CHLORIS ANDINA. plantes qui le composent me semblent se
Transcription
CHLORIS ANDINA. plantes qui le composent me semblent se
CHLORIS ANDINA. m plantes qui le composent me semblent se distinguer très nettement du genre auquel elles ont été rapportées : 1° par la forme du fruit ; 2° par leur columelle constamment bifide-, 3° par leurs pétales non apiculés ; k° par la présence d'un involucre et d'un involucelle. Plus voisines des Petroselinum, elles s'en distinguent néanmoins aussi facilement par leurs pétales, qui ne sont ni acuminés ni infléchis à l'extrémité, et par leurs étamines incluses. Les Oreosciadium diffèrent enfin des plantes de l'un et de l'autre des groupes que j'ai nommés par leur distribution géographique, limitée à la chaîne des Andes, où quelques-unes s'élèvent jusqu'au niveau des neiges perpétuelles. 1. OREOSCIADIUM DISSECTUM. ( P I . 69, C-) 0 . multicaule (caulibus l | - 3 c m . a l t i s ) ; fo.liis membranaceis : radicalibus numerosis, longe petiolatis, terquatervepinnatiseclis, segmentis inciso-pinnalifidis, lobis (1-3 m m . longis) linearibus v. lineari-lanceolatis acutissimis; caulinis similibus sed brevius petiolatis, supremorum petiolis fere ad apicem vaginantibus ; umbellis 5-10-radiatis, foliolis involucri pluribus q u a m radii ssepius longioribus multifidis, involucelli foliolis integris v. pauci-laciniatis. a : g l a b e r r i m u m ; lobulis foliorum (1-2 m m . longis) lineari-lanceolatis linearibusve, inlegerrimis. Petroselinum dissectum Benth., Pl. Harlw., 188. P asperum : g l a b r u m ; lobulis foliorum (2-3 m m . longis) linearibus v. lineari-lanceolatis, margine minutissime spinuloso-denticulalis. Niphogeton andicola Schldl., in sched. pl. peruv. exsicc. Lechl. y ciliatum : lobulis foliorum (3-4 m m , longis) subulatis vaginisque ciliatis. Hab. VENEZUELA (y) : Sierra Nevada de Merida, h. 3550 m. (Linden, exsicc., n. 4 U ; Funck et Schlim, exsicc, n. 1 i 50). — NOUVELLE-GRENADE (<*) : lieux humides du pic de Tolima I, à l'Azufral grande, etc. (Goudot). — EQUATEUR («) : dans les parties élevées du Pichincha!, jusqu'à 4550 m. (Hartweg, exsicc., n. 4 037; Jameson, exsicc, ann. 1856, n. 298). PÉROU ((3) : Cordillères de Carabaya, au voisinaged'Ayapata !, près des neiges perpétuelles (Lechler, exsicc, n. 4 976). EXPLICATION DES FIGURES. F . 1 : fleur grossie ; — f. 2 : pétale ; — f. 3 : fruit; — f. 4 : le même dont les méricarpes se sont séparés en exposant la columelle ; — f. 5 : coupe transversale du fruit. 2. OREOSCIADIUM MONTANUM. O . g l a b e r r i m u m ; caulibus (2-3 d m . a l t i s ) saepe subsolitariis, simplicibus v. parce ramosis ; foliis coriaceis, radicalibus caulinisque inferioribus subternatisectis, caulinis omnibus longe vaginantibus; umbellis 5-8-radialis; foliolis involucri paucis, linearibus lanceolatisve, q u a m radii brevioribus, integris. « : foliorum segmentis obovato-cuneatis, trifidis, lobis acutis apîculatisve integris. Apium montanum H . B . K . , 1. c , M. — Laserpilium ternatum Willd., herb. — Ligusticum ternatura Schldl., in Rom. et Schult. Stjst. veg., V. 555. s. v. : foliorum segmentis lanceolatis, integris.