la bono sentido - gentdoubufaloun.fr

LA BONO SENTIDO
Santa-Dei ! quinto matinado !
De-que n’en disès, pastourèu ?
Nosto mountagno es embeimado!
Boufo un ventoulet foulinèu:
La niue mitounavo plouvino,
Mai coume es linde lou matin!
De la colo l’aureto fino
Adus un prefum de jardin.
La bono óulour m’escarrabiho…
Mai fau senti vers Betelèn !
D’aqui moun nas se recouquiho,
Dis àutri coustat sènte rèn…
L’avé s’arrajo ounte verdejo,
E Labri gardo; avèn d’espai :
Se vos, alounguen la courrejo,
Dins uno ouro au pargue sian mai.
E caminè sa miechoureto,
Cap en l’èr e narro à l’óudour:
Arribo en uno cabaneto,
Mai róumi e fen n’èron li flour.
E la sentour que mai intravo
Dins si narriho à plen de trau ;
Éu, estouna, se reculavo...
Lou jardin èro un vièi casau.
Toun nas t’a pas troumpa, cercaire:
L’establoun, vaqui lou jardin!
La flour qu’embaimo lou terraire
Se i’espandis; intro dedin,
I’a lou rampau de la proumesso
Qu’a douna neissènço au boutoun…
Intro-ié, l’auras lèu coumpresso,
La flour: es un Diéu enfantoun.
Aguè léu la bono sentido,
Dóu cèu recouneiguè la flour
Qu’espelis pèr douna la vido
I cor ounte boui soun amour.
Umblamen saludo Mario,
S’engalopo, galoi, coutènt,
E crido au pastourèu brafaire :
“Vau mai bon nas que bono dènt”.