurs du quotidien, leur quasi-banalité, saisis
avec brio par Rosales dans un style extrêmement distancié.
13.05
20:30
Rêve et silence
sueño y silencio
Jaime Rosales, Spanje - Espagne / Frankrijk - France
2012, Oriol Roselló, Yolanda Galocha, Alba Ros / ZW
+ kleur - NB + couleur / 120’ / OND - ST: EN
Sueño y silencio
nL Oriol en Yolanda wonen in Parijs met hun
twee dochters. Tijdens een vakantie in de Ebrodelta schudt een ongeval hun leven door elkaar.
Met verbluffende zwart-witbeelden van intieme,
los met elkaar verbonden, scènes uit het dagelijkse leven van de protagonisten gaat Rosales
naar de existentiële en visuele kern van de zaak.
Fr Un jeune couple d’amoureux cherchant, à
travers une kyrielle de petits boulots, à s’en sortir dans l’Espagne fragilisée par la crise. Poursuivant ses expérimentations visuelles (images
tirées d’internet et de jeux vidéo), Rosales livre,
à travers ce survival économique, le constat
amer d’un gâchis.
en présence du réalisateur.
08.05
17:30
Un tir dans la tête
tiro en la cabeza
Fr Oriol, Yolanda et leurs deux filles mènent
une vie harmonieuse à Paris. Lors de vacances
dans le delta de l’Èbre, un accident fait basculer leur existence. Sur les thèmes du destin, du
deuil et de la mémoire, un film austère et poignant, détaillant un drame humain avec une
rare intensité.
45
Jaime Rosales, Spanje - Espagne / Frankrijk - France
2008, Asun Arretxe, Ion Arretxe, Nerea Cobreros /
kleur - couleur / 85’ / geen dialoog - sans dialogue
nL In deze dialoogloze film richt Rosales zijn
camera op een schijnbaar banale man, van wie
we pas na verloop van tijd beseffen dat hij tot de
ETA behoort. De nadruk ligt echter niet op politiek maar op de rigoureuze esthetisering (via
lang aangehouden shots, vaak dóór een raam of
deur) van het alledaagse.
30.04
19:00
Les heures du jour
Las horas del día
Jaime Rosales, Spanje - Espagne 2003, Àlex
Brendemühl, María Antonia Martínez, Vicente Romero
/ kleur - couleur / 110’ / OND - ST: EN
nL Las horas del día is geen thriller over een
seriemoordenaar, maar een portret van een
schijnbaar normale man. Rosales moraliseert of
veroordeelt niet. Hij toont de aberraties van een
menselijke geest voor wie er geen verschil is
tussen een moord of een avondje op café.
Voorafgegaan door een uitgebreid gesprek
met Jaime rosales.
Fr Un médiocre cherche soudain à exister en
se mettant à commettre des crimes gratuits. Le
portrait d’un criminel insoupçonnable sous le
vernis de la normalité et de l’insignifiance, pour
un film que n’aurait pas renié Haneke.
précédé d’un entretien avec Jaime rosales.
Fr Dans les Landes, la rencontre imprévue
entre des policiers espagnols en civil et un
commando de l’ETA. Optant pour une esthétique radicale (de longs plans-séquences tournés au téléobjectif et absence de dialogues), une
réflexion sans réponse sur l’absurdité des violences de ce monde.
Hermosa juventud
Pour son deuxième film, Rosales ne
déroge pas à ses principes en optant à
nouveau pour une approche formelle des
plus strictes. La soledad raconte deux
histoires parallèles en polyvision (terme
raffiné pour désigner la technique du
split screen). Dans Tiro en la cabeza,
portrait d’un homme ordinaire, membre
de l’ETA, le cinéaste choisit de se passer complètement de dialogues, et de
mettre l’accent sur l’esthétique visuelle
plutôt que sur l’aspect politique, avec
de longs plans séquences généralement
filmés à travers des perspectives inhabituelles, comme une fenêtre ou une
porte ouverte. Dans Sueño y silencio,
qui relate comment un accident chamboule la vie harmonieuse d’une famille,
Rosales filme, en de longs plans noir et
blanc, les scènes intimes, indépendantes
les unes des autres, de la vie quotidienne
des protagonistes, abordant un problème
existentiel par le seul truchement du
visuel. Dans son dernier film, Hermosa
juventud, Rosales s’attarde sur l’avenir
sombre d’un jeune couple sans revenus
qui attend un bébé. Un constat amer de
l’Espagne en crise, doublé d’une étonnante expérience visuelle dans laquelle
le cinéaste se sert d’images et de sons
digitaux de diverses provenances : une
conversation sur Skype, des photos sur
Instagram, jeux vidéos ou e-mails et
sms. Depuis ses débuts en 2003, Jaime
Rosales divise les cinéphiles : charlatan
prétentieux ou maître absolu de l’image ?
CINEMATEK vous invite à vous faire
votre propre opinion (mais vous pouvez deviner ce que nous en pensons).
Tiro en la cabeza
44
FR Jaime Rosales décroche un
diplôme en économie avant d’être admis
à la prestigieuse Escuela Internacional de Cine y Televisión à San Antonio
de Los Baños, à Cuba. Il suivra ensuite
les cours de l’Australian Film Television and Radio School à Sydney, avant
d’entrer à la télévision où il fait ses premières armes en tant que scénariste. En
2001, Rosales décide de créer sa propre
structure de production (Fresdeval
Films), pour se consacrer davantage à
l’écriture, la production et la réalisation
de ses propres films. Le premier de ceuxci, Las horas del día – sélectionné à la
Quinzaine des Réalisateurs à Cannes, où
il s’est vu décerner le prix Fipresci de la
presse – eut l’effet d’une bombe. Le film
s’intéresse à Abel, un homme tout à fait
ordinaire qui a, semble-t-il, tout pour être
heureux. Il possède sa propre entreprise,
une compagne charmante, une mère
attentionnée et quantité d’amis avec lesquels il aime se détendre autour d’une
bière. Mais voilà que de temps à autre
il assassine des innocents. Pourquoi ?
Parce que ! Rosales se dispense de tout
jugement péremptoire et moralisateur. Il
montre simplement les aberrations d’un
esprit humain pour lequel il n’existe pas
de franche différence entre un meurtre
et une soirée de détente au bistrot. Ce
premier essai contient déjà en germe
nombre de caractéristiques qui feront le
style du cinéaste : la difficulté de communiquer, l’explosion soudaine de la
violence, et les forces en présence dans
la structure familiale. Ajoutez à cela
une approche esthétique rigide, pour
laquelle il fut plusieurs fois, et sans surprise, comparé à Michael Haneke.